Lies in his bed, walks up and down with me,
Puts on his pretty looks, repeats his words,
Remembers me of all his gracious parts,
Stuffs out his vacant garments with his form ;
Then have I reason to be fond of grief.
Fare you well : had you such a loss as I,
I could give better comfort than you do.--
I will not keep this form upon my head
When there is such disorder in my wit.
O Lord ! my boy, my Arthur, my fair son !
My life, my joy, my food, my all the world!
My widow comfort, and my sorrow's cure. [Exit.

K. Phil. I fear some outrage; and I'll follow her. [Exit.

Lew. There's nothing in this world can make me joy: Life is as tedious as a twice-told tale, Vexing the dull ear of a drowsy man.

κλίνην τε κοσμείν την φίλην ποσίν δ' εμούς
δοκεί συνήθες αντί τουδ' αεί παρόν
άλγος τ' εκείνου μνήμον' ευπρεπών τρόπων
τίθησί μ' ώστε και κεναΐσιν έν στολαις
τον παιδ' ενείναι μοι δοκεϊν. τώνδ' ούνεκα
άλγει δικαία γ' ειμι τέρπεσθαι, ξένοι:
υμείς δε χαίρετ'· ει δε ταύτ' επάσχετε
πάθημα κάμοι, βέλτερον παρηγορείν
οία τ' αν είην, ή τόδ' εξ υμών έπος.
αλλ' ουκ εάσω κάλλος έν τώμώ κάρα
μένειν τόδ', ώδε των φρενών κεκομμένη.
φεύ φευ τέκνον μοι φίλταθ’, ως μονόστολος
βίου τε τέρψιν χηδονήν σ' εδεξάμην,

τον δή ταλαίνης των πόνων λυτήριον. ΦΙΛ. φόβος μ' έχει μή δρα τι τηδ' εφέψομαι. ΛΟΥΔ. εγώ δ' έχoιμ’ αν ουδέν ενθάδ' ηδονής:

τρίβων γαρ ώς ει δίς τις αναπολοί λόγον
τα του κλύοντος ώτα, λυπηρός βίος.

DEFENCE OF WYATT.

6

Of the points that I am accused of, these be the two marks whereunto mine accusers direct all their shot of eloquence—a deed and a saying. After this sort, in effect is the deed alleged with so long words, · Wyatt in so great trust with the king's majesty that he made him his embassador, and for whom his majesty hath done so much, being embassador hath had intelligence with the king's rebel and traitor, Pole.' Touching the saying amounteth to this much: “That same Wyatt, being also embassador, maliciously, falsely, and traitorously said, “That he feared that the king should be cast out of a cart's tail, and that by God's blood, if it were so, he were well served, and he would it were so. The sole apparel of the rest of this process pertains to the proof of the one or the other of these two points. But if these two points appear to you to be more than false, maliciously invented, craftily disguised, and worse set forth, I doubt not but the rest of this proof will be but reproofs in any honest man's judgment. But let us come to the matter. And here I beseech

And here I beseech you, if any of you have brought with you already my judgment by reason of such tales as you have heard of me abroad, that ye will leave all such determination aside, and only weigh the matter as it shall be here apparent unto you. And besides that, think, I beseech you, that if it be sufficient for the condemnation of any man to be accused only, that then there is no man guiltless. But if for condemnation is requisite proof and declaration, then take me as not yet condemned, till thoroughly, advisedly and substantially ye have heard and marked my tale.

SIR THOMAS WYATT.

IDEM GRAECE.

Τών δε μου κατηγορουμένων ες δύο μάλιστα, ως εγώμαι, πάσαν ιάσι γλώσσαν οι κατηγορούντες" λέγω δε θάτερον το πεπραγμένον και θάτερον το λελεγμένον. το μεν ούν έργον περί ου τοσούτον μηκύνουσι λόγον εστί τοιόνδε, ως ο "Ύατος και ταλλα υπό του βασιλέως εύ παθών και δη και τοσούτον υπ' αυτού πιστευθείς ώστε πρεσβευτής αποστολήναι, ούτος δήθεν τω Πώλω τώ τον βασιλέα προδόντι και αυτού άφεστηκότι κεκοινώνηκεν. το δε λελεγμένον τοιόνδε ώς ούτος και αυτός "Ύατος πρεσβευτής ών προδοτικώς και ψευδώς δεδoικέναι έφη μή και βασιλεύς το λεγόμενον εκ δίφρων εκπέση, και νή Δία άξιον είναι και είθε γένοιτο τόδε. και τάλλα πάντα εν ταύτη τη δίκη ες ουδέν άλλο συμφέρει ή το θάτερον τούτοις εξελέγχειν. εαν δε τα δύο ταύτα ούχ ότι ψευδή όντα φαίνηται, αλλά και διαβόλως συμπλασθέντα και δολερώς κρυφθέντα και έτι χείρον διηγηθέντα, ουκ αμφισβητήσιμον έσται τό γε δικαίως νομίζοντι ταύτα πολύ μάλλον ελέγχεσθαι ή ελέγχειν. 'Αλλά νή Δία ες αυτό το πράγμα ελθείν δεί' υμών δε όστις δι' ών άλλοθι περί εμού ακήκουν ήδη προκατεγνωκώς πάρεστι, τούτον ικετεύω τοιαύτην παρέντα γνώμην το πράγμα ώσπερ ενθάδε υμίν έργω δόξει σκοπεϊν. νομίσατε δε ει μεν το γέ τινα κατηγορείσθαι μόνον έκανόν έστιν ες το καταγνωσθήναι, ούτως γε δή ουδένα πώποτε αναίτιον είναι ει δε δεί μαρτυρείν ικανώς και ελέγχειν, τότε δή έμε ως μηκέτι καταγνωσθέντα έξετε, πριν αν έργων και επιτηδες και ακριβώς & ερω ακούσητε και εννοήσητε.

O. ELTON.

DIDO.

Barce, Sychaei nutrix, loquitur :

Ιαν ουν ακούσει τούργον, ώς τα δείν' έτλη
ήδ' ή προβασ' επ' έσχατον κακού γυνή.
η γαρ μαθούσα δυστυχής άρεϊν λάθρα
μέλλειν εκείνον, ευθύ καρδίας δία
πικράς νόσους τεκούσα, της αρχής έα
την φροντίδ', ώς ουκ εν λόγω θρόνων κράτος
τιθείσα, μείζον δ' έκλαβούσ' άχθος κακών.
και δη ψέγουσα τούτον άντια λόγους:
*Ω σχέτλι', ουκ άρ' εννέπει ψευδή φάτις
μέλλειν σ' αφέρψειν σιγα και κλέψειν φυγήν.

'
αλλ' ού σ' άπειργε τούτο δράν ούμός πόθος,
και θ' όρκος ον βέβαιον ώμοσάς ποτε;
πως σ' ήδίκησα, τίνα δ' ονειδιείς έμοι
βλαβών και εγώ γάρ σ' όντ’ απόξενον πάτρας
αλώμενον δε φυγάδ' εδεξάμην τροφαΐς
και γης αδεία χαστίας ξενοστάσει.
μη μ' ως λίπ’, ώναξ: προς θεών σε λίσσομαι,
προς του τέκνου σου, χώτι σοι φίλον πάρη,
γλώσσης λιταϊσιν ουχ υποβλήτου πιθού.
τις δήτ' εμοί γένοιτ' άν ή σωτηρία
ή γ' ευτύχεια, σής μονωθείση βίας και
μεϊνον σύ γάρ μοι πάντα προξενείς παρών.
Τοσαύτ' ανέσπα συν ταραχθείσαις φρεσίν
ο δ' ορθόν όμμα κου διάστρoφoν φέρων
λόγοισιν είπε καρτερών τεθηγμένους
και πως μενώ τοιούτος, δς θεών υπό
σαφώς καλούμαι, πας δε μ' οιωνός καλεί;
χρή γαρ φυγείν με τούτό γ' ίσθ' ήδη, γύναι.
αλλ' ουκ έγων, ώς αν βλέπω τόνδ' αιθέρα,
της σης άφροντις έκφανήσομαι ποτε
χάριτος, όσην πάρεσχες, ουδ' άναίνομαι.