Imágenes de página
PDF
ePub

Lies in his bed, walks up and down with me,
Puts on his pretty looks, repeats his words,
Remembers me of all his gracious parts,
Stuffs out his vacant garments with his form;
Then have I reason to be fond of grief.
had you such a loss as I,

Fare well:
you
I could give better comfort than you do.-
I will not keep this form upon my head
When there is such disorder in my wit.
O Lord! my boy, my Arthur, my fair son!
My life, my joy, my food, my all the world!
My widow comfort, and my sorrow's cure.

[Exit. K. Phil. I fear some outrage; and I'll follow her. [Exit. Lew. There's nothing in this world can make me joy:

Life is as tedious as a twice-told tale,
Vexing the dull ear of a drowsy man.

ΦΙΛ.

κλίνην τε κοσμεῖν τὴν φίλην ποσὶν δ' ἐμοῖς
δοκεῖ συνῆθες ἀντὶ τοῦδ ̓ ἀεὶ παρόν

ἄλγος τ ̓ ἐκείνου μνήμον ̓ εὐπρεπῶν τρόπων
τίθησί με ὥστε καὶ κεναῖσιν ἐν στολαῖς
τὸν παῖδ ̓ ἐνεῖναί μοι δοκεῖν. τῶνδ ̓ οἵνεκα
ἄλγει δικαία γ ̓ εἰμὶ τέρπεσθαι, ξένοι·
ὑμεῖς δὲ χαίρετ'· εἰ δὲ ταῦτ ̓ ἐπάσχετε
πάθημα κἀμοὶ, βέλτερον παρηγορεῖν
οἷα τ' ἂν εἴην, ἢ τόδ' ἐξ ὑμῶν ἔπος.
ἀλλ ̓ οὐκ ἐάσω κάλλος ἐν τὠμῷ κάρα
μένειν τόδ', ὧδε τῶν φρενῶν κεκομμένη.
φεῦ φεῦ· τέκνον μοι φίλταθ', ὡς μονόστολον
βίου τε τέρψιν χἠδονήν σ' ἐδεξάμην,

τὸν δὴ ταλαίνης τῶν πόνων λυτήριον. φόβος μ' ἔχει μὴ δρᾷ τι· τῇδ' ἐφέψομαι. ΛΟΥΔ. ἐγὼ δ ̓ ἔχοιμ ̓ ἂν οὐδὲν ἐνθάδ ̓ ἡδονῆς· τρίβων γὰρ ὡς εἰ δίς τις ἀναπολοῖ λόγον τὰ τοῦ κλύοντος ὦτα, λυπηρὸς βίος,

DEFENCE OF WYATT.

Of the points that I am accused of, these be the two marks whereunto mine accusers direct all their shot of eloquence-a deed and a saying. After this sort, in effect is the deed alleged with so long words, 'Wyatt in so great trust with the king's majesty that he made him his embassador, and for whom his majesty hath done so much, being embassador hath had intelligence with the king's rebel and traitor, Pole.' Touching the saying amounteth to this much: That same Wyatt, being also embassador, maliciously, falsely, and traitorously said, "That he feared that the king should be cast out of a cart's tail, and that by God's blood, if it were so, he were well served, and he would it were so." The sole apparel of the rest of this process pertains to the proof of the one or the other of these two points. But if these two points appear to you to be more than false, maliciously invented, craftily disguised, and worse set forth, I doubt not but the rest of this proof will be but reproofs in any honest man's judgment. But let us come to the matter. And here I beseech you, if any of you have brought with you already my judgment by reason of such tales as you have heard of me abroad, that ye will leave all such determination aside, and only weigh the matter as it shall be here apparent unto you. And besides that, think, I beseech you, that if it be sufficient for the condemnation of any man to be accused only, that then there is no man guiltless. But if for condemnation is requisite proof and declaration, then take me as not yet condemned, till thoroughly, advisedly and substantially ye have heard and marked my tale.

SIR THOMAS WYATT.

IDEM GRAECE.

Τῶν δέ μου κατηγορουμένων ἐς δύο μάλιστα, ὡς ἐγᾦμαι, πᾶσαν ἱᾶσι γλῶσσαν οἱ κατηγοροῦντες· λέγω δὲ θάτερον τὸ πεπραγμένον καὶ θάτερον τὸ λελεγμένον. τὸ μὲν οὖν ἔργον περὶ οὗ τοσοῦτον μηκύνουσι λόγον ἐστὶ τοιόνδε, ὡς ὁ Ὕατος καὶ τἆλλα ὑπὸ τοῦ βασιλέως εὖ παθὼν καὶ δὴ καὶ τοσοῦτον ὑπ ̓ αὐτοῦ πιστευθεὶς ὥστε πρεσβευτὴς ἀποσταλῆναι, οὗτος δῆθεν τῷ Πώλῳ τῷ τὸν βασιλέα προδόντι καὶ αὐτοῦ ἀφεστηκότι κεκοινώνηκεν. τὸ δὲ λελεγμένον τοιόνδε· ὡς οὗτος ὁ αὐτὸς Ὕατος πρεσβευτής ὢν προδοτικῶς καὶ ψευδῶς δεδοικέναι ἔφη μὴ ὁ βασιλεὺς τὸ λεγόμενον ἐκ δίφρων ἐκπέσῃ, καὶ νὴ Δία ἄξιον εἶναι καὶ εἴθε γένοιτο τόδε. καὶ τἆλλα πάντα ἐν ταύτῃ τῇ δίκῃ ἐς οὐδὲν ἄλλο συμφέρει ἢ τὸ θάτερον τούτοιν ἐξελέγχειν. ἐὰν δὲ τὰ δύο ταῦτα οὐχ ὅτι ψευδῆ ὄντα φαίνηται, ἀλλὰ καὶ διαβόλως συμπλασθέντα καὶ δολερῶς κρυφθέντα καὶ ἔτι χεῖρον διηγηθέντα, οὐκ ἀμφισβητήσιμον ἔσται τῷ γε δικαίως νομίζοντι ταῦτα πολὺ μᾶλλον ἐλέγχεσθαι ἢ ἐλέγχειν. ̓Αλλὰ νὴ Δία ἐς αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ἐλθεῖν δεῖ· ὑμῶν δὲ ὅστις δι ̓ ὧν ἄλλοθι περὶ ἐμοῦ ἀκήκοεν ἤδη προκατεγνωκώς πάρεστι, τοῦτον ἱκετεύω τοιαύτην παρ ρέντα γνώμην τὸ πρᾶγμα ὥσπερ ἐνθάδε ὑμῖν ἔργῳ δόξει σκοπεῖν. νομίσατε δὲ εἰ μὲν τό γέ τινα κατηγορεῖσθαι μόνον ἱκανόν ἐστιν ἐς τὸ καταγνωσθῆναι, οὕτως γε δὴ οὐδένα πώποτε ἀναίτιον εἶναι· εἰ δὲ δεῖ μαρτυρεῖν ἱκανῶς καὶ ἐλέγχειν, τότε δὴ ἐμὲ ὡς μηκέτι καταγνωσθέντα ἕξετε, πρὶν ἂν ἔργῳ καὶ ἐπιτηδὲς καὶ ἀκριβῶς ὁ ἐρῶ ἀκούσητε καὶ ἐννοήσητε.

O. ELTON.

DIDO.

Barce, Sychaei nutrix, loquitur :—

Πᾶν οὖν ἀκούσει τοῦργον, ὡς τὰ δείν ̓ ἔτλη
ἥδ ̓ ἡ προβᾶσ ̓ ἐπ ̓ ἔσχατον κακοῦ γυνή.
ἡ γὰρ μαθοῦσα δυστυχὴς ἀρεῖν λάθρα
μέλλειν ἐκεῖνον, εὐθὺ καρδίας δία
πικρὰς νόσους τεκοῦσα, τῆς ἀρχῆς ἐ
τὴν φροντίδ ̓, ὡς οὐκ ἐν λόγῳ θρόνων κράτος
τιθεῖσα, μεῖζον δ ̓ ἐκλαβοῦσ ̓ ἄχθος κακῶν.
καὶ δὴ ψέγουσα τοῦτον ἀντιᾷ λόγοις·
Ὦ σχέτλι ̓, οὐκ ἄρ ̓ ἐννέπει ψευδῆ φάτις
μέλλειν σ' ἀφέρψειν σῖγα καὶ κλέψειν φυγήν.
ἀλλ ̓ οὔ σ ̓ ἄπειργε τοῦτο δρᾶν οὑμὸς πόθος,
ὅ θ ̓ ὅρκος ὃν βέβαιον ὤμοσάς ποτε;
πῶς σ' ἠδίκησα, τίνα δ ̓ ὀνειδιεῖς ἐμοὶ
βλαβήν; ἐγὼ γάρ σ ̓ ὄντ ̓ ἀπόξενον πάτρας
ἀλώμενον δὲ φυγάδ ̓ ἐδεξάμην τροφαῖς
καὶ γῆς ἀδείᾳ χἀστίας ξενοστάσει.

μή μ' ὡς λίπ ̓, ὤναξ· πρὸς θεῶν σε λίσσομαι,
πρὸς τοῦ τέκνου σου, χὤτι σοι φίλον πάρῃ,
γλώσσης λιταῖσιν οὐχ ὑποβλήτου πιθοῦ.
τίς δῆτ' ἐμοὶ γένοιτ' ἂν ἡ σωτηρία
ἤ γ' εὐτύχεια, σῆς μονωθείσῃ βίας ;
μεῖνον· σὺ γάρ μοι πάντα προξενεῖς παρών.
Τοσαῦτ ̓ ἀνέσπα σὺν ταραχθείσαις φρεσίν·
ὁ δ ̓ ὀρθὸν ὄμμα κοὐ διάστροφον φέρων
λόγοισιν εἶπε καρτερῶν τεθηγμένοις"
καὶ πῶς μενῶ τοιοῦτος, ὃς θεῶν ὑπὸ
σαφῶς καλοῦμαι, πᾶς δέ μ' οἰωνὸς καλεῖ;
χρὴ γὰρ φυγεῖν με· τοῦτό γ ̓ ἴσθ ̓ ἤδη, γύναι.
ἀλλ' οὐκ ἔγωγ ̓, ὡς ἂν βλέπω τόνδ' αἰθέρα,
τῆς σῆς ἄφροντις ἐκφανήσομαί ποτε
χάριτος, ὅσην παρεσχες, οὐδ ̓ ἀναίνομαι.

« AnteriorContinuar »