EPITAPHIUM DAMONIS.

ARGUMENTUM.

Thyrfis & Damon ejufdem viciniæ paftores, eadem, ftudia fequuti à pueritiâ amici erant, ut qui plurimum. Thyrfis animi causâ profectus peregrè de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, & rem ita effe * comperto, fe, fuamque folitudinem hoc carmine deplorat. Damonis autem fub perfonâ hîc intelligitur Carolus Deodatus ex urbe Hetruriæ Luca paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrinâ, clariffimifque cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius.

H

IMERIDES nymphæ (nam vos & Daphnin, & Hylan,

Et plorata diu meminiftis fata Bionis)

Dicite Sicelicum Thamefina per oppida carmen:
Quas mifer effudit voces, quæ murmura Thyrfis,
Et quibus affiduis exercuit antra querelis,

Fluminaque, fontefque vagos, nemorumque receffus,
Dum fibi præreptum queritur Damona, neque altam
Luctibus exemit noctem loca fola pererrans.

Et jam bis viridi furgebat culmus arista,

Et totidem flavas numerabant horrea meffes,

Ex

quo

fumma dies tulerat Damona fub umbras,

comperiens Edit. Fenton.

5

ΤΟ

Nec

Nec dum aderat Thyrfis; paftorem fcilicet illum
Dulcis amor Mufæ Thufca retinebat in urbe.
Aft ubi mens explete domum, pecorifque relicti
Cura vocat, fimul affuetâ feditque fub ulmo,
Tum verò amiffum tum denique fentit amicum,
Cœpit & immenfum fic exonerare dolorem.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Hei mihi! quæ terris, quæ dicam numina cœlo,
Poftquam te immiti rapuerunt funere Damon !
Siccine nos linquis, tua fic fine nomine virtus
Ibit, & obfcuris numero fociabitur umbris?
At non ille, animas virgâ qui dividit aureâ,
Ifta velit, dignumque tui te ducat in agmen,
Ignavumque procul pecus arceat omine filentum.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Quicquid erit, certè nifi me lupus antè videbit, Indeplorato non comminuere fepulchro, Conftabitque tuus tibi honos, longumque vigebit Inter paftores: Illi tibi vota fecundo

Solvere poft Daphnin, poft Daphnin dicere laudes Gaudebunt, dum rura Pales, dum Faunus amabits Si quid id eft, prifcamque fidem coluiffe, piùmque, Palladiáfque artes, fociúmque habuiffe canorum.

15

20

25

30

Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. 35 Hæc tibi certa manent, tibi erunt hæc præmia Damon, At mihi quid tandem fiet modò? quis mihi fidus Hærebit lateri comes, ut tu fæpe folebas Frigoribus duris, & per loca fœta pruinis, Aut rapido fub fole, fiti morientibus herbis? Sive opus in magnos fuit eminùs ire leones,

40

Aut

Aut avidos terrere lupos præfepibus altis;
Quis fando fopire diem, cantuque solebit?

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cùm fibilat igni

4.5

Molle pyrum, & nucibus ftrepitat focus, at malus aufter Mifcet cuncta foris, & defuper intonat ulmo?

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Aut æftate, dies medio dum vertitur axe, Cum Pan æfculeâ fomnum capit abditus umbrâ, Et repetunt fub aquis fibi nota fedilia nymphæ, Paftorefque latent, ftertit fub fepe colonus,

60

Quis mihi blanditiáfque tuas, quis tum mihi rifus, 55
Cecropiofque fales referet, cultofque lepores?
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
At jam folus agros, jam pafcua folus oberro,
Sicubi ramofæ denfantur vallibus umbræ,
Hic ferum expecto, fupra caput imber & Eurus
Trifte fonant, fractæque agitata crepufcula fylvæ.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Heu quam culta mihi priùs arva procacibus herbis
Involvuntur, & ipfa fitu feges alta fatiscit!
Innuba neglecto marcefcit & uva racemo,
Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ
Moerent, inque fuum convertunt ora magiftrum.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Tityrus ad corylos vocat, Alphifibus ad ornos,
Ad falices Aegon, ad flumina pulcher Amyntas,
Hic gelidi fontes, hîc illita gramina mufco,

65

70

Hic

Hic Zephyri, hîc placidas interftrepit arbutus undas;
Ifta canunt furdo, frutices ego nactus abibam.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Mopfus ad hæc, nam me redeuntem forte notârat, 75
(Et callebat avium linguas, & fidera Mopfus)
Thyrfi quid hoc? dixit, quæ te coquit improba bilis?
Aut te perdit amor, aut te malè fascinat aftrum,
Saturni grave fæpe fuit paftoribus aftrum,
Intimaque obliquo figit præcordia plumbo.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Mirantur nymphæ, & quid te Thyrfi futurum eft?
Quid tibi vis? aiunt, non hæc folet effe juventæ
Nubila frons, oculique truces, vultusque severi,
Illa choros, lufufque leves, & femper amorem
Jure petit, bis ille mifer qui ferus amavit.

80

85

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopéque, & filia Baucidis Ægle Docta modos, citharæque fciens, fed perdita faftu, Venit Idumanii Chloris vicina fluenti; Nil me blanditiæ, nil me folantia verba, Nil me, fi quid adeft, movet, aut fpes ulla futuri. Ité domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hei mihi quam fimiles ludunt per prata juvenci, Omnes unanimi fecum fibi lege fodales, Nec magis hunc alio quifquam fecernit amicum De grege, fi denfi veniunt ad pabula thoes, Inque vicem hirfuti paribus junguntur onagri: Lex eadem pelagi, deferto in littore Proteus Agmina phocarum numerat, vilifque volucrum Paffer habet femper quicum fit, & omnia circum

90

95

100

Farra

Farra libens volitet, ferò fua tecta revisens,
Quem fi fors letho objecit, fua milvus adunco
Fata tulit roftro, feu ftravit arundine foffor,
Protinus ille alium focio petit inde volatu.
Nos durum genus, & diris exercita fatis
Gens homines aliena animis, & pectore difcors,
Vix fibi quifque parem de millibus invenit unum,
Aut fi fors dederit tandem non afpera votis,
Illum inopina dies quâ non fperaveris horâ
Surripit, æternum linquens in fæcula damnum.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Heu quis me ignotas traxit vagus error in oras
Ire per aëreas rupes, Alpemque nivofam!
Ecquid erat tanti Romam vidiffe fepultam,
(Quamvis illa foret, qualem dum viferet olim,
Tityrus ipfe fuas & oves & rura reliquit ;)
Ut te tam dulci poffem caruiffe fodale,
Poffem tot maria alta, tot interponere montes,
Tot fylvas, tot faxa tibi, fluviofque fonantes!
Ah certè extremùm licuiffet tangere dextram,
Et bene compofitos placidè morientis ocellos,
Et dixiffe vale, noftri memor ibis ad aftra.

Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Quamquam etiam veftri nunquam meminiffe pigebit, Paftores Thufci, Mufis operata juventus,

105

110

115

120

Hic Charis, atque Lepos ; & Thufcus tu quoque Damon,
Antiquâ genus unde petis Lucumonis ab urbe.
O ego quantus eram, gelidi cum ftratus ad Arni
Murmura, populeumque nemus, quà mollior herba,
Carpere nunc violas, nunc fummas carpere myrtus,