Imágenes de página
PDF
ePub

fita in Houplines; fed cùm hæc donatio fubfiftere non poffet ob defectum confensûs Heredis feudalis, per actum ultimæ voluntatis de data 28 ejufdem menfis legat eidem Impetranti tertiam partem omnium bonorum paternorum, nifi Heres paternus mallet acquiefcere donationi. 17 Maji fequentis Impetrans cum aliis Coheredibus divijerat aliquam pecuniam & quædam mobilia in domo mortuaria, mediante tamen proteftatione, quòd Juri fuo quoad donationem præjudicare non vellet, & fequenti die arreftum injecit bonis paternis ad eam confequendam: quod occafionem dedit liti.

Dicebat Heres paternus, quòd Impetrans effet Heres immixtus, adeòque Legatarius effe non poffet juxta art. 7. rubr. 27. Confuetud. Gand. ubi Teftator mortuus erat. Replicabat Impetrans, quòd hoc non haberet locum in diverfis lineis; quòdque non effet Heres nifi fub proteftatione &c. Per Sententiam Scabinorum in Camera de 21 Januarii 1726 condemnatus fuit. Qui cùm appellaffet in Vierfchaer, ac ibidem Juper immixtione hereditatis proba injuncta fuiffet, per beneficium litterarum requeste civilis Impetrans reftitutus fuit in integrum adversùs admixtionem, & intimatus condemnatus, ut fatisfaceret difpofitioni teftamentarie de 28 Martii, quæ Sententia in Confilio Flandriæ confirmata fuit.

Causa in Magno Confilio per appellationem devolutâ, per Arreftum 16 Maji 1727 declaratum fuit, Impetrantem haberi pro Herede immixto, & Intimatus admiffus ad probandum per turbam, quòd nullus &c. Per Arreftum 18 Februarii 1730 confirmata fuit prima Sententia Gandenfis de 21 Januarii 1726.

Pro quæftione Juris multi in utramque partem adducebantur Autores, plerique citati à VAN DEN HAENE in fuis notis ad dictum art. 7. rubr. 27. Confuetud. Gand. Plures è præcipuis Autoribus Gallis favebant Impetranti: vide batur etiam Curia præjudicaffe quæftionem Juris in ipfius favorem, injungendo probam usûs contrarii Intimato argumenta etiam valde urgentia pro ipfo allegabantur.

Dicebatur, quòd ratio Legis fit anima Legis, que præferenda cortici verborum: ratio autem ejufdem confuetudinis, quòd nullus poffit effe Heres & Legatarius, triplex ab Autoribus allegatur.

Prima: quòd titulus Heredis abforbeat_titulum Legatarii. Secunda: quòd due caufæ lucrative non poffint fimul concurrere. Et Tertia: quòd fervanda fit æqualitas inter Coheredes.

Prima dicebatur non poffe applicari cafui præfenti, dum idem non effet Heres & Legatarius in eadem linea; cùm Heres unius linea nihil Juris habeat in bonis alterius linee respectu cujus cenfetur extraneus ; ita ut deficientibus Heredibus unius lineæ, non fuccedant Heredes alterius, fed potiùs Fifcus.

Secunda ratio videbatur hic locum non habere, dum duæ caufe lucrative tantùm prohibentur concurrere circa eamdem rem : hìc autem duæ quodammodo videntur fucceffiones, duo patrimonia, dua hereditates. VAN DEN HAENE ad art. 6. rubr. 26.

Tertia ratio etiam tantùm videbatur aptari poffe in eadem linea inter Coheredes dividentes eamdem hereditatem, hìc autem juxta VAN DEN

HAENE ibid. & Autor, citat. Coheredes non funt, cùm nihil commune habeant. Coheres meus maternus non habet rationem conquerendi, quòd in bonis paternis legatum capiam, cùm nihil ipfi decedat: nec è contrà Heres paternus conqueri poteft, quòd non obftante legato Heres fim in linea materna: imò five ibidem Heres fim vel non, ipfi Heredi paterno non nocet neque prodeft; nec ergo invidere debet, quòd legatum accipiam & fimul Heres fim.

Multùm etiam urgebatur argumentum à rubro ad nigrum, quod Rubr. Gandenf. ubi dictus articulus relatus effet, infcriberetur de collationibus, & per totam de illis ageretur: adeòque videbatur articulus tantùm habere locum, ubi collationi locus effe poteft, quod tantùm obtinet inter Heredes ejufdem lineæ, cùm collatio fit introducta, ut fervetur æqualitas inter Heredes dividentes eadem bona, quod non obtinet in diverfis lineis. In eam rem adducebantur aliæ confuetudines vicinae, utì Cortracenfis art. 6. rubr. 14. Aldenardenfis rubr. 24. art. 17. & de Poperinghe art. 70. tit. 10. que injungunt Heredi legatum vel donationem conferre, vel abftinere, donec alii Heredes tantumdem perceperint. Quod videbatur non poffe habere locum inter Heredes diverfarum linearum, qui nihil commune haberent.

Denique quòd legare poffem cuicumque extraneo, non Heredi alterius lineæ, utcumque propinquiori cognato; aliaque abfurda dicebantur ex hac fententia fequi.

Ab alia parte allegabantur verba textûs, que finè diftinctione generaliter prohibent aliquem effe Heredem & Legatarium in eadem domo mortuaria; quòd omnes fuccederent ei

dem defuncto, quòd effet unicum patrimonium, una hereditas, utcumque divifa in duas lineas; quòd omnes aliæ confuetudines Flandriæ effent conformes; quòd omnes prohibuiffent, ne quis in eadem domo mortuaria duplici titulo lucrativo uteretur ; quòd voluiffent providere ne nimis facilè bond unius lineæ in aliam tranfirent, quòd non ita timendum in extraneo, cui non tam facilè legatur quàm confanguineo; quòd daretur occafio invidiæ & diffentionum fi quis poffet capere fuam partem hereditariam in fua linea, & legatum in alia: denique dicebatur ita femper in Flandria intellectum & obfervatum.

Per Sententiam de 16 Maji 1727 admiffus fuit Intimatus ad probandum ufum & obfervantiam Provincie Flandriæ circa hunc articulum.

Pro proba litterali adferebantur duo cafus judicati. Primus in caufa Joanne Marie Van der Wincht, & viduæ Doedens. Paulus Livinus Doedens, Presbyter, fratribus & fororibus confanguineis tertiam omnium bonorum legaverat: hi, ut apparet, prætendebant hereditatem paternam, & tertiam partem hereditatis matris teftatoris. Judicatum fuit, quòd alterutro, hoc eft, hereditate paternâ vel legato contenti effe deberent, per Sententiam in Camera de 4 Augufti 1672, confirmatam in VierSchaer die 2 Septembris ejufdem anni, & deinde per laudum Arbitrorum, contra opinionem Advocatorum PETTERS & VAN DEN HAENE.

Alter cafus erat, quòd Joannes van Erfeelen, Presbyter, fimiliter fratribus & fororibus confanguineis legaverat 2100 fl. Opponebant fe confanguinei materni, prætendentes quòd dicti Legatarii legato frui non poffent, cùm forent

Heredes paterni, aut faltem alterutro abftinere deberent, & fic judicatum per tres Sententias conformes in Camera & in Vierfchaer 15 Febr. & 28 Maji 1687, & in Confilio Flandriæ 1 Julii 1689.

Præterea producte erant quinque turbæ. Prima duodecim Advocatorum Gandenfium, qui deponebant conformiter art. 7. rubr. 17. Confuet. Gand. quodque fic judicarent: fed nullum adferebant exemplum, nifi cafus fuprà citatos; addentes quod non conftaret, quòd contrarium judicatum fuiffet.

Secunda turba fimiliter decem Advocatorum Gandenfium, qui conformiter deponebant.

Tertia turba erat duodecim Procuratorum Gandenfium, qui deponebant, quòd nunquam practicari vidiffent, quòd quis effet Heres & Legatarius in diverfa linea.

Tertia & quarta turba, que audita erat per modum unius, erat 21 Practicorum, qui erant jurati Arbitri Familie ercifcundæ, qui in divifione hereditatum intervenire folent, qui producti erant in Rousbrugge prope montes Sti. Winocii, qui deponebant, quòd nunquam audiviffent, quòd quis poffet effe Heres & Legatarius in diverfis lineis; quòd contrarium effet obfervantia notoria & inviolabilis; quòd fic practicent in domibus mortuariis &c.

Ad hanc probam dicebat Impetrans, quòd turbæ nihil probarent; quòd tantùm continerent judicium Advocatorum & Practicorum circa quæftionem Juris; quòd ad confirmandum ufum tantùm duo cafus judicati adferrentur, qui non effent omnino fimiles illi de quo agebatur; quòd in primo effet legata tertia omnium bonorum

« AnteriorContinuar »