ΕΠ. τὰς νεφέλας γε καὶ τὸν οὐρανόν. ΠΕ. οὐχ οὗτος οὖν δήπου 'στὶν ὀρνίθων πόλος; ΕΠ. πόλος ; τίνα τρόπον ; ΠΕ. ὥσπερ εἴποι τις, τόπος. ὅτι δὲ πολεῖται τοῦτο καὶ διέρχεται ἅπαντα, διὰ τοῦτό γε καλεῖται νῦν πόλος 175 ἦν δ ̓ οἰκίσητε τοῦτο καὶ φράξηθ ̓ ἅπαξ, ἐκ τοῦ πόλου τούτου κεκλήσεται πόλις. ΕΠ. πως ΠΕ. ἐν μέσῳ δήπουθεν ἀήρ ἐστι γῆς. εἶθ ̓ ὥσπερ ἡμεῖς, ἢν ἰέναι βουλώμεθα Πυθώδε, Βοιωτοὺς δίοδον αἰτούμεθα, οὕτως, ὅταν θύσωσιν ἄνθρωποι θεοῖς, ἢν μὴ φόρον φέρωσιν ὑμῖν οἱ θεοί, 180 διὰ τῆς πόλεως τῆς ἀλλοτρίας καὶ τοῦ χάους τῶν μηρίων τὴν κνῖσαν οὐ διαφρήσετε. ΕΠ. ἰοὺ ἰου· 184 μὰ γῆν, μὰ παγίδας, μὰ νεφέλας, μὰ δίκτυα, μὴ γὼ νόημα κομψότερον ἤκουσα πω C ὥστ ̓ ἂν κατοικίζοιμι μετὰ σοῦ τὴν πόλιν, 190 εἰ ξυνδοκοίη τοῖσιν ἄλλοις ὀρνέοις. ΠΕ. τίς ἂν οὖν τὸ πρᾶγμ ̓ αὐτοῖς διηγήσαιτο ; ΕΠ. ἐγὼ γὰρ αὐτοὺς βαρβάρους ὄντας πρὸ τοῦ ἐδίδαξα τὴν φωνὴν, ξυνὼν πολὺν χρόνον. ΠΕ. πῶς δῆτ ̓ ἂν αὐτοὺς ξυγκαλέσειας ; ΕΠ. ῥᾳδίως. σύ. 195 δευρὶ γὰρ ἐμβὰς αὐτίκα μάλ ̓ ἐς τὴν λόχμην, ἔπειτ ̓ ἀνεγείρας τὴν ἐμὴν ἀηδόνα, καλοῦμεν αὐτούς· οἱ δὲ νῷν τοῦ φθέγματος ἐάν περ ἐπακούσωσι, θεύσονται δρόμῳ. ΠΕ. ὦ φίλτατ' ὀρνίθων σὺ μή νυν ἕσταθι· ἀλλ ̓ ἀντιβολῶ σ ̓, ἄγ ̓ ὡς τάχιστ ̓ ἐς τὴν λόχμην ἔσβαινε κἀνέγειρε τὴν ἀηδόνα. ΕΠ. ἄγε σύννομέ μοι, παῦσαι μὲν ὕπνου, λῦσον δὲ νόμους ἱερῶν ὕμνων, οὺς διὰ θείου στόματος θρηνείς, τὸν ἐμὸν καὶ σὸν πολύδακρυν Ἴτυν ἐλελιζομένη διεροῖς μέλεσιν γένυος ξουθῆς καθαρὰ χωρεῖ διὰ φυλλοκόμου 200 205 ξύμφωνος ὁμοῦ θεία μακάρων ολολυγή. (αὐλεῖ.) ΠΕ. ὦ Ζεῦ βασιλεῦ, τοῦ φθέγματος τοὐρνιθίου οἷον κατεμελίτωσε τὴν λόχμην ὅλην. ΕΥ. οὔποψ μελῳδεῖν αὖ παρασκευάζεται. ΕΠ. ἐποποί, ποποί, ποποπό, ποποί, ποποί, ποποί. ιώ, ιώ, ιτώ, τώ, τώ, τώ, ἴτω τις ὧδε τῶν ἐμῶν ὁμοπτέρων σπερμολόγων τε γένη ταχὺ πετόμενα, μαλθακὴν ἱέντα γήρυν βῶλον ἀμφιτιττυβίζεθ ̓ ὧδε λεπτὸν ἡδομένα φωνᾷ τιό, τιό, τιό, τιό, τιό, τιό, τιό, τιό τά τε κατ ̓ ὄρεα, τά τε κοτινοτράγα, τριοτέ, τριοτό, τοτοβρίξ. οἵ θ' ἑλείας παρ ̓ αὐλῶνας ὀξυστόμους 225 230 235 ἐμπίδας κάπτεθ ̓, ὅσα τ ̓ εὐδρόσους γῆς τόπους ἔχετε λειμῶνά τ ̓ ἐρόεντα Μαραθῶνος· ἀτταγᾶς, ἀτταγᾶς ὧν τ ̓ ἐπὶ πόντιον οἶδμα θαλάσσης φῦλα μετ ̓ ἀλκυόνεσσι ποτᾶται, δεῦρ ̓ ἴτε πευσόμενοι τὰ νεώτερα, ἥκει γάρ τις δριμὺς πρέσβυς, καινῶν ἔργων τ ̓ ἐγχειρητής. ἀλλ ̓ ἴτ ̓ ἐς λόγους ἅπαντα. δεῦρο, δεύρο, δεῦρο, δεῦρο. τοροτοροτοροτορολιλιλίξ. ΠΕ. ὁρᾷς τιν ὄρνιν; ΕΥ. 241 245 250 255 μὰ τὸν ̓Απόλλω 'γὼ μὲν οὔ· καί τοι κέχηνά γ ̓ εἰς τὸν οὐρανὸν βλέπων. ΠΕ. ἄλλως ἄρ ̓ οὔποψ ὡς ἔοικ ̓ εἰς τὴν λόχμην ἐμβὰς ἐπῶζε, χαραδριὸν μιμούμενος. ΦΟ. τοροτίξ, τοροτίξ. 260 ΠΕ. ὦ γάθ', ἀλλ ̓ οὖν οὑτοσὶ καὶ δή τις ὄρνις ἔρχεται. ΕΥ. νή Δί ̓ ὄρνις δῆτα. τίς ποτ ̓ ἐστίν; οὐ δήπου ταῶς ; ΠΕ. οὗτος αὐτὸς νῷν φράσει· τίς ἐστιν ὄρνις οὗτοσί; ΕΠ. οὗτος οὐ τῶν ἠθάδων τῶνδ ̓ ὧν ὁρᾶθ ̓ ὑμεῖς ἀεί, 266 ΠΕ. ἀλλὰ λιμναῖος. βαβαί, καλός γε καὶ φοινικιοῦς. ΕΠ. εἰκότως· καὶ γὰρ ὄνομ ̓ αὐτῷ γ ̓ ἐστὶ φοινικόπτερος. ΕΥ. οὗτος, ὦ σέ τοι. ΠΕ. ΕΥ. τί βωστρεῖς ; ἕτερος ὄρνις οὗτοσι. ΠΕ. νή Δί ̓ ἕτερος δῆτα χοὖτος ἔξεδρον χώραν ἔχων. τίς ποτ ̓ ἔσθ ̓ ὁ μουσόμαντις, ἄτοπος ὄρνις, όρι βάτης ; ΕΠ. ὄνομα τούτῳ Μῆδός ἐστι. ΠΕ. 271 Μῆδος; ὦ 'ναξ Ἡράκλεις εἶτα πῶς ἄνευ καμήλου Μῆδος ὢν εἰσέπτετο; ΕΥ. ἕτερος αὖ λόφον κατειληφώς τις ὄρνις οὑτοσί. ΠΕ. τί τὸ τέρας τουτί ποτ ̓ ἐστίν; οὐ σὺ μόνος ἄρ ̓ ἦσθ ̓ ἕποψ, ΕΠ. ἀλλὰ χοὖτος ἕτερος ; 275 ἀλλ ̓ οὗτος μὲν ἔστι Φιλοκλέους ἐξ ἔποπος, ἐγὼ δὲ τούτου πάππος, ὥσπερ εἰ λέγοις Ιππόνικος Καλλίου κἀξ Ιππονίκου Καλλίας. ΠΕ. Καλλίας ἄρ ̓ οὗτος ὁὔρνις ἐστίν· ὡς πτεροῤῥνει. ΕΠ. ἅτε γὰρ ὢν γενναῖος ὑπὸ τῶν συκοφαντῶν τίλ λεται, 279 αἵ τε θήλειαι προσεκτιλλουσιν αὐτοῦ τὰ πτερά. ΠΕ. ὦ Πόσειδον, ἕτερος αὖ τις βαπτὸς ὄρνις ουτοσί. τίς ὀνομάζεται ποθ ̓ οὗτος ; ΕΠ. οὑτοσὶ κατωφαγάς. ΠΕ. ἔστι γὰρ κατωφαγᾶς τις ἄλλος ἢ Κλεώνυμος ; |