"aliquoties et magnas tragoedias excitavit utraque dis"putatio de causa peccati, et de contingentia. Et de "utraque re multa colligunt homines acuti inextrica"bilia et absurda. Quæ quoniam habent aliquid peri"culi, monendi sunt juvenes, ut, omissis illis infinitis "disputationibus, potius quærant simplicem ac piam ❝ sententiam utilem religioni et moribus, in qua resistant, "nec sinant se ab ea illis disputationum præstigiis ab"duci. Est autem hæc pia et vera sententia utraque “manu ac verius toto pectore tenenda, quod Deus non "sit causa peccati, et quod Deus non velit peccatum. "Sed causæ peccati sunt voluntas diaboli, et voluntas ❝ hominis. . . . . Constituta autem hac sententia, quod "Deus non sit causa peccati, plane sequitur contingen"tiam concedendam esse. . . . . Est autem libertas volun"tatis causa contingentiæ nostrarum actionum.. "Nec invehenda sunt in Ecclesiam deliramenta de Stoico "fato, aut wegì ȧvayxns, quia sunt inextricabilia, et in"terdum nocent pietati et moribus. . . . . Ab his opinio"nibus decet pios abhorrere auribus atque animis." Opera Melanct. Basil. 1541. p. 463.

...

In the 18th note also of the same Sermon, I have represented Beza as incorrect in stating, that Melancthon began in the year 1552 to censure the advocates of Stoicism, and thus indirectly to point at the Reformers of Geneva. From the above however it appears, that he reprobated the idea of introducing such a doctrine into the Church, before Calvin was distinguished either as an Author, or a Reformer.

It should be added, that, in his later works of almost every description, contingency is repeatedly alluded to, and strenuously defended.

Page 157, note (16).

The sentiments of Luther upon universal grace are clearly expressed in his epistolary correspondence, as well as in his more public productions. From the for

mer, even of an early date, Seckendorf gives a quotation exactly to the point: "Clarius discimus," the historian observes, “ex epistola egregia 20. Jul. ad insignem "quendam virum in Saxonia inferiori, qui iisdem de "prædestinatione cogitationibus angebatur, hoc anno "(1528) Germanice scripta, quæ habetur tom. iv. alt. "f. 428. et seq. In hac præsupponendo præscivisse et 'decrevisse Deum omnia, et sic etiam salutem aut 'damnationem hominum, sciendum tamen esse dicit,

Deum ab æterno serio voluisse et decrevisse, ut omnes 'homines salvi essent, et æterno gaudio potirentur.' "Allegat dictum Ezech. xviii. 23. Si igitur vult, ut peccatores sub quocunque cœli climate degant, con⚫ vertantur a viis et vivant, non est indulgendum suggestis a diabolo cogitationibus, ut separemus nos ab illa gratia Dei, quæ est secundum altitudinem cœli a terra, ab ortu ad occidentem. Ps. ciii. 11, 12. Itaque ' omnes pœnitentes et auxilium ejus rogantes obum'brat: dives enim est in omnes, qui invocant illum. 'Rom. x. 12.'. . . . . Allegat electionem Dei Ephes. i. 9. traditam: ab illa," dicit, "non a lege et ratioci "natione incipiendum esse.' Provocat ad angelum gau"dium omni populi annuntiantem, Luc. ii. 10. Non 'est restringenda," ait, “generalis promissio, qua gratiam bonis, malis, parvis, magnis, frigidis, calidis, aridis, ' et viridibus offert; non est arctanda ad illos, qui, ta'laribus stolis induti, pii et sancti esse volunt.' De"nique, ne illa universalitas in abusum vertatur, fol. "931. concludit cum distinctione loquendum esse, et "clare, Si Evangelium," ait, " et verbum Dei accipis, illi inhæres, ejus promissionem tibi applicas, et in hac 'fide ad finem usque perseveras, salvaberis; sin minus, in æternum damnaberis." Seckendorf, vol. i. lib. ii. sect. 43. §. 5.

In his Commentaries, and other writings, the same idea often occurs: "Quod autem Christum non omnes

"accipiunt, ipsorum culpa fit, quod non credunt, et

66

"

indulgent diffidentiæ suæ. Interim manet sententia "Dei et promissio universalis, quod Deus omnes ho"mines vult salvos esse. . . . . Ecce colligendi studium, "ut omnes colligat. Sed huic voluntati Dei obsistunt "increduli, cum verbo parere et id accipere nolunt. Itaque tantum reliquiæ Israel colliguntur, et salvan"tur." Vol. iv. p. 441. "Tantum per hunc salvato66 rem hæc liberatio omnibus constituenda est. Salva"tor hic non ejusmodi est, qui propter quosdam, et "propter quosdam non, venerit. Paravit Deus, inquit, "hoc salutare non ante quorundam, sed ante faciem " omnium populorum. . . . . Simeonis non obscura verba "sunt, quod Deus salutare paraverit ante faciem om"nium populorum, in quo salutem et vitam omnes con"sequuntur. De hac igitur voluntate evidentissime "colligitur juxta Paulum, 1 Tim. ii. Quod Deus velit omnes homines salvos fieri,' non corporali tantum "salute, verum æterna, contra peccatum et mortem. "Nam huc illud salutare destinatum est, quod Deus "omnibus populis paravit. Quis igitur hunc Deum "metuat, quis ad ejus judicium expavescat, cum suam "voluntatem de nostra salute cupidissimam declaret, ac

65

....

qui omnia ad salutem necessaria suppeditet? Quod "vero plerique pereunt, et salutare id non consequuntur, non hæc culpa voluntatis divinæ est, verum "pervicaciæ humanæ, quæ voluntatem Dei aspernatur, "salutare Dei non curat, quod a Deo destinatum est, "ut omnes salvet. Si omnibus mendicis sublevatio

66

egestatis suæ proponeretur, et tamen certi essent, qui "hoc beneficio uti nollent; non culpa eorum esset, qui "donant, sed qui accipere nollent." Postilla Domestica, p. 67. "Nam quid huic responderet, cui nos hoc testi"monium ferre oportet, quod nobis suum Filium dede"rit, universam gratiam in Baptismo et Evangelio nobis ❝exhibuerit?" Ibid. p. 218. Deus mundum sic dilex

66

"erit, ut Filium suum unigenitum traderet. De hoc res certa est, quod mundus non significat Mariam, "Petrum, Paulum. Verum mundus significat totum 66 genus mortalium simul. Itaque si credis te hominem "esse, aut si hoc nondum sentis, si te cum aliis confers, "ut te hominem esse intelligas, cur te sub hoc vocabulo "venire non poteris, cum Christus claris verbis dicat, "Deum Filium suum non solum sanctæ Mariæ, aut "Petro, aut Paulo, verum mundo tradidisse, ut omnes "eum accipiant, qui tantum filii hominum sunt?.... "Universo mundo hoc donum destinatum est." Ibid. p. 144.

The universality of the Gospel promise, in its most enlarged sense, was likewise inculcated by Melancthon, who distinctly assumed it as a principal basis of Scriptural predestination. It perpetually recurs, often in the same words, and always to the same effect, in almost all his productions. "Duo autem sunt consideranda in "promissione Evangelii, videlicet, quod et gratis pro"mittit justitiam, et quod promissio est universalis. "Nam hæc duo exercent humanos animos. Disputa"mus alias de dignitate, nos ideo non esse electos, quia "simus indigni. Alias disputamus de particularitate ; "etiamsi digni essemus, tamen Deum suos quosdam "elegisse, quibus fuerit æquior. Ideoque negamus "nobis sperandam esse salutem, quia fortasse non "simus in eo numero. Utraque imaginatio repudianda "est, et magnopere prodest adversus eas diligenter mu"nire pias mentes. Ideo neque dignitatem nostram "respicere debemus, neque ex universali promissione "particularem efficere. Sed singuli nos in illam uni"versalem includamus. Cum igitur de electione angi"mur, aut disputamus, non ordimur a nostris supputa“tionibus, vel a lege, sed a promissione Evangelii. Si "quis extra Evangelium causam quærit electionis, is non potest non errare. Ideo non sinamus nos ab

66

"Evangelio avelli, ac cæteras supputationes procul re"jiciamus." Loci Theolog. de Prædest. Ed. 1535. "Ut prædicatio pœnitentiæ universalis est, et omnes "arguit, ut Rom. iii. clare dicitur; ita et promissio gra"tiæ est universalis, ut multa dicta testantur. . . . . "Quare non deflectamus oculos atque animos a pro"missione universali, sed in hanc nos includamus, et “sciamus vere in ea voluntatem Dei expressam esse. . . . . "Removeamus igitur a Paulo Stoicas disputationes, quæ fidem et invocationem evertunt. . . . . Adversus "has imaginationes discamus voluntatem Dei ex Evan"gelio, agnoscamus promissionem esse universalem, ut "fides et invocatio accendi possit." Ibid. Ed. 1545. "Prodest piis tenere, quod promissio sit universalis, nec "debemus de voluntate Dei aliter judicare, quam juxta "verbum revelatum." Opera, vol. iv. p. 499. "Est au"tem utraque concio universalis, prædicatio pœnitentiæ "et promissio. Utrique igitur omnes assentiamur, "agamus pœnitentiam, credamus omnes in Filium, nec "disputemus de alia arcana voluntate, nec fingamus in "Deo contradictorias voluntates." Vol. ii. p. 347. "Si"militudo de luto et figulo non hoc vult, nihil agere "impios, sed eatenus convenit, quod ex una massa generis "humani Deus alios suo judicio salvat, alios damnat. "Causæ in similitudine non omnino accommodari posTenenda est enim sententia, quod Deus non sit "causa peccati. Retinendum et hoc est, quod promissio "sit universalis." Vol. iii. p. 1017. "Sæpe autem dixi, "necessariam esse considerationem particulæ universalis, "ut unusquisque se in promissionem universalem in"cludat, nec fingat in Deo @goowoλníɑv, aut contra"dictorias voluntates." Vol. iv. p. 168. How differently Melancthon interpreted the celebrated passage," Non "est acceptio personarum apud Deum," from Calvin, will appear by the following quotation: "Contra hanc "mensuram facere inæqualitas est, quæ est injusta ut

❝ sunt.