66

...

"fidem. Si quis volet addere tertiam, videlicet, dignos "fructus pœnitentiæ, hoc est, mutationem totius vitæ ac "morum in melius, non refragabimur." De Pœnitentia, p. 40. "Sed quia adversárii nominatim hoc damnant, "quod diximus, homines fide consequi remissionem peccatorum, addemus paucas quasdam probationes, "ex quibus intelligi potest, remissionem peccatorum " contingere non ex opere operato propter contritionem, "sed fide illa speciali, qua unusquisque credit sibi remitti "peccata. Nam hic Articulus præcipuus est, de quo "digladiamur cum adversariis, et cujus cognitionem "ducimus maxime necessariam esse Christianis omnibus. Adversarii, cum de fide loquuntur, et dicunt 66 eam præcedere pœnitentiam, intelligunt fidem non "hanc, quæ justificat, sed quæ in genere credit Deum "esse, pœnas propositas esse impiis, &c. Nos præter "illam fidem requirimus, ut credat sibi quisque remitti peccata. De hac fide speciali litigamus, et opponimus "eam opinioni, quæ jubet confidere, non in promissione "Christi, sed in opere operato contritionis, confessionis, et "satisfactiomum." Ibid. p. 42. We here perceive what the Lutherans meant by the terms "special faith," which have been in later times so differently appropriated by the Calvinists: we see, that their only object was to teach the drooping penitent, by a special, opposed to a general, faith in Christianity, the necessity of grounding his individual hope of pardon upon the promise of Christ, and not upon the inherent efficacy of his own contrition, confession, and satisfactions. Nor, when we read the following explicit passage in the works of Luther, will it be possible for us to suppose, that he ever contended for an assurance in divine forgiveness upon the contracted principle of personal election. "Fides acquisita seu sophistarum infusa, de "Christo dicit, Credo Filium Dei passum et resusci"tatum,' atque hic desinit. Sed vera fides dicit,' Credo

quidem Filium Dei passum et resuscitatum, sed hoc 'totum pro me, pro peccatis meis, de quo certus sum. Est ' enim pro totius mundi peccatis mortuus. Ac certissi'mum est, me esse partem aliquam mundi, ergo certissi'mum est pro meis quoque peccatis mortuum esse." Opera, vol. i. p. 386.

That they inculcated a faith, which is only to be found in penitence, their Apology sufficiently proves : "Item fides illa, de qua loquimur, existit in pœnitentia.

66

.... Quare non potest existere in his, qui secundum "carnem vivunt, qui delectantur cupiditatibus suis, et obtemperant eis..... Quare fides illa, quæ accipit re"missionem peccatorum in corde perterrefacto et fugiente "peccatum, non manet in his, qui obtemperant cupidi"tatibus, nec existit cum mortali peccato." De Dilectione, &c. p. 13. "Hæc fides, de qua loquimur, "existit in pœnitentia." Responsio ad Argum. &c. p. "Fides non manet in his, qui abjiciunt pœniten"tiam; sicut supra diximus, fidem existere in pœniten"tia." De Usu et Numero Sacram. p. 60.

29.

Indeed, Melancthon had before strongly impressed the same idea in the Articles which he drew up for the Visitation of the Saxon Churches: "Pastores debent 66 exemplum Christi sequi, qui, quoniam pœnitentiam "et remissionem peccatorum docet, debent eadem et "ipsi tradere Ecclesiis. Nunc vulgare est vociferare de "fide, et tamen intelligi quid sit fides non potest, nisi "prædicata pœnitentia. Plane vinum novum in utres "veteres infundunt, qui fidem sine pœnitentia, sine doc"trina timoris Dei, sine doctrina legis prædicant, et ad "carnalem quandam securitatem assuefaciunt vulgus. Et "securitas est deterior, quam plerique errores antea "sub papatu fuerunt. Hoc genus concionatorum de"scribit Hier. et vituperat eos, qui dicunt, Pax, pax, et non est pax." Art. Pastorum Officium, ed. 1530. "Hi, qui docent in Ecclesiis, tradant doctrinam legis,

6

"alioqui, ubi doctrina fidei sine lege traditur, infinita "scandala oriuntur, vulgus fit securum, et somniant se “habere justitiam fidei, quia nesciunt fidem in his "tantum esse posse, qui habent contrita per legem "corda." Art. de Lege. Such was the faith which they maintained, when they spoke of that principle, as the medium of Christian consolation. It is nevertheless necessary to add, that they sometimes used the word in a more extended sense, as embracing the whole of Christianity. "Sacrilegium itaque est ordines reli"giosorum sanctos appellare. Una religio sancta et "sanctificans est, Christianismus, seu fides." Opera Lutheri, vol. i. p. 376. "Duæ sunt partes fidei, sive "religionis Christianæ; pœnitentia nempe, sive con"tritio ob peccata, deinde fiducia de remissione pecca"torum. Tertia est vitæ Christianæ, sive bonorum "operum exercitium." Art. Visit. Saxon. apud Seckendorf. lib. ii. sect. 13. §. 36.

Page 134, note (12).

How much soever any strong expressions of Luther upon the subject of faith, which he solely opposed to the Scholastical doctrine of merit, may have been misunderstood, as verging towards fanaticism, it is certain, that he himself never intended to give them that bias. "Ex hoc tamen non sequitur, quod debeas peccatum "extenuare aut contemnere, quia Deus illud non im"putat. Non imputat quidem; sed quibus, et propter "quid? Non duris et securis, sed pœnitentiam agen"tibus, et fide apprehendentibus Christum propitiatorem, "propter quem ut remittuntur eis omnia peccata, ita et "reliquiæ peccati eis non imputantur." Opera, vol. v. p. 421. "Christiana libertate hodie abutuntur plurimi, "dicentes, Gratia, gratia; ergo non est opus bona facere aut mala pati." Ibid. p. 14. "Nemo præsumat "per somnium id atque cogitationem de fide, quam ipse "sibi finxit, se in illud" (regnum cœlorum) "ingres

"surum.

Fide opus est viva, quæque probata et exer"citata" (bonis operibus) "sit egregie. Sed proh Deus! "ut pugnantia cum hoc loco et scripserunt et prædi"carunt nostri impostores, non doctores, asserentes, qui "minutissimum duntaxat gradum, et vel scintillulam ali

66

quam fidei moriturus habuerit, hunc salutem assecu"turum." Vol. v. p. 448. "Pænitentia omnium testi"monio et vero, est dolor de peccato, cum adjuncto pro

66

posito melioris vitæ." Disput. contra Antinomos. Id. vol. i. p. 401. "Cavenda igitur doctrina Papistarum "de pœnitentia, sicut ipse infernus et diabolus. Multo magis cavendi sunt, qui nullam prorsus pœnitentiam in "Ecclesia relinquunt." Ibid. p. 404. "Foedus est er"ror, quod quispiam de peccatis se putet satisfactu"rum; quæ ex inestimabili clementia Deus et semper "et gratis remittit atque condonat, nihil a nobis invicem "requirens, quam ut in posterum bene vivamus." Id. vol. i. p. 59. When speaking of divine, as opposed to human, excommunication for crime, he adds; "Sed non "perpetuo ab eis aberit judicium Dei. Homines fal"lunt; Deum fallere non possunt. Is in novissimo "die colliget per angelos omnia scandala, et conjiciet "in æternum ignem. Ab hac Dei excommunicatione "occulta qui volet liberari, caveat peccata, et pæniten"tiam agat, hoc est, emendet vitam, deinde precetur et "credat veniam per Christum. Hæc unica via est illam "occultam Dei excommunicationem effugiendi.” Id. vol. v. p. 381.

Upon the peculiar application of the doctrine, that we are justified by faith alone, to the conscience of the penitent sinner, alarmed by the recollection of his past transgressions, Melancthon delivers himself in the most explicit terms: "Est sane wagádokov dicere, quod sola "fide justi sumus, multum enim scandalorum videtur pa"rere legis abrogatio, sed hæc doctrina pertinet non ad "vitam exteriorem, sed ad certamen conscientiæ luctantis B b

"cum judicio Dei..... Justificatio autem apud Pau"lum intelligitur relative de acceptatione. Non sumus "justi, neque operibus, neque novitate nostra post regene"rationem, sed sola misericordia, si tamen accipiamus "eam fide. Fides autem ipsa est notitia vera Dei, legis "obedientia, inchoatio vitæ æternæ; Joan. xvii. Hæc 'est vita æterna, ut agnoscant te solum Deum verum, et quem misisti, Jesum Christum." Opera Lutheri, vol. i. p. 484. Disputationes Melancthonis. What the Lutherans meant by the word Regeneration, when they confined it not strictly to its proper sense, Baptismal renovation, we learn from their Apology: "Nos "dicimus quod pænitentiam, hoc est, conversionem, seu "regenerationem, boni fructus, bona opera, in omni "vita sequi debeant." De Pœnitentia, p. 48.

66

Page 134, note (13).

Penitence is thus defined in the Augsburg Confession: "Constat autem pœnitentia (hoc est, conversio “impii, ed. 1540.) proprie his duabus partibus: altera "est contritio, seu terrores incussi conscientiæ agnito peccato: (in quibus et iram Dei agnoscimus, et do"lemus nos peccasse, et peccata detestamur et fugimus, "sicut Joel conscionatur, Scindite corda vestra, et 6 non vestimenta vestra, et convertimini ad Dominum• Deum vestrum,' &c. ed. 1540.) altera est fides, quæ "concipitur ex Evangelio seu absolutione, et credit propter Christum (certo, ed. 1540.) remitti peccata, "consolatur conscientiam, et ex terroribus liberat; (de qua fide Paulus loquitur, cum ait, 'Justificati fide, pacem habemus,' ed. 1540). Deinde sequi debent bona: opera, quæ sunt fructus pœnitentiæ. (Deinde sequi "debent boni fructus poenitentiæ, hoc est, obedientia. "erga Deum, juxta illud, Debitores sumus non car'ni, ut secundum carnem vivamus. Si enim secundum carnem vivetis, moriemini; sed si Spiritu actiones

66

66

corporis mortificabitis, vivetis,' ed. 1540.)" Art. 11.