Imágenes de página
PDF
ePub

the time of Henry, was contained in the "Necessary "Erudition." This doctrine, it is well known, was further reformed in the reign of his successor. It seems therefore to follow, that where other tenets on particular points were subsequently brought forward, repugnant to those, which are there to be found, as upon transubstantiation, &c. that book ceases to prove illustrative of her meaning; yet that where, as in the present instance, not different, but the same ideas, and either the same, or synonymous expressions were afterwards used, it ought to be admitted as evidence of it. In the Latin edition of this work, published the same year, (viz. 1543.) entitled, “Pia et Catholica Christiani Hominis Institu"tio," occur the following passages: "Interim tamen "meminisse oportet hanc potentiam infirmiorem esse

66

66

quam ut ad ea, quæ Deo placita et accepta sunt, vel

cogitanda vel facienda sese incitare possit nisi Dei "auxilio ad id sublevetur. . . . . Cæterum, ut ex mul"tis scripturæ locis probari potest libertas arbitrii, ita "haud pauciores sunt, qui demonstrant, sic requiri gra"tiam Dei, ut nisi ea liberum arbitrium et præveniat, et "comitetur, et deducat, nihil boni aut sancti operis a "nobis confici, aut animo saltem, ac voluntate constitui

66

possit..... Ubi autem nobis Christi gratia affulserit, "jam ad salutem ipsi nostram cooperamur." Art. de Libero Arbitrio. How exactly with these accords that part of our Article, which was altered from St. Austin, and which comprised the whole of it, as first composed: "Absque gratia Dei, quæ per Christum est, nos præveni"ente, ut velimus, et cooperante, dum volumus, ad opera "pietatis facienda, quæ Deo grata sunt et accepta, nihil "valemus."

NOTES

ON SERMON VI.

Page 122, note (1).

JUSTIFICATION is thus defined by Aquinas: "Pri

66

mo quæritur, an justificatio impii sit remissio pecca"torum? Et videtur, quod non..... Sed contra est, "quod dicitur in Glossa Rom. viii. super illud, Quos vocavit, hos et justificavit,' Glo. remissione peccato66 rum; ergo remissio peccatorum est justificatio." Quæstiones Disput. quæst. 28. art. 1.

[ocr errors]

In the Loci Theologici Melancthon expresses himself to the same effect: "Justificatio significat remissio"nem peccatorum, et reconciliationem seu acceptationem "ad vitam æternam." De Gratia et Justificatione.

Our own Church, in the reign of Henry, almost literally adopted the definition of Melancthon: "Justifi"cation signifies remission of our sins, and our accepta"tion or reconciliation into the grace and favour of God." Articles of 1536, art. Justification.

The same idea likewise occurs in our Homilies, in which it is said, "Every man of necessity is constrained "to seek for another justification, to be received at "God's hands, that is to say, the remission, pardon, and "forgiveness of his sins and trespasses, in such things "as he has offended." Homily of the salvation of mankind, ed. 1547.

ля

Page 123, note ( 2 ).

Ad oppositum. Impossibile est aliquem esse carum Deo sine caritate, sicut impossibile est aliquem esse album sine albedine; sed caritas est qualitas absoluta, quia est virtus theologica; ergo &c. Ad istam quæstionem est una opinio, quod ad hoc, quod anima sit Deo grata, cara, et accepta, necessario requiritur aliqua talis forma creata et absoluta, ita quod de potentia Dei absoluta sine tali forma non potest esse Deo cara; et ipsa forma necessario est Deo cara, et similiter anima illa forma informata; ita quod, stante illa forma, non potest de potentia Dei absoluta non esse Deo cara. Occam, lib. i. dist. 17. quæst. 1.

66

Page 126, note (3).

"Et prædictis patet solutio quæstionis, videlicet, quod ad deletionem peccati mortalis post baptismum com“missi, requiritur pœnitentia, quia ad deletionem pec"cati requiritur punitio voluntaria, ut dictum est. "Pœnitentia autem est hujusmodi, ut patet ex præ"dictis: ergo, &c." Nic. de Orbellis, lib. iv. dist. 14. quæst. 1.

Scotus accurately defines the difference between attrition and contrition, and ascribes the true merit of justification to the former. "De tertio dico, quod ali

[ocr errors]

quem actum humanum requiri ad deletionem pec"cati potest dupliciter intelligi, vel ut dispositionem præ"viam, vel ut concomitantem. Primo modo sufficit ac"tus informis; immo semper est informis, quia dispo"sitio prævia ad peccati deletionem est semper sine gratia et caritate; a cujus solius inhærentia et incli"natione ad actum dicitur actus formatus. Nam in "illo instanti, in quo deletur peccatum, caritas inest, et per consequens, si actus requiritur, ut concomitans "requiritur, ut formatus.

66

66

"Ad hujus intellectum sciendum, quod peccator in "peccatis existens, eo modo quo dictum est in præce

"dente quæstione, art. 1. peccatum manere post ac"tum, potest ex naturalibus cum communi influentia "considerare peccatum commissum, ut offensivum Dei, "et ut contra legem divinam, &c. et sub multis talibus "rationibus; et potest voluntas ipsum, sub aliqua il"larum rationum, vel sub multis, illud peccatum sic "consideratum detestari, et ille motus potest conti"nuari et intendi ante infusionem gratiæ. Potest etiam "ista detestatio esse totaliter circumstantionata circum"stantiis moralibus debitis; non est enim verisimile, quod necesse sit propter peccatum istud remanens "actum quemcunque circa peccatum commissum esse "defectivum in aliqua circumstantia morali. Iste au"tem motus dicitur attritio, et est dispositio, sive meri"tum de congruo, ad deletionem peccati mortalis, quæ sequitur in ultimo instanti alicujus temporis, in quo tempore ista attritio duravit..... Idem motus, qui "prius fuit attritio, in illo instanti fit contritio, quia in "illo instanti fit concomitans gratiæ, et ita actus forma"tus, quia habens secum caritatem, quæ est forma ac

66

66

66

66

[ocr errors]

tus, ut hic loquimur. Ibi tamen oportet distinguere "signa naturæ inter actum, ut est talis inesse naturæ et "moris, et inter caritatem et inter actum, ut est for"matus, quia in primo signo naturæ est ibi actus talis, "in secundo caritas, in tertio actus formatus à caritate, "jam inclinante et inhærente, et sic attritio fit contritio, "sine omni mutatione reali ipsius actus. Contra ergo "non per contritionem deletur culpa, quia non est "contritio nisi in tertio signo naturæ, et in secundo "deletur; neque etiam per contritionem illam, ut per "meritum, quia sequitur illam deletionem. Potest

66

ergo dici, quod Deus disponit per attritionem in ali66 quo tempore, tanquam per aliquod meritum de congruo, "in aliquo instanti dare gratiam, et pro illa attritione, "ut pro merito, justificat, sicut est meritum justificationis. "Et licet non continuaretur idem actus circa pecca

« AnteriorContinuar »