according to the just judgment of a righteous God, "who is of purer eyes than to behold iniquity." "Cur” (Christus)" ista omnia facit? Simpliciter frustra, si " ratio justificationis, quam sophistæ tradunt, vera est; "quia in lege aut in me justitiam invenio extra gratiam "et Christum." Opera Lutheri, vol. v. p. 322. "Il"lum syllogismum Apostoli dignum est perpendere, Si per legem justitia, &c.' cum fiducia pronunciat, "aut Christum esse mortuum, (quod est summa blas"phemia in Deum,) aut per legem nihil nisi peccatum "haberi. Nam illi procul a sacris literis arcendi sunt, "qui distinctionibus e suo cerebro depromtis, justitiam "aliam moralem, aliam fidei, et nescio quas alias ad theo"logiam afferunt.

66

"Habeat sane civilis res suam justitiam, philosophi suam, et quicunque suam. Nos oportet hic justitiam "ad intellectum Scripturæ accipere, quam Apostolus plane negat esse, nisi per fidem Jesu Christi..... Ne ergo in theologia justitiam vocaveris, quod extra fidem "Christi fuerit." Id. vol. v. p. 232.

66

66

Disputabant quidem" (viz. Scholastici)" de peccato "originis, sed dicebant in baptismo sublatum esse; et "extra baptismum in natura lumen esse reliquum, quod si "quis sequatur, dari infallibiliter gratiam." Id. vol. iii. p. 465. “Quod si is non justificabitur in judicio Dei, "qui servus Dei est, nec omnes viventes, inter quos "necesse est sanctissimos aliquot esse, si Ecclesiam "sanctam sanctorum communionem in terris vivere cre"dimus, qui tamen legem non implent; qualis putas "furor est eorum, qui citra gratiam et extra Ecclesiam "insaniunt legem posse impleri ex naturalibus viribus, "quoad totam substantiam facti, licet non ad intentionem "præcipientis." Id. vol. i. p. 302.

But while they pointed out the insufficiency of fallen man to perform, without Christianity, a service meritoriously acceptable to Almighty God, they withheld

not from him a freedom of will, (or rather a natural competency,) in the external discharge of every moral obligation: "Neque vero adimimus humanæ voluntati "libertatem. Habet humana voluntas libertatem in "operibus et rebus deligendis, quas ratio per se compre

hendit. Potest aliquo modo efficere justitiam civilem, "seu justitiam operum. Potest loqui de Deo, exhibere "Deo certum cultum externo opere, obedire magistra"tibus, parentibus, in opere externo eligendo. Potest "continere manus a cæde, ab adulterio, a furto. Cum "reliqua sit in natura hominis ratio et judicium de rebus "sensui subjectis, reliquus est etiam delectus earum re"rum, et libertas, et facultas efficiendæ justitiæ civilis. "Id enim vocat Scriptura justitiam carnis, quam natura "carnalis, hoc est, ratio, per se efficit sine Spiritu "Sancto." Apolog. Confess. p. 58. When therefore they denied the liberty of the will, they meant to deny, that it possesses the power of obtaining, independently of Christianity, the remission of sins, and eternal life. "Hæc tot ac tam multiplicia mala ex peccato per Saડરે tanam enata, isti non vident, qui liberum arbitrium "defendunt. Etsi enim ratio imperare sibi potest, ne “consentiat omnibus cupiditatibus, quod attinet ad ex"ternum opus, sæpe enim cohibet, sæpe moderatur vi"tiosos impetus, id enim nisi aliquo modo in nobis esset positum, quæ legum politicarum, quæ disciplinæ esset "utilitas, quam tamen tantopere divinitus commendari "videmus, (at docet experientia eam pæne solam efficere, "ne omnes pariter in cædes, adulteria, et alia vitia pro"labamur ;) tamen inde effici non potest, quod sit arbi"trium liberum, hoc est, quod homo sine Spiritu Sancto "se gubernare recte facere, ac Deo commendare possit; id "quod caput est, de quo liberi arbitrii defensores pugnant. "Nam ipsa concupiscentia peccatum est, nec est otiosa, "sed perpetuo contra legem Dei solicitat animos. Vere "igitur nihil boni est, si non per Spiritum Sanctum

66

:

"prius corda fide purificata, et per remissionem pec"catorum nobiscum nata iniquitas sublata fuerit. Atqui "hæc nostra ratio est, quod liberum arbitrium dicimus "nullum esse, ac defendimus nihil esse boni, nec posse "ab homine aliquid boni fieri, nisi Spiritus Sanctus "eum regeneret. Sicut Ecclesia egregie profecto canit "de Spiritu Sine tuo Numine nihil est in homine, nihil est innoxium.' Etsi enim externam disciplinam, quæ in arbitrio hominis aliquo modo posita est, "Deus exigit et probat, tamen hac non liberamur a morte, 66 non commendamur a Deo, ut remittat peccata, et æter"nam vitam donet. Contingunt hæc tantum fide ex "merito Filii Dei, qui pro peccatis nostris sua morte satisfecit." Lutheri Opera, vol. iv. p. 335.

66

66

Page 93, note (13).

Vidi multos non Epicureos, qui, cum essent in aliquo moerore propter suos lapsus, disputabant, quomodo sperem me recipi, cum non sentiam in me transfundi novam lucem et novas virtutes? Præterea si nihil agit liberum arbitrium, interea, donec sensero fieri illam regenerationem, de qua dicitis, indulgebo diffidentiæ, et aliis vitiosis affectibus. Hæc Manichæa imaginatio horribile mendacium est; et ab hoc errore mentes ab ducendæ sunt, et docendæ, agere aliquid liberum arbitrium. Loci Theologici, de libero Arbitrio, p. 92, 93.

Page 94, note (14).

The passage referred to is in a Preface to the first volume of his works, dated in the year 1545. In that very year likewise appeared the last amended edition of the Loci Communes Theologici. The following are the words of Luther: "Multum diuque restiti illis, "qui meos libros, seu verius confusiones mearum lucu"brationum, voluerunt editas; tumque nolui antiquo"rum labores meis novitatibus obrui, et lectorem a legendis illis impediri, tum quod nunc Dei gratia ex"tent methodici libri quamplurimi, inter quos Loci

66

"Communes Philippi excellunt, quibus theologus et epi"scopus pulchre et abunde firmari potest, ut sit potens in "sermone doctrinæ pietatis, præsertim cum ipsa sacra "biblia nunc in omni prope lingua haberi possint. "Mei autem libri, ut ferebat, imo cogebat, rerum ge"rendarum nullus ordo, ita etiam ipsi sint quoddam "rude et indigestum chaos, quod nunc nec mihi ipsi "sit facile digerere.

"His rationibus adductus, cupiebam omnes libros "meos perpetua oblivione sepultos, ut melioribus esset "locus." In the same preface also he thus bears public testimony to the general utility of Melancthon's labours: "Eodem anno jam M. Philippus Melancthon "a Principe Frederico vocatus huc fuerat ad docendas. "literas Græcas, haud dubie ut haberem socium labo"ris in theologia. Nam quid operatus sit Dominus per hoc organum, non in literis tantum, sed in theolo"gia, satis testantur ejus opera, etiamsi irascatur Satan, "et omnes squamæ ejus.”

The early opinions of Luther and Melancthon upon the doctrine of Necessity have been already adverted to in Serm. II. note 21. Harsh, however, as occasionally appear to have been the expressions of the former upon this head, his followers pertinaciously contend, that even the harshest cannot, with propriety, be construed into a sense favourable to the Calvinistical system. See Pet. Haberkornii Solida et Necessaria Vindicatio Lib. Arb. Luther. Those of the latter, in the first editions of his Loci Theologici, although occurring but in one or two instances, were nevertheless still more offensive, and less capable of a mitigated interpretation. So far indeed did they carry the doctrine of divine Predetermination, as to degrade man to a level with the brutes: "Postremo libertatem homini "adimit divina Prædestinatio. Eveniunt enim omnia "juxta divinam prædestinationem, cum externa opera,

"tum internæ cogitationes in omnibus creaturis." Ed. 1525.

Without entering into the general question, which would lead me too far from the object at present in contemplation, it may be proper to observe, that even at the period alluded to Luther denied not either the resistibility of grace, or, in a certain sense, the cooperation of the human mind. The first seems evident from the following and other similar passages, in his early compositions: "Spiritualis sabbatismus, quem "Deus in hoc præcepto putavit, est, ut non solum la"bores et opificia omittamus, sed multo magis, ut per"mittamus duntaxat Deum in nobis operari, nihil pro"prie in omnibus nostris viribus operantes. Id vero "jam non miti evenit otio; sed hic vis facienda est "naturæ, et permittendum ut ei vis fiat." Opera, vol. v. p. 592. "Ut ita prorsus spiritualem sabbatismum "celebremus, vacantes a nostris operibus, et permittentes "Deum in nobis operari." Ibid. p. 593. "Sed ut

"sabbatum sanctifices, mortuus sis ac sepultus, sinas

que Deum in te operari." Vol. iii. p. 172. Here, while the mind is supposed to be passive during the act of forming a disposition to holiness, a kind of activity is maintained in submitting itself to such an operation.

The second point perhaps is no less clear from the very work, which some consider as purposely written to prove the contrary. In the tract "De servo Arbi"trio," composed by way of answer to the attack of Erasmus, under the title of "Diatribe, sive de libero "Arbitrio," after noticing his opponent's argument upon the cooperation of the human mind with divine grace, expressed in various similitudes, Luther adds, "Sed dentur adhuc eadem opera et Deo et homini,

66

quid efficiunt istæ similitudines? Nihil, nisi quod "creatura operanti Deo cooperatur. At nunquid nos "de cooperatione nunc disputamus, ac non potius de