"Dei gloria. Est enim ejus natura ignoscere et misereri. "Non igitur statuimus eum duriorem esse in sui populi in

fantes, quos mors prævenit, quo minus pactum hoc pos"sint consequi. Vult enim omnes homines salvos fieri. "Hæc sententia opponenda est doctoribus istis ; et pro"missiones largissime dilatandæ, ira autem et rigor re"stringendus." Ibid. p. 204.

The sentiments of Luther upon this topic were more formally and fully explained by his friend and fellowlabourer in reform, Bugenhagen, who with this view published an explication of the twenty-ninth Psalm, with the approbation of Luther subjoined,to it. In that work Bugenhagen argued, that all children, who are brought to Christ, are certain of salvation; and that all are thus brought, who are offered to him in prayer, even without baptism: "Ad Christum porro et infan"tuli veniunt, qui ad ipsum adducuntur, ut de iisdem

puerulis affirmat, qui ei apportantur; Sinite parvulos "ad me venire, et nolite vetare eos, nam talium (non in"fantium apud Judæos, apud Turcas, sed eorum, qui "mihi offeruntur) regnum cælorum est. Offeruntur au"tem etiam Christo, et veniunt ad Christum, per preces "nostras, infantes illi, quos baptizare nondum possumus, "libentissime tamen baptizare volumus, ubi baptizandi "nobis facultas evenerit; et Christus eos recepit secundum “suam promissionem, quicquid petieritis dabitur vobis, "&c." p. 59. ed. 1632.

And in another part of the same treatise he spoke thus decidedly respecting the fate of those infants, who perished under the persecution of Pharaoh and of Herod, without having received the seal of the ancient Covenant: "Infantuli isti, quos Pharao submergi cu"rat ante octavum diem, incircumcisi, perinde sancti "sunt martyres, ac reliqui post circumcisionem suffo"cati. Quod ipsum quoque fateri cogimur de pueru"lis ab Herode propter Christum interemptis. Fac

66

"missos fanaticos. Singulari Deus amore et prosequitur pueros, et offerri sibi eos vult, et toto pectore libentissime "suscipit; quod promissionibus quidem et factis satis de"clarat." p. 47.

When the Lutherans on such occasions excluded Heathen children from the participation of Christian security, it should be remarked, that they excluded them only from a participation of God's covenanted mercies, and from that certainty of salvation, which is thence derivable: "Ratæ firmæque promissiones Chris"ti," said the same author, "de parvulis sunt quos ei "adducimus; certo illos ad Christum pervenire, in "Christo suscipi, et salvos esse." Ibid. p. 63. And again; "Alii (viz. alii Anabaptistæ) qui peccatum ori"ginis fatentur esse, sententiam de istis infantibus aiunt "arcano Dei judicio committi oportere. Ita diabolus "hoc unice contendit; ut ex animo deleamus Dei pro"missiones, quibus nititur fiducia nostra, atque in tene"bris contra palpemus, satagendo de arcanis Dei ju"diciis. Nos vero infantes esse in peccatis conceptos "et natos affirmamus, neque salvos fieri posse sine "Christo, cui illos in baptismo adducimus. Senten"tiam hic habemus plenam gratiæ et securitatis atque "certitudinis, Sinite parvulos ad me venire,' quam eri"pi nobis nunquam patiemur. Ea non occultum quod"dam Dei judicium, non cæca quædam opinio est, sed "gratuita Dei promissio; qua in cœleste regnum liberi "nostri transcribuntur, quum Christo sistuntur, quia "sine Christo nulla salus. Atque idcirco Turcarum et “Judæorum liberi salutis participes non fiunt, quia "Christo non sistuntur." Ibid. p. 32. But Luther in his Commentary on Hosea touched the point even more directly, referring the development of God's unrevealed mercies to a future state. After reasoning in a mode similar to the preceding, he added; "De Ethni"corum pueris aliud judicium est, qui sunt extra Ec

6

"clesiam ; quanquam fortasse de his quoque mitius ali"quid statuetur, quam de adultis. Sed hæc futura vita "aperiet. Cavendum autem studiose est, ne quid pronun"ciemus, quod verbo non est revelatum, sicut certa verbi "revelatio est de baptizatis, ut ante Christi adventum de "circumcisis, quod sunt recepti a Deo in gratiam." Opera, vol. iv. p. 315. That he likewise deemed the same caution necessary in the case of adults as well as infants, will be pointed out in Serm. V. note 1.

Page 66, note ( 9 ).

"Ideo sic respondemus; in baptismo tolli peccatum, "quod ad reatum seu imputationem attinet, sed ma"nere morbum ipsum, qui est malum pugnans cum lege "Dei dignum morte æterna, nisi remitteretur, ut dicitur, 'beati quorum tecta sunt peccata.' Nec de nomine "peccati litigamus, rerum dissensio est. Adversarii "contendunt hunc morbum, qui reliquus est in renatis,

66

non esse malum, pugnans cum lege Dei. Hunc er"rorem taxari necesse est." Loci Theologici, p. 122. Here, as in other passages of a similar description, it should be observed, that an evident distinction is made between the guilt of original depravity, and the depravity itself; the former is said to be remitted, the latter to remain, although becoming daily more and more diminished by the operation of God's Holy Spirit: "Mirus est intellectus baptismi," remarked Melancthon in a public disputation with the Papists," si sanc“tificari infantes sine Sancto Spiritu existimant. Nam "cum remittitur hoc peccatum, simul datur Spiritus "Sanctus, qui repugnare huic peccato tunc incipit, et "postea in adultis repugnat. Nam cum in baptismo "datur Spiritus Sanctus, is in adultis, qui non excidunt, "certe est efficax." Opera, vol. iv. p. 654.

The same point also is thus adverted to in the Apology of the Augsburg Confession: "Hic flagellant "adversarii etiam Lutherum, quod scripserit peccatum

T

"originis manere post baptismum. Addunt hunc Ar"ticulum jure damnatum esse a Leone X. Sed Cæsar. "majest. in hoc loco manifestam calumniam deprehen"det. Sciunt enim adversarii in quam sententiam Lu"therus hoc dictum velit, quod peccatum originis re

liquum sit post baptismum. Semper ita scripsit quod "baptismus tollat reatum peccati originalis, etiamsi "materiale, ut isti vocant, peccati maneat, videlicet con"cupiscentia. Addidit etiam de materiali, quod Spi"ritus Sanctus per baptismum incipit mortificare con"cupiscentiam, et novos motus creat in homine." p. 3. apud Cœlest.

Page 67, note (10).

"In Scholis transtulerunt huc ex philosophia prorsus "alienas sententias: quod propter passiones nec boni "nec mali simus, nec laudemur nec vituperemur. Item, "nihil esse peccatum nisi voluntarium. Hæ sententiæ "apud philosophos de civili judicio dicta sunt, non de judicio Dei. Nihilo prudentius assuunt et alias sen"tentias naturam non esse malam. Id in loco dictum

non reprehendimus. Sed non recte detorquetur ad ex"tenuandum peccatum originis. Et tamen hæ sen"tentiæ leguntur apud Scholasticos, qui intempestive "commiscent philosophicam seu civilem doctrinam de "moribus cum Evangelio. Neque hæc in Scholis tan"tum disputantur, sed ex Scholis, ut sit, efferebantur "ad populum. Et hæ persuasiones regnabant, et ale"bant fiduciam humanarum virium, et opprimebant "cognitionem gratiæ Christi. Itaque Lutherus volens "magnitudinem peccati originalis et humanæ infirmi"tatis declarare, docuit, reliquias illas peccati originalis non esse sua natura in homine åðíápoga, sed indigere gratia Christi, ne imputentur, item Spiritu Sancto, "ut mortificentur." Apolog. Confess. p. 3.

66

66

When the Lutherans laboured so repeatedly and earnestly to prove, against their opponents, the corruption

introduced by the transgression of Adam, it was far from their intention to represent fallen man as dead to every sense of moral obligation, and of that eternal duty, which is due from the creature to the Creator. For the law of nature, written by the finger of God, not in perishable characters upon tables of stone, but indelibly upon the human heart, in their idea still remained, less brilliant indeed, but not wholly effaced. "Est ergo "vera definitio legis naturæ, legem naturæ esse noti"tiam legis divinæ, naturæ hominis insitam. Ideo "enim dicitur homo ad imaginem Dei conditus esse, "quia in eo lucebat imago, hoc est, notitia Dei et simi❝litudo quædam mentis divinæ; id est, discrimen ho"nestorum et turpium, et cum his notitiis congruebant "vires hominis. Voluntas erat conversa ad Deum ante "lapsum, ardebant et in mente veræ notitiæ, et in vo"luntate amor erga Deum, et assentiebantur corda, sine "ulla dubitatione, veris notitiis. Ac statuebant nos "conditos esse ad agnoscendum et celebrandum Deum, "et ad obediendum huic Domino, qui nos condidit, alit, "impressit imaginem sui, qui justa postulat et approbat,

e contra vero damnat et punit injusta. Quanquam "autem in hac naturæ corruptione, deformatá imagine “Dei, non ita fulgent notitiæ, manent tamen, sed cor "repugnat, et incurrunt dubitationes propter quædam, "quæ pugnare videntur cum illis notitiis." Loci Theologici, p. 173.

But it may be said, why then, if such were their sentiments, did they argue, that we are incapable by our innate strength of converting with a true faith and fear to God? No better answer can be given, than in the words of their own Apology: "Cum de peccato ori"ginis loquuntur, (viz. Scholastici,) graviora vitia hu66 manæ naturæ non commemorant, scilicet ignorationem Dei, contemptum Dei, vacare metu et fiducia “Dei, odisse judicium Dei, fugere Deum judicantem,