66

"bolique dixeris id esse, quod non meritorium. Et "dum sacerdos exsufflat Satanam in parvulis baptizan"dis, ut locum det Spiritui Sancto, intelligitur solum facere ex vase non meritorio meritorium. Sic enim vasa "iræ Apostolus cogitur nunc demum intellexisse. Et bap"tismi Sacramentum confert gratiam non in remissionem "peccati, sed initium meriti duntaxat, et illud symboli 'confiteor unum baptismum in remissionem peccato' rum' nova glossa oportet intelligi, non de peccatis dam"nationis, sed de peccatis non meritoriis.

66

"Ac si peccatum originale nullum damnum intulit, "nisi quod privavit merito, et visione Dei. Et ea priva"tio visionis, id est, omnium bonorum, non est malum, "nisi voce tantum, scilicet privatio. Sic enim theologissamus hodie. Et Christus pro nobis factus male"dictum et peccatum, ut de maledicto et peccato nos "liberaret, non aliter intelligitur, quam quod est fac"tus non meritorium, ut de non meritorio nos libera"ret. Denique vocabulum illud peccatum per totam "Scripturam novam accipiet significationem, id est Scrip"tura induet confusionem." Decem Præcept. Witteb. Populo prædicata anno 1516 et 1517. Opera, vol. i. p. 13.

It was solely perhaps with an eye to these opinions, that the Lutherans adopted the following terms in their public definition of Original Sin: "Item docent, quod

post lapsum Adæ omnes homines secundum naturam propagati nascuntur cum peccato, hoc est, sine metu "Dei, sine fiducia erga Deum, et cum concupiscentia ; σε quodque hic morbus seu vitium originis, vere sit pec"catum, damnans et afferens nunc quoque æternam mor"tem his, qui non renascuntur per baptismum et Spi"ritum Sanctum." Augsburg Confess. art. 2. orig. edition. Here they appear simply to have maintained the converse of the Scholastical proposition, which stated, that Original Sin consists not in any mental

depravity, nor exposes to the danger of eternal death.

"errat.

In this extract from the Augsburg Confession no allusion whatsoever is made to imputed guilt. It should be added however, that some years after the Diet of Augsburg, Melancthon became less scrupulous upon that point. "Si quis imaginatur," he observes in his Loci Theologici, " peccatum originis tantum esse "reatum propter lapsum Adæ sine pravitate in nobis, Si quis autem contendit, nascentes esse reos et "propter Adæ lapsum et propter pravitatem nobiscum "nascentem, non impedio, quo minus addat eam par"ticulam definitioni, quod peccatum sit tum reatus propter Adæ lapsum, tum defectus, vel inclinatio, vel "actio pugnans cum lege Dei, &c. Sed nolo tenuissime "omnia limare." p. 106. Hence, with other augmentations, it was subsequently introduced into the Confession itself, in an edition of the year 1540.

66

Page 62, note (6).

"Ad tertium dico, quod ad istud peccatum concurrunt "duo, carentia justitiæ, scilicet ut formale, et debitum "habendi, ut materiale: sicut in aliis privationibus "concurrit privatio et aptitudo ad habitum. Debitum "istud a Deo statuente legem istam. Do justitiam tibi, "Adæ, et omnibus filiis tuis naturalibus; do eadem "datione, quantum est ex parte mea, et ideo ex hac "datione tenentur omnes eam habere, et ex parte pro"pagante, per cujus actionem iste est filius naturalis "Adæ." Scotus in Lib. Sentent. lib. ii. dist. 32. Thus it seems, that Scotus discarded concupiscence wholly from his definition of Original Sin. But this is more evident from the following passage; "Peccatum origi"nale non potest esse aliud, quam ista privatio; non "enim est concupiscentia: tum quia illa est naturalis, "tum quia ipsa est in parte sensitiva, ubi non est pec66 catum." Lib. ii. distinct. 30.

That concupiscence was not sin, the Papists of every sect constantly maintained: "Qui,” (viz. Scholastici,) "cum in baptismo remitti omnia peccata scirent, sta"tim intulerunt, nullum ibi relinqui peccatum, fomitem "non peccatum sed infirmitatem, contra expressum textum "Apostoli, appellantes." Opera Lutheri, vol. i. p.

303.

Indeed the Lutherans were persuaded, that upon this point their adversaries were little better than Pelagians, who denied Original Sin altogether: "Pelagius omnino "sustulit peccatum originis, et finxit homines posse legi * Dei perfecte satisfacere, et externa obedientia seu dis"ciplina mediocri coram Deo justos esse. Ac prope

66

" modum idem docent Occam et multi alii.”

66

Melanct. Opera, vol. i. p. 414. Pelagiani universam doctrinam "de peccato originis negant, nomine etiam sublato. "Recentes, ut Occam et multi alii, nomen retinent pec“cati originalis, sed rem extenuant.” Loci Theologici, p. 113. ed. 1595. William of Occam, here alluded to, (an English Scholastic of high reputation,) had been a peculiar favourite both with Luther and Melancthon ; the former styling him, " Carus magister meus," (Admon. ad Eccles. apud Cœlestin. p. 261.) and the latter, "Deliciæ quondam nostræ." (Orat. pro M. Luthero. Opera vol. ii. p. 58.)

Page 64, note (7).

"Adversarii docent, naturalem illam impotentiam, et "inclinationes legi Dei contrarias, peccata non esse, 66 atque hac ratione doctrinæ legis, pænitentiæ, peccato, "et gratiæ, magnam inducunt caliginem." Melancthon's Synopsis Brevis, &c. in Coelestinus's History of the Augsburg Confession, p. 100. "Jactatur et hoc "dictum," observes the same Reformer in a more public production, "Naturam bonam esse. Id verum est "quatenus reliquum est opus Dei. Sed natura hominis “horribiliter læsa et contaminata est, sicut pingit imago

"vulnerati, Lucæ i. 10. Spoliati sumus donis naturæ "integræ, id est, firma Dei notitia, sapientia, justitia, "et insuper hæc reliqua natura vulnerata est, scilicet, prava concupiscentia, morte, et variis malis animæ " et corporis." Loci Theologici, p. 118.

66

And again; "Sed adversarii multas falsas hypotheses ponunt. Primum de caligine mentis, et de vitiis in “voluntate, nihil dicunt. Deinde concupiscentiam tan"tum intelligunt de sensibus, et intelligunt eam esse ap"petitionem naturalem, cum deberent eam intelligere "aτatíav appetitionum, et simul complecti caliginem ❝mentis et male voluntatis." Id. p. 122.

The similarity likewise of Luther's sentiments upon the same subject, (which cannot be misconceived when contrasted with their proper object,) the following extract from his Commentary on Hosea may tend to prove: "Natura enim ad vitam condita morti et infi"nitis calamitatibus subjecta est. Mens, in qua Dei "notitia lucebat, per peccatum ita excocata est, ut "Deum amplius non agnoscat. Voluntas quoque ad "eum modum est depravata, ut diversum concupiscat "a lege Dei. Itaque mirabilis arația omnium affec"tuum seu motuum est, qui etsi omnes per se vitiosi non "sint, (nam appetitus cibi et potus, amor conjugis, li"berorum, et parentum, et similes affectus, etiam in 66 integra natura extitissent,) tamen nunc non ita puri "sunt. Semper enim adhæret vitiosum aliquid, legi "Dei adversum." Opera, vol. iv. p. 277. What he means in this quotation by that blindness of intellect, which no longer acknowledges a Deity, may be collected from another passage in the same volume, in which his idea is more accurately defined: "Eatenus "igitur," he there remarks, " procedit lumen naturæ "et ratio, quod Deum fatetur esse, deinde bonum, clementem, misericordem, erga omnes beneficum esse

66

"sentit. Hoc sane magnum lumen est, tamen hæc ad"huc non est vera cognitio Dei; duo enim desunt.

"Nam rationalis aut psychicus homo sentio quidem "Deum esse tam potentem et sapientem, quod in om"nibus periculis juvare et omnia bona donare possit. "Quod autem paterne erga nos sit affectus, et propensis"sima ac optima voluntate erga me, qui nunc affligor, "hoc non potest assequi natura; ibi nihil certi statuere "potest humana ratio.

66

"Secundo discamus rationem quidem cognoscere, "quod sit aliqua divinitas, at tum demum falli, cum incipit statuere quis aut ubi sit verus Deus. Per legem naturæ igitur mentibus insculptam sentit ratio De66 um esse. Quis autem sit verus ille Deus, hoc ignorat." Enarr. in Jon. Ib. p. 412.

66

Page 66, note (8).

The passage of Luther alluded to is in his Commentary upon Genesis, c. 17. He there delivers his sentiments upon the salvation of infants unbaptized, in the following unequivocal language; "De extinctis infan"tibus ante octavum diem facilis responsio est, sicut "etiam de nostris infantibus, qui ante baptismum ex"tinguantur; non enim peccant in fœdus circumci"sionis aut baptismi. Quia enim lex mandat octavo "die circumcidi, quomodo damnaret Deus ante octavum "diem extinctos?

"Etsi enim infantes afferunt peccatum innatum, 66 quod originale vocamus, tamen magnum est, quod "contra legem nihil peccarunt. Cum igitur Deus na"tura misericors sit, non ideo deteriori conditione esse "sinet, quod vel circumcisionem in veteri Testamento, "vel baptismum in novo, consequi non potuere." Opera, vol. vii. p. 196.

"Et nota regula est, favores ampliandos, rigores au"tem restringendos. Id in hac causa facimus cum