20

Κύματι ειλυμένη ροβίων και τι δ' άρ' έσυφελίχθης
Ιρος Ιορδάνη ποτί άργυροειδέα πηγήν;
Τίπί' όρεα σκαρθμοίσιν άπειρέσια κλονέεσθε

15 Ως κριοί σφρίγόωντης ευτραφερω έν άλωή και Βαιοτέραι τι δ' άρ' υμμές ανασκιρτήσατ’ ερίπναι, “Οία σαραι σύριγέ φίλη υπό μητέρι άρνες; Σείεο γαλα τρέεσα Θεόν μεγάλ' εκτυπέοντα Γαία Θεόν τρείασ' ύπατον σέβας 'Ισσακίδαο, “ος τε και εκ σπιλάδων ποταμός χέε μορμύροντας, Κρήνηντ’ άεναν σέτρης από δακρυσέσσης. Philofophus ad regem quendam, qui eum ignotum &

infontem inter reos forte captum infcius damnaverat,

την επί θανάτω πορευόμενος haec fubito mifit. *Ω άνα, εί ολέσης με τον έννομον, έδε τιν' ανδρών Δεινόν όλως δράσαντα, σοφώτατον ίσθι κάρηνον Ρηύδιώς αφέλoιο, το δ' ύσερον αύθι νοήσεις, * Μαψιδίως δ' άρ' έπειτα τεόν προς θυμόν οδυρή, Τοιον δ' εκ σόλιoς περιώνυμον άλκαρ ολέσσας.

In effigiei ejus Sculptorem to
'Αμαθεϊ γεγράφθαι χειρί τήνδε μέν εικόνα
Φαίης τάχ' άν, πρός είδος αυτοφυές βλέπων.
Τον και εκτυπωτών εκ επιγνότες φίλοι
Γελάτε φαύλο δυσμίμημα ζωγράφε.

Μαψ αύτως δ' άρ' έπειτα χρόνω μάλα πολλών οδύρη»
Τοιον δ' εκ πόλεως-

-Edit. 1645. + Added in the Edition of 1673.

Ad

Ad Salfllum Poetam Romanum ægrotantem.

SCAŽ O N T E S.

Hæc ergo

O Musa greffum que volens trahis claudum,

Vulcanioque tarda gaudes inceffu, Nec sentis illud in loco minus gratum, Quàm cùm decentes flava Dëiope suras Alternat aureum ante Junonis le&tum,

5 Adesdum & hæc s'is verba pauca Salsillo Refer, Camoena noftra cui tantum est cordi, Quamque ille magnis prætulit immeritò divis.

alumnus ille Londini Milto, Diebus hisce qui suum linquens nidum

ro Polique tractum, (peffimus ubi ventoruin, In fanientis impotenfque pulmonis Pernix anhela sub Jove exercet Aabra) Venit feraces Itali foli ad glebas, Visum superbâ cognitas urbes famâ Virosque doctæque indolem juventutis, Tibi optat idem hic faufta multa Salfille, Habitumque festo corpori penitùs sanum ; Cui nunc profunda bilis infeftat renes, Præcordiifque fixa damnosum fpirat. Nec id pepercit impia quòd tu Romano Tam cultus ore Lelbium condis melos. O dulce divûm munus, O falus Hebes Germana! Tuque Phæbe, norborum terror, Pythone cælo, five tu magis Pæan

25 30 20

Libenter audis, hic tuus facerdos eft.
Querceta Fauni, vosque rore vinoso.
Colles benigni, mitis Evandri sedes,
Siquid falubre vallibus frondet vestris,
Levamen ægro ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rursùm Musis
Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipfe inter atros emirabitur lucos'
Numa, ubi beatum degit otium æternum,
Suam reclivis femper Ægeriam fpectans.
Tumidusque & ipfe Tibris hinc delinitus
Spei favebit annuæ colonorum :
Nec in sepulchris ibit obfeflum reges
Nimiùm finiftro laxus irruens loro :
Sed fræna melius temperabit undarum,
Adusque curvi falsa regna Portumni.

35

40

MAN

M A N SU S. Joannes Baptifa Mansus Marchio Villensis, vir inge

nii laude, tum litterarum ftudio, nec non & bellica virtute apud Italos clarus in primis eft. Ad quem Torquati Tassi dialogus extat de Amicitia scriptus ; erat enim Tasli amicissimus ; ab quo ctiam inter Campaniæ principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerusalemme conquistata, lib. 20.

Fra cavalier magnanimi, è cortesi

Risplende il Manso Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevolen

tiâ prosecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hospes ille antequam ab ea urbe discederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen milit.

H

ÆC quoque Manse tuæ meditantur carmina laudi

Quandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus ho-
Post Galli cineres, & Mäcenatis Hetrusci [nore,
Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camænæ, 5
Victrices hederas inter, laurusque sedebis.
Te pridem magno felix concordia Tasso
Junxit, & æternis infcripfit nomina chartis.
Mox tibi dulciloquum non inscia Musa Marinum
Tradidit, ille tuuin dici fe gaudet alumnum,
Dum canit Affyrios divům prolixus amores ;

Mollis & Ausonias ftupefecit carmine nymphas.
Ille itidem moriens tibi foli debita vates
Offa tibi foli, supremaque vota reliquit.
Nec manes pietas tua chara fefellit amici,

15
Vidimus arridentem operoso ex ære poetam.
Nec fatis hoc visum eft in utrumque, & nec pia cessant
Officia in tumulo, cupis integros rapere Orco,
Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges :
Amborum genus, & varia sub forte peractam
Defcribis vitam, moresque, & dona Minervæ;
Æmulus illius Mycalen qui natus ad altam
Rettulit Æolii vitam facundus Homeri,
Ergo ego te Cliùs & magni nomine Phæbi,
Manse pater, jubeo longum salvere per ævum 25
Missus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe.
Nec tu longinquam bonus afpernabere Mufam,
Quæ nuper gelidâ vix enutrita fub Arito
Imprudens Italas ausa est volitare per urbes.
Nos etiam in nostro modulantes flumine cygnos
Credimus obfcuras, noctis fenfiffe per umbras,
Quà Thamefis late puris argenteus urnis.
Oceani glaucos perfundit gurgite crines.
Quin & in has quondam pervenit Tityrus oras.
Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phoebo, 35
Quà plaga septeno mundi fulcata Trione
Brumalem patitur longâ fub nocte Boöten.
Nos etiam colimus Phæbum, nos munera Phobo
Flaventes fpicas, & lutea mala caniftris,
Halantemque crocum (perhibet nifi vana vetuftas) 40
Mifimus, & lectas Druidum de gente choreas.

(Gens

1