Charior ille mihi quàm tu doctiffime Graium

Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat ;
Quamque Stagirites generoso magnus alumno,

25
Quem peperit Libyco Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros

Myrmidonum regi, talis & ille mihi.
Primus ego Aonios illo præeunte recessus
Lustrabam, & bifidi sacra vireta jugi,

3° Pieriofque haufi latices, Clioque favente,

Castalio fparfi læta ter ora mero.
Flammeus at fignum ter viderat arietis Æthon,

Induxitque auro lanea terga novo,
Bisque novo terram fparfifti Chlori senilem 3$

Gramine, bisque tuas abstulit Auster opes :
Necdum ejus licuit mihi lumina pascere vultu,

Aut linguæ dulces aure bibisse fonos.
Vade igitur, cursuque Eurum præverte sonorum,

Quàm sit opus monitis res docet, ipfa vides.
Invenies dulci cum conjuge fortè fedentem,

Mulcentem gremio pignora charo fuo,
Forsitan aut veterum prælarga volumina patrum

Verfantem, aut veri biblia sacra Dei,
Coelestive animas faturantem rore tenellas,

45
Grande falutiferæ religionis opus.
Utque folet, multam fit dicere cura falutem,

Dicere quam decuit, fi modo adeffet, herum.
Hæc quoque paulum oculos in humum defixa modestos
Verba verecundo fis memor ore loqui :

50
Hæc tibi, fi teneris vacat inter prælia Mufis,
Mittit ab Angliaco littore fida manus,

18

40

55

65

Accipe finceram, quamvis fit sera, falutem ;

Fiat & hoc ipso gratior illa tibi.
Sera quidem, fed vera fuit, quam cafta recepit

Icaris à lento Penelopeïa viro.
Alt ego quid volui manifeftum tollere crimen,

Ipfe quod ex omni parte levare nequit ?
Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur,
Et pudet officium deseruisse suum.

60 Tu modè da veniam faflo, veniamque roganti,

Crimina diminui, quæ patuere, folent. Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes

Vulnifico pronos nec rapit ungue leo. Sæpe sarissiferi crudelia pectora Thracis

Supplicis ad mæstas delicuere preces. Extensæque manus avertunt fulminis ictus,

Placat & iratos hoftia parva Deos. Jamque diu scripfifle tibi fuit impetus illi, Neve moras ultra ducere paffus Amor.

70 Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum !

In tibi finitimis bella tumere locis,
Teque tuamque urbem truculento milite cingi,

Et jam Saxonicos arma parasse duces.
Te circum latè campos populatur Enyo,

75 Et fata carne virûm jam cruor arva rigat ; Germanisque fuum conceffit Thracia Martem,

Illuc Odryfios Mars pater egit equos ; Perpetuòque comans jam deflorescit oliva, Fugit & ærisonam Diva perosa tubam,

80 Fugit io terris, & jam non ultima virgo Creditur ad fuperas justa volafle domos.

Te

$5

ge

95

Te tamen intereà belli circumsonat horror,

Vivis & ignoto folus inopsque solo ;
Et, tibi quam patrii non exhibuere penates,

Sede peregrinâ quæris egenus opem.
Patria dura parens, & faxis savior albis

Spumea quæ pulsat littoris unda tui, Siccine te decet innocuos exponere fætus,

Siccine in externam ferrea cogis humum, Et finis ut terris quærant alimenta remotis

Quos tibi prospiciens miserat ipse Deus, Et qui læta ferunt de coelo nuntia, quique

Quæ via post cineres ducat ad aftra, docent ? Digna quidem Stygiis quæ vivas clausa tenebris,

Æternâque animæ digna perire fame!
Haud aliter vates terræ Thesbitidis olim

Pressit inafsueto devia tesqua pede,
Desertasque Arabum falebras, dum regis Achabi

Effugit atque tuas, Sidoni dira, manus.
Talis & horrisono laceratus membra flagello,

Paulus ab Æmathiâ pellitur urbe Cilix.
Pifcofæque ipfum Gergeflæ civis Iefum

Finibus ingratus jussit abire suis.
At tu sume animos, nec fpcs cadat anxia curis,

Nec tua concutiat decolor offa metus.
Sis etenim quamvis fulgentibus oblitus armis,

Intententque tibi millia tela necem,
At nullis yel inerme latus violabitur armis,

Deque tuo cuspis nulla cruore bibet.
Namque eris ipse Dei radiante sub ægide tutus,

Ille tibi custos, & pugil ille tibi;
VOL. III.

R

Ille Sionææ qui tot sub mænibus arcis

Affyrios fudit nocte filente viros;
Inque fugam yertit quos in Samaritidas oras

115 Misit ab antiquis prisca Damascus agris, Terruit & den fas pavido cum rege cohortes,

Aëre dum vacuo buccina clara sonat,
Cornea pulvereum dum verberat ungula campum,

Currus arenosam dum quatit actus humum,
Auditurque hinnitus equorum ad bella ruentûm,

Et ftrepitus ferri, murmuraque alta virûm. Et tu (quod superest miseris) sperare memento,

Et tua magnanimo pectore vince mala ; Nec dubites quandoque frui melioribus annis, 325

Atque iterum patrios poffe videre lares.

120

E LEGIA QUINTA, Anno Ætatis 20.

In adventum veris.

IN
N fe perpetuo Tempus revolubile gyro

Jam revocat Zephyros vere tepente novos į
Induiturque brevem Tellus reparata juventam,

Jamque foluta gelu dulce virefcit humus. Fallor? an & nobis redeunt in carmina vires,

5 Ingeniumque inihi munere veris adeft? Munere veris adeft, iterumque vigefcit ab illo

(Quis putet) atque aliquod jam fibi pofcit opus. Castalis ante oculos, bifidumque cacumen oberrat, Et mihi Pyrenen fomnia nocte ferunt;

Concitaque Concitaque arcano fervent mihi pectora motu,

Et furo, & fonitus me facer intùs agit.
Delius ipfe venit, video Penëide lauro

Implicitos crines, Delius ipfe venit.
Jam mihi mens liquidi raptatur in ardua coeli,

15
Perque vagas nubes corpore liber eo ;
Perque umbras, perque antra fëror penetralia vatum,

Et mihi fana patent interiora Deûm;
Intuiturque animus toto quid agatur Olympo,

Nec fugiunt oculos Tartara cæca meos.
Quid tam grande sonat diftento spiritus ore ?

Quid parit hæc rabies, quid facer ifte furor ?
Ver mihi, quod dedit ingenium, cantabitur illo;

Profuerint isto reddita dona modo.
Jam Philomela tuos foliis adoperta 'novellis 25

Instituis modulos, dum filet omne nemus :
Urbe ego, tu fylvâ fimul incipiamus utrique,

Et simul adventum veris uterque canat.
Veris io rediere vices, celebremus honores

Veris, & hoc subeat Musa * perennis opus. 30
Jam fol Æthiopas fugiens Tithoniaque arva,

Flectit ad Aretoas aurea lora plagas.
Et breve noctis iter, brevis est mora noctis opacæ,

Horrida cum tenebris exulat illa fuis.
Jamque Lycaonius plaustrum cæleste Bootes

35
Non longâ fequitur fessus ut ante viâ;
Nunc etiam solitas circum Jovis atria toto

Excubias agitant fidera rara polo.