Οὐ γὰρ ἀνέπτυξεν τήνων εἰς ὄμματα μακρὰς
Α Σοφία σελίδας, τὰ κρόνω ταὶ σκῦλα φορεῦντι
Τήνοις ὁ Πενία κατέρυξεν ἐλεύθερον ὁρμὰν,
Τήνων καὶ ψυχᾶς ἔμβλυν ̓ εὐάνθεμον ἀκμάν.
Ast oculis nunquàm monimenta Scientia, plena
Annorum exuviis, conspicienda dedit;
Res dura, et miseris urgens in rebus egestas,
Mentibus imposuit væ! glaciale gelu!
Hått' ihnen Wissenschaft ihr großes Buch entrollt,
In welches jede Zeit den Schaß der Völker zollt ;
Hått' Elend nicht ihr Haupt in tiefen Staub gedrücket,
Ihr Feuer ausgelöscht und ihr Genie ersticket.
Ma lor Sofía non svolse il gran volume,
Che'l tempo di sue spoglie ornò e distinse
Tarpò al bell' estro povertà le piume,
E'l corso a l'alme con suo gelo strinse.
Grands hommes inconnus, la froide pauvreté
Dans vos âmes glaça le torrent du génie ;
Des dépouilles du temps la science enrichie
A vos yeux étonnés ne déroula jamais
Le livre où la nature imprima ses secrets;