Τήνοις οὐδ ̓ ἄμμες, ὑπερήφανοι, ἄπτετ ̓ ὀνείδη, Αἰ μὴ πᾷ τὴν οὐδὲν ὑπὲρ κόνιν ἡρίον ἔστα, Ενθ' ὅπα ἐν ναοϊσιν ὁμηγερέες βροτοὶ εὐχαῖς Τὸν Θεὸν ἢ μολπαῖς τὸν ὑπέρτατον ἱλάσκονται. X. Nec culpæ adtribuant illis gens turgida fastû Quòd tituli bustis nulla trophæa ferant, Edes quà extentas inter, laqueataque tecta, Plurima consurgit laudis Hosanna Deo. X. Verzeihe denn, o Stolz, daß glänzende Trophå'n zu ihrer Ehre nicht um diese Gråber steh'n, und daß im Tempel nicht durch tiefgewölbte Hallen Der Chöre Harmonie'n von ihren Thaten schallen. X. Nè tu sprezzar, o altier, cotesta tomba, Nè bell' inno di lode alto rimbomba Per lunghe logge e istorïate volte. X. Ils n'obtinrent jamais, sous les voûtes sacrées, Nor you, ye proud! impute to these the fault, Where, through the long-drawn aisle and fretted vault, |