Ως τάχα τὰν πολιὰν γεραρὸς τρίχα βωκόλος εἴποι,
Τῆνον ὑπ ̓ ἠοίοι πάλι πολλάκις εἴδομες ἄλλες, Ερσαν ἀποψήχων ταχινοῖς ποσὶ ποσσάκις είρπε, Αλίω ἀντιόων ἀνά τ ̓ ἄγκεα, καὶ νάπος αἰπύ.
"Illum mane novo (quærenti Rusticus aiat, Cui nive conspersit tarda senecta comas) Vidimus usquè citis properantem passibus, ortum Solis ut adspiceret graminis inter opes.
Da spricht ein grauer Hirt: "wann dåmmernd auf den Höhn
Der Morgen zitterte, hab' ich ihn oft gesehn;
Durch das bethaute Gras rauscht' er mit schnellen Füßen
zu jenem Hügel hin, die Sonne zu begrüßen.
"Spesso (forse dirà Pastor canuto) La rugiada crollar giù da l' erbetta, Frettoloso in su l' alba i' l' ho veduto, Per incontrare il Sol su l' alta vetta,
Sans doute un villageois, à la tête blanchie, Lui dira: "Traversant la plaine rafraîchie, Souvent sur la colline il devançait le jour :
Haply, some hoary-headed swain may say:
"Oft have we seen him, at the peep
Brushing, with hasty steps, the dews away,
To meet the Sun upon the upland lawn.
“ Ενθάδε τῶς ὁ φαγὸς ἐΰσκια φύλλα πετάσδει, Α ρίζας γάιᾳθε πεπλεγμένας ὕψι δονεῦσα, Γώνατα κεκμακὼς τὸ μεσαμβρινὸν ἄσυχα κεῖτο, Νάμαθ ̓ ὑπὲρ ποταμῶ, τὰ πέλας κελάρυσδε, τανυσθείς.
"Illic quà patulo viret ista cacumine fagus, Tortilis implicitans, altior, orbe pedes, Solibus æstivis, et molli stratus in herbâ, Spectabat cursum prætereuntis aquæ.
"Dort an der Buche Fuß, die schon vor Alter nickt, Die Wurzeln aufwårts trågt und ihre Zweige bückt, Streckt' er am Mittag sich verdroffen, unbelauschet; Starr sah er in den Bach, der dort vorüber rauschet;
"Sotto quell' ondeggiante antico faggio, Che radici ha bizzarre e sì profonde, Prosteso e lento, al più cocente raggio, Fiso ascoltava il mormorar de l' onde.
"Quand au sommet des cieux le midi de retour Dévorait les coteaux de sa brûlante haleine, Seul, et goûtant le frais à l'ombre d'un vieux chêne, Couché nonchalamment, les yeux fixés sur l'eau, Il aimait à rêver au doux bruit du ruisseau :
« AnteriorContinuar » |