Ye dead arise,'
And lo! the graves obey;
And waking saints with joyful eyes Salute the' expected day.
They leave the dust, and on the wing Rise to the middle air,
In shining garments meet their King, And low adore him there.
O may my humble spirit stand Amongst them cloth'd in white! The meanest place at his right hand Is infinite delight.
How will our joy and wonder rise,
When our returning King
Shall bear us homeward through the skies On love's triumphant wing!
AD DOMINUM NOSTRUM ET SERVATOREM JESUM
TE, grande numen, corporis incola, Te, magna magni progenies patris, Nomen verendum nostri Jesu
Vox, citharæ, calami sonabunt.
Aptentur auro grandisonæ fides, Christi triumphos incipe barbite,
Fractosque terrores Averni,
Victum Erebum, domitamque mortem,
Immensa vastos sæcula circulos
Volvêre, blando dum patris in sinû
Toto fruebatur Jehovah
Gaudia mille bibens Jesus;
Donec superno vidit ab æthere Adam cadentem, tartaria hiantia, Unâque mergendos ruinâ
Heu nimium miseros nepotes:
Vidit minaces vindicis angeli Ignes et ensem, telaque sanguine Tingenda nostro, dum rapinæ Spe fremuere Erebæa monstra.
Commota sacras viscera protinus Sensère flammas, Omnipotens furor Ebullit, immensique amoris Æthereum calet igne pectus.
'Non tota prorsus gens hominum dabit Hosti triumphos: quid patris et labor Dulcisque imago? num peribunt Funditus? O prius astra cæcis.
"Mergantur undis, et redeat chaos : Aut ipse disperdam Satanæ dolos, Aut ipse disperdar, et isti
Sceptra dabo moderanda dextræ.
Testor paternum numen, et hoc caput Equale testor,' dixit; et ætheris
Inclinat ingens culmen, alto
Desiliitque ruens Olympo.
Mortale corpus impiger induit
Artusque nostros, heu tenues nimis
Nimisque viles! vindicique
Corda dedit fodienda ferro.
Vitamque morti; proh dolor! O graves Tonandis iræ! O lex satis aspera! Mercesque peccati severa Adamici, vetitique fructus.
Non pœna lenis; quò ruis impotens ! Quò musa! largas fundere lachrymas, Bustique divini triumphos Sacrilego temerare fletu ?
Sepone questus, læta Deum cane Majore chordà. Psalle sonoriùs Ut ferreas mortis cavernas Et rigidam penetravit aulam.
Sensêre numen regna fetalia, Mugit barathrum, contremuit chaos, Dirùm fremebat rex Gehennæ, Perque suum tremebundus orcum.
Latè refugit. Nil agis impie, Mergat vel imis te Phlegethon vadis, Hoc findet undas fulmen,' inquit, Et patrios jaculatus ignes.
Trajecit hostem. Nigra silentia Umbræque flammas æthereas pavent Dudum perosæ, ex quo corusco Præcipites cecidere calo.
Immane rugit jam tonitru; fragor Latè ruinam mandat: ab infimis Lectæque designata genti
Tartara disjiciuntur antris.
Heîc strata passim vincula, et heîc jacent Unci cruenti, tormina mentium
Invisa; ploratuque vasto
Spicula mors sibi adempta plangit.
En, ut resurgit victor ab ultimo Ditis profundo, curribus aureis Astricta raptans monstra noctis Perdomitumque Erebi tyrannum.
Quanta angelorum gaudia jubilant Victor paternum dum repetit polum? En qualis ardet, dum beati Limina scandit ovans Olympi!
Io triumphe plectra seraphica, Io triumphe grex hominum sonet, Dum læta quaquaversus ambos Astra repercutiunt triumphos.
TRANSLATION OF THE PRECEDING ODE.
To our Lord and Saviour Jesus Christ,
THEE, Jesus, in whose person join The human nature and divine, The' all-glorious Sire's all-glorious Son, Ere worlds were form'd or time begun, Thee will I praise; thy name ador'd Shall consecrate the tuneful chord; My tongue thy glories shall proclaim, And my pen propagate thy fame. Let strings of sounds divinely bold Be fitted to the vocal gold,
And thou, my harp, awake and tell The triumphs of Immanuel! How, in the thunder of his might, He put the' infernal hosts to flight, In fetters bound their vanquish'd king, Trampled on death, and crush'd his sting. Ages immense through Heaven had roll'd Their ample rounds of radiant gold, While in the realms of endless day He in the Father's bosom lay, Of his unbounded love possess❜d, With joys immeasurably bless'd, Till from the empyreal heights he saw Adam transgress his Maker's law,
« AnteriorContinuar » |