As benefits to thee ; for I will fight
Against my canker'd country with the spleen
Of all the under fiends. But if so be
Thou darest not this and that to prove more fortune
Thou 'rt tired, then, in a word, I also am
Longer to live most weary, and present
My throat to thee and to thy ancient malice;
Which not to cut would shew thee but a fool,
Since I have ever follow'd thee with hate,
Drawn tuns of blood out of thy country's breast,
And cannot live but to thy shame, unless
It be to do thee service.
Auf.

Oh Marcius, Marcius!
Each word thou hast spoke hath weeded from my heart
A root of ancient envy. If Jupiter
Should from yon cloud speak divine things,
And

say, 'tis true, I'd not believe them more Than thee, all noble Marcius.

ως ωφέλημα σοι γενήσεσθαι μέγα.
εγώ γαρ αυτός τη πάτρα συνοίσομαι
ως νερτέρων γε δαιμόνων πάντων χόλο.
αλλ' ει συ μη τολμάς τόδ', ή τύχης νέας
πειράν κατοκνείς, αλλά καυτός δή βίον
τρίβων προκάμνω, και τράχηλα νύν τάδε
σοι δή προτείνω και παλαιγένει χόλω.
& μη ταμών γε μωρίαν όφλισκάνεις:
αεί γαρ έχθρα σοι μεθείπον αφθίτη,
θρόμβους τε πολλούς αίματος πάτρας απο
της σής αφείλκυσ'· ουδε νύν βλέπω φάος

πλην σοι προς αίσχος, μή γ’ υπηρετών τάδε. Α. Ω Μάρκί', ή μην πάνθ' έκαστα ταύτ' εμοί

& νύν έλεξας, καρδίας ανέσπασεν
φθόνου παλαιάν ριζαν. ει δε Ζεύς ποτε
τουδ' εκ νέφους γε θεσφάτους ιείς λόγους
φαίη τόδ' ώς αληθές, ουδε πλείονα
τούτ' άν παράσχου πίστιν ή φωνήματα
& νύν ένισπες, ώ κράτιστε Μάρκιε.

TIMOLEON.

Timol.

Such honour
To one ambitious of rule or titles,
Whose heaven on earth is placed in his command
And absolute power o'er others, would with joy
And veins high swoln with pride be entertained.
They take not me; for I have ever loved
An equal freedom, and proclaimed all such
As would usurp another's liberties
Rebels to nature, to whose bounteous blessings
All men lay claim as true legitimate sons :
But such as have made forfeit of themselves
By vicious courses, and their birthright lost,
'Tis not injustice they are marked for slaves
To serve the virtuous. For myself I know
Honours and great employments are great burdens,
And must require an Atlas to support them.
He that would govern others first should be
The master of himself, richly endued
With depth of understanding, height of courage,
And those remarkable graces, which I dare not
Ascribe unto myself.
Archid.

Sir, empty men
Are trumpets of their own deserts, but you, ,
That are, not in opinion, but in
Really good, and full of glorious parts,
Leave the report of what you are to fame.

proof

(Set in Examination, Christmas, 1880).

IDEM GRAECE.

ΤΙΜ. Τιμήν τοσαύτην ουπιθυμία κράτους

αρχής τ’ επαρθείς, ός τε των άλλων αναξ
εί που γένοιτο παγκρατής, τόδ' ουρανόν
εν γή νομίζει, πώς όδ' ουχί συν χάρα
σπλάγχνοις θ' υπερφρονούσιν ευθύς αν λάβοι και

θ
αλλ' ουκ έμοιγε τερπνόν εξ ίσων δ' αεί
ελευθέροισιν ήθελον χρήσθαι νόμοις
άπαντας άνδρας, τον δ' αποστερείν τάδε
μέλλοντα, τούτον τη φύσει πάλαι λέγω
έχθιστον, ώσπερ πάντες ώφελήματα
ως έκγονοί ποτ' άξιούσιν έννομοι.
αλλ' οίπερ αυτούς τη κακουργία ποτέ
έζημίωσαν έστερημένοι γέρας,
τούτους δίκαιόν έστι δουλώσαντ' άγειν
τον πάντ’ άριστον. οίδα δ' αυτός δή πόνον
ου σμικρόν άρχάς και το πραγμ' έχειν μέγα,
& δη τον "Ατλαντ' αυτόν αναφέρειν έχρήν.
μέλλει γαρ όστις άνδρας εξορθούν ανήρ,
δεί τούτον αυτού πρόσθεν ευ κρατείν φρενών,
γνώμης τε βένθος, ύψος ανδρείας έχειν,
μέρη τ' εκείνα καρετάς υπερφυείς

όσ' ουκ αν αυτός άξιούν τλαίην έχειν. ΑΡΧ. ώναξ, κενοί μεν άνδρες έργα καρετάς

αυτοι φιλουσι παύρα καλλύνειν· συ δε
λόγω μεν ουδέν ουδε ταϊς σαυτού φρεσίν,
έργω δ' άριστος κάρετών πεπλησμένος,
δόξα φιλείς κλέος τόδ' ως έχεις λιπείν.

R. F. CHOLMELEY.