Gramática gallega

Portada
Imprenta de Soto Freire, 1868 - 313 páginas
 

Páginas seleccionadas

Otras ediciones - Ver todo

Términos y frases comunes

Pasajes populares

Página 290 - Feliz quen vive, cal'os d'outro tempo, lonxe de barafundas, e labra os eidos que seu pai labraba con xugada de seu, libre de usuras! Nin guerreiro clarín, nin mar airado o seu sono conturban; nin as portas s'encorvan dos magnates, nin postes leva no patín da curia.
Página 292 - E vai logo â bodega e saca o viño da recendente cuba e volve é pon a mesa, rica mesa que sin mercarse nada, en todo abunda. ¡Ai!; por esta comida regalada, que amor e paz endulzan, eu as ostras deixára do Lucrino que â xente da ciudá tanto lle gustan.
Página 281 - ¿Con quén t' hei de comparare? Coma ti non vin ningunha, Nin na terra, nin no mare. Coma ti, Santa bendita, Tan garrida e tan presiosa, Nin brilou ningunha estrela, Nin s
Página 293 - Numidia empruma, soupérame as acedas ou as malvas, que moitos corpos delicados curan. Ou a aña das festas terminales, ou a verde aceituna ou o pequeno chivo que do lobo fresca trai no cernizo a mordedura. ¡ Oh mesa afortunada ! E ¡ canto prace, entre tanta fortuna, ver...
Página 300 - Xa non, mamái, ti me dirás, meu neno, nin nestes probes peitos ti porás, meu coitadiño, o labio tan pequeno, nin as mansiñas neles pousarás. ¿A quén agora, a quén, miña prendiña, a quén, miña xoíña, llos daréi?
Página 298 - O DESCONSOLÓ. D' esta fonliña á beira froleada, Sentado á sombra d' un choron estou, Doído o peito, a alma esconsolada, Triste morrendo pouco á pouco vou. Desde qu...
Página viii - ... que una lengua que apenas puede llamarse escrita, no puede tenerse por pura, sino tal como la hablan las únicas personas que no se han dejado aun contagiar del castellano, esto es, los rústicos: segundo, que el examen atento y comparativo de esas alteraciones, al parecer opuestas á la corrección gramatical, me ha hecho conocer que tienen su fundamento en la naturaleza é índole particular de la lengua misma.
Página 169 - ... y siendo esto así, como lo es, no tengo yo de perseguir a ningún sacerdote, y más si tiene por añadidura ser familiar del Santo Oficio ; y si él lo dijo por quien parece que lo dijo, engañóse de todo en todo; que del tal adoro el ingenio, admiro las obras, y la ocupación continua y virtuosa.
Página 293 - ¡Ve-los bois que xunguidos e cansados de facer a decrua, trän no xugo a rabela pendurada c'o temon arrastrando pol-a punta! ¡E ver, en fin, de rústicos escravos unha riseira chusma, groso enxame da casa que de noite sentado na cociña o lar circunda!...
Página 300 - ¿Deixas a tua nai? Non, non a deixes... Queda con ela, queda... Qué quedar, se non te vas, me ben... non mais me aqueixes. ¿Ti dormes? ¿n'é verdá? Voute arrolar. ¡Eh, eh, miniño, eh... durme ruliño!... Pero fame terás... Toma de aquí... . ¡Qué fríos tes...

Información bibliográfica