Secundò, rationem prohibitionis in illis quæ habentur in dicta L. 64. §. 1. fübfiftere poft pubertatem, fecus in cafu noftrorum Edictorum.

Circa validitatem computûs ex probis refultabat coram Commiffariis Confilii Brabantia non effe ufu receptum art. 38 Statuti Architut. Bruxell. pro redditione computûs Tutorum ; unde videbatur recurrendum ad Jus commune, juxta quod computus durante curatelâ reddi poffunt coram folo Tutore honorario, feu Toefiender. juxta VOET ad tit. de tut. & ration. diftrah. n. 3. & poft majorem ætatem reddi debent ipfi minori jam majori: unde videbatur computus in hoc cafu nulliter redditus, utpote poft majorem ætatem & in abfentia majoris non interpellati: confideratum tamen illum redditum autoritate Prætoris coram Tutore honorario, qui videbatur legitimus contradictor faltem pro parte; majorem quidem, fi voluiffet, potuiffe novas rationes exigere, quod non fecerat ; fed è contrà videbatur fufficienter redditas approbaffe, dum conclufionem receperat & in calce computûs apocham fcripfiffet; quòd etiam perfonaliter audiffet computus Balthafar. Vander Borcht, que partem finalem adminiftrationis Tutoris continebant; quòd accipiendo chartas, mobilia &c. Tutorem de geftione exoneraffet: adeòque, licèt dubium effe poffet de valore computus, videretur ex poftgeftis fufficienter approbatus; tantò plùs quòd in nullo fraus, vel mala fides, aut errores oftendi poffent, adeòque ex mente Principum ad cafum hunc Edicta extendi non poffent.

Quoad continuationem adminiftrationis, ex actis conftabat Teftatorem poft ætatem 18 annorum per fe omnia fua negotia geffiffe, com

putus audiffe, in Judicio ftetiffe, & in omnibus Je tamquam majorem femper geffiffe: ad fummum ex allegatis probari poterat citatum aliquando confilium dediffe; quod inftitutioni obftare non poterat, cùm nec quilibet adminiftrator nec qui ex amicitia aut fpontè ad negotia accedit, Edictis comprehendantur, fed tantùm qui generalem adminiftrationem cum autoritate & poteftate conjunctam habent.

De fuggeftione nihil etiam probatum fuerat; claufula extraordinaria non fciebatur per cujus confilium adjecta foret; nec illa teftamentum infringere poterat: uti etiam judicatum in cafu fimili apud RICARD des donat. cap. 3. fect. 3. n. 457.

LE .... NOVEMBRE 1733.
ARRÊT REVISIONNEL.

An quis poffit effe Heres & Legatarius ejufdem Defuncti in diverfis lineis?

ARRÊT IV.

Quæftio hæc acriter agitata fuit in folemni

Judicio Revifionis in menfe Novembri 1733, inter Dominum du Chatel, Comitem de Petrieu, Impetrantem, & Dominum de Beaufort de Mondricourt, Intimatum.

Dominus Joannes Albericus Vander Gracht 22 Martii 1714 donatione inter vivos dederat Impetranti, Cognato fuo materno, tria feuda

fita in Houplines; fed cùm hæc donatio fubfiftere non poffet ob defectum confensûs Heredis Feudalis, per actum ultimæ voluntatis de data 28 ejufdem menfis legat eidem Impetranti tertiam partem omnium bonorum paternorum, nifi Heres paternus mallet acquiefcere donationi. 17 Maji fequentis Impetrans cum aliis Coheredibus divijerat aliquam pecuniam & quædam mobilia in domo mortuaria, mediante tamen proteftatione, quòd Juri fuo quoad donationem præjudicare non vellet, & fequenti die arreftum injecit bonis paternis ad eam confequendam: quod occafionem dedit liti.

Dicebat Heres paternus, quòd Impetrans effet Heres immixtus, adeòque Legatarius effe non poffet juxta art. 7. rubr. 27. Confuetud. Gand. ubi Teftator mortuus erat. Replicabat Impetrans, quòd hoc non haberet locum in diverfis lineis; quòdque non effet Heres nifi fub proteftatione &c. Per Sententiam Scabinorum in Camera de 21 Januarii 1726 condemnatus fuit. Qui cùm appellaffet in Vierfchaer, ac ibidem Juper immixtione hereditatis proba injuncta fuiffet, per beneficium litterarum requeste civilis Impetrans reftitutus fuit in integrum adversùs admixtionem, & intimatus condemnatus, ut fatisfaceret difpofitioni teftamentarie de 28 Martii, quæ Sententia in Confilio Flandriæ confirmata fuit.

Causa in Magno Confilio per appellationem devolutâ, per Arreftum 16 Maji 1727 declaratum fuit, Impetrantem haberi pro Herede immixto, & Intimatus admiffus ad probandum per turbam, quòd nullus &c. Per Arreftum 18 Februarii 1730 confirmata fuit prima Sententia Gandenfis de 21 Januarii 1726.

Pro quæftione Juris multi in utramque partem adducebantur Autores, plerique citati à VAN DEN HAENE in fuis notis ad dictum art. 7. rubr. 27. Confuetud. Gand. Plures è præcipuis Autoribus Gallis favebant Impetranti: vide batur etiam Curia præjudicaffè quæftionem Juris in ipfius favorem, injungendo probam usûs contrarii Intimato argumenta etiam valde urgentia pro ipfo allegabantur.

Dicebatur, quòd ratio Legis fit anima Legis, que præferenda cortici verborum: ratio autem ejufdem confuetudinis, quòd nullus poffit effe Heres & Legatarius, triplex ab Autoribus allegatur.

Prima: quòd titulus Heredis abforbeat_titulum Legatarii. Secunda: quòd duæ caufæ lucrative non poffint fimul concurrere. Et Tertia: quòd fervanda fit æqualitas inter Coheredes.

Prima dicebatur non poffe applicari cafui præfenti, dum idem non effet Heres & Legatarius in eadem linea; cùm Heres unius linea nihil Juris habeat in bonis alterius lineæ refpectu cujus cenfetur extraneus; ita ut deficientibus Heredibus unius lineæ, non fuccedant Heredes alterius, fed potiùs Fifcus.

Secunda ratio videbatur hic locum non habere, dum duæ caufæ lucrative tantùm prohibentur concurrere circa eamdem rem : hic autem due quodammodo videntur fucceffiones, duo patrimonia, duæ hereditates. VAN DEN HAENE ad art. 6. rubr. 26.

Tertia ratio etiam tantùm videbatur aptari poffe in eadem linea inter Coheredes dividentes eamdem hereditatem, hìc autem juxta vAN DEN

HAENE ibid. & Autor, citat. Coheredes non funt, cùm nihil commune habeant. Coheres meus maternus non habet rationem conquerendi, quòd in bonis paternis legatum capiam, cùm nihil ipfi decedat: nec è contrà Heres paternus conqueri poteft, quòd non obftante legato Heres fim in linea materna: imò five ibidem Heres fim vel non, ipfi Heredi paterno non nocet neque prodeft; nec ergo invidere debet, quòd legatum accipiam & fimul Heres fim.

Multùm etiam urgebatur argumentum à rubro ad nigrum, quod Rubr. Gandenf. ubi dictus articulus relatus effet, infcriberetur de collationibus, & per totam de illis ageretur: adeòque videbatur articulus tantùm habere locum ubi collationi locus effe poteft, quod tantùm obtinet inter Heredes ejufdem lineæ, cùm collatio fit introducta, ut fervetur æqualitas inter Heredes dividentes eadem bona, quod non obtinet in diverfis lineis. In eam rem adducebantur aliæ confuetudines vicine, utì Cortracenfis art. 6. rubr. 14. Aldenardenfis rubr. 24. art. 17. & de Poperinghe art. 70. tit. 10. que injungunt Heredi legatum vel donationem conferre, vel abftinere, donec alii Heredes tantumdem perceperint. Quod videbatur non poffe habere locum inter Heredes diverfarum linearum, qui nihil commune haberent.

Denique quòd legare poffem cuicumque extraneo, non Heredi alterius lineæ, utcumque propinquiori cognato; aliaque abfurda dicebantur ex hac fententia fequi.

Ab alia parte allegabantur verba textûs, que finè diftinctione generaliter prohibent aliquem effe Heredem & Legatarium in eadem domo mortuaria; quòd omnes fuccederent ei