Imágenes de página
PDF
ePub

par le Roi de France en fon Confeil d'Etat. Les habitans d'Ooft-Duynkercke, qui avoient attrait les mêmes Châtellenies à Tournai en. 1704, ont fait évoquer le Procès au Grand Confeil par Arrêt de l'an 1723, & l'an 1725 les Parties furent réglées à preuve.

Avant la Sentence d'évocation de 1723, la Châtellenie d'Ypres avoit excipé fur l'Arrêt du Roi de France, comme fur chofe jugée; & ceux de Warneton avoient fur le même fondement demandé congé de Cour: nonobftant la dite exception, le Procès fut évoqué & le congé de Cour abjugé, fans rejection expreffe de la dite exception de chofe jugée. Ce qui a caufé grande conteftation, fi la même exception pouvoit encore être admife?

Le plus grand nombre fut d'avis, que la Sentence d'évocation & celle d'admiffion à preuve, où le congé de Cour fut rejeté à l'égard de ceux de Warneton, avoit fuffifamment abjugé la dite exception. Les autres cependant ont foutenu, que nonobftant ces Sentences l'exception de chofe jugée étoit encore en fon entier : qu'il eft vrai que par l'évocation du Procès, l'admiffion a preuve & rejection de congé de Cour, l'exception litis finita, feu rei judicatæ, fembloit être rejeté; mais en rigueur que cela ne fuffit pas, qu'il falloit une rejection expreffe, ou que la dite exception feroit abfolument incompatible avec les dites Sentences; que dans le cas préfent on avoit pu évoquer la caufe, & rejeter le congé de Cour, fans abjuger la même exception; que felon le fentiment de VOET ad ff. de except. rei jud. n. 6. fi l'exception rei jud. eft prouvée in continenti, quòd impediat litis ingressum, tamen fi per Judicem admiffa non fuerit ad im

pediendum litis ingreffum, non impeditur Reus eamdem deinceps, adinftar alterius exceptionis peremptorie, rurfus objicere, ut in judicando ejus ratio habeatur.

Il fut dit que la queftion, fi l'exception de chofe jugée doit être admife, ou non, est quelquefois altioris indaginis; que dans un cas pareil on peut évoquer la caufe, ou ordonner de contefter, fans encore abjuger la dite exception; quoique d'ailleurs elle foit préliminaire &c.

Pour éviter telle difpute, il convient de la rejeter ou conserver expreffément. Dans la caufe présente on ne trouvoit pas difficulté de la rejeter, comme le dit Arrêt du Roi de France étoit donné entre les Châtellenies & les Décimateurs, & fic res inter alios; mais il reftoit difficulté, fi en tel cas il ne falloit pas faire droit par ordre, & juger préliminairement la dite exception? A quoi on répondit que puifqu'on ne s'étoit pas arrêté à cette exception, mais qu'on avoit contesté au principal, en l'accumulant avec les autres exceptions péremptoires, qu'il n'étoit pas néceffaire de faire droit par ordre, ni de la rejeter expreffément par la Sentence; mais que la condamnation au principal étoit fuffifante. Sed non omnibus illa placebant.

Dans la même caufe les preuves ne furent pas tout-à-fait in forma probante, mais le fait paroiffoit évident, que la garde au dit clocher y avoit été pour la confervation des lignes. Il y avoit auffi grande quantité de pieces, dont plufieurs étoient tirées hors des Archives de la Châtellenie de Furnes; de forte qu'on ne put bonnement douter du fait, & après plufieurs années de procédures plonger les Parties dans des frais, qui auroient été très-considérables.

[ocr errors]

LE 7 NOVEMBRE 1733.

ARRÊT REVISIONNEL.

An Tutor finitâ tutelâ heres inftitui poffit, licèt Teftator fit minor 25 annis?

ARRÊT III.

Dominus de Gottignies, Toparcha de Wou

denbroeck &c. mortuus eft Bruxellis 29 Octobr. 1716, Filium unicum relinquens, Guilielmum, Toparcham de Steenkercke &c. heredem ex affe ab inteftato, natum Julii 1699, & fic ætatis 17 annorum & aliquot menfium. Dominus Lancelot, Baro de Gottignies, Geftel &c. cum Domino Carolo Ignatio de Viffcher , tamquam proximi Confanguinei Pupilli, exhibuerunt libellum fupplicem Confilio Brabantiæ, exponentes, quòd dictus Pupillus nondum attigiffet etatem 18 annorum, requifitam juxta confuetudines Bruxellenfes, ut effet fui juris ; & fupplicârunt, ut concederetur ei venia ætatis, vel ufque ad dictum tempus aliquis conftitueretur Tutor.

Per Decretum 2 Novembris 1716 Tutor nominatus eft dictus Dominus Lancelot de Gottignies, & fecundus fupplicans honorarius, Jeu Toefiender. Nona Martii 1717 ad libellum Tutoris per Decretum Confilii Adminiftrator conftitutus fuit Notarius Balthafar van der Borcht. Dominus Lancelot de Gottignies computum fue adminiftrationis reddidit coram

Commiffariis Confilii Brabantiæ, & Domino de Viffcher tamquam contradictore, die 3 Novembris 1717, tempore quo Pupillus, tum major 18 annis, effet in Gallia, qui redux conclufionem recepit pofitâ apocha in calce computus, reftitutis quoque eidem inftrumentis Familiæ, mobilibus &c.

Trigefimâ April. 1722 Dominus de Steenkercke condidit fuum teftamentum claufum, in quo, relictis quibufdam legatis &c. heredem fuum ex affe inftituit Dominum de Gottignies, quondam Tutorem fuum, adjectâ claufulâ, quòd nullum pofterius teftamentum valeret, in quo non effet facta mentio prioris, & datæ ejus, & claufule JESUS, MARIA, JOSEPH.

Per Codicillos de 2 Junii reliquit eidem pretium Toparchia de Steenkercke, quam factâ prius exheredatione vendi mandat, & de qua juxta Confuetudines Hannonie aliter difponere non poterat. Defiit Teftator vivere 28 Junii ejufdem anni 1722.

Dominus Baro de Courieres, & Domina ViceComitiffa de Nieuport, ejus Soror, tamquam proximi ab inteftato litem inftituerunt in Confilio Flandrie pro Toparchia de Steenkercke, aliifque bonis ad illam lineam pertinentibus, dicentes, dictam difpofitionem teftamentariam ac codicillarem effe nullam; quod per Edictum Caroli V. de anno 1540, & Edictum Perpetuum anni 1611 art. 14. prohibitum effet minoribus aliquid relinquere fuis Tutoribus vel Curato

ribus.

Refponfum fuit tutelam Bruxellis finiri anno 18, & fic Edicta in cafu, de quo agebatur, locum non habere.

Cùm à delatione juramenti fuper variis punctis à Confilio Flandriæ appellatum effet ad Magnum Confilium, caufa hic decifa fuit per Arreftum de 20 Februarii 1726, declarans teftamentum & codicillos nullius valoris: & in magna Revifione per Arreftum 4 Decembr. 1727 declaratum fuit præmaturè judicatum, & per puncta Officii inquifitum fuit, qualiter computus Tutorum reddi deberent coram Commiffariis Confilii Brabantiæ; item an Tutor poft 18 annos non continuaffet adminiftrationem tutela; & an teftamentum per fuggeftionem &c. extortum non fuiffet?

Poft operofam probam per Sententiam 16 Februarii 1731 teftamentum & codicilli fuerunt declarata valida, quod per Arreftum Revifionale de 7 Novembris 1733 confirmatum fuit.

In illa caufa primò difputatum fuit, an Edictum anni 1540 effet fcriptum ætati, fic ut minor 25 annis non poffet inftituere Tutorem ante illam ætatem, & juxta confuetudinem Bruxellenfem Tutor effe defiiffet.

Impetrans, quæ in hac revifione erat Domina Vice-Comitiffa de Nieuport, mortuo ipfius Fratre Barone de Courieres, prætendebat quòd fic: ex ratione, quòd Edictum illam ætatem exprimeret, & quòd, ubi Lex vel Statutum certam ætatem ad actum aliquem requirit, illa omnino adeffe debeat, nec poffit per æquipollens fuppleri: quod Carolus V. etiam fciret, juxta confuetudines aliquorum locorum citiùs finiri tutelam, taxativè tamen ætatem 25 annorum præfcripfiffet: quod in hoc recefferit ab Edicto Francifci I. Regis Galliarum anni 1539, quod fimpliciter erat conceptum de minoribus: quòd in jure etiam quandoque Tutor vocetur, qui

antè

« AnteriorContinuar »