Imágenes de página
PDF
ePub

ponere Cognatis ejufdem lineæ & gradûs. ùt in fimili CUJACIUS confult. 15. ita ut Majoratus, de quo quæftio, ne quidem fimpliciter mafculinus, fed mixtus dici debeat: Cùm non appareat, quòd agnationem fuam ita confervare voluerit, ut fœminas etiam propter mafculos remotiores excluferit; nec quòd magis honore quàm amore difpofitionem direxerit; quandoquidem, plures Agnatos nominatim excludendo, effecerit, ut per eos Majoratus in familia perpetuò remanere non poffit, quem nec de nomine & familia exire nominatim vetuit, fed potius permifit hoc ipfo, quo poffefforibus onus injunctum fuit affumendi nomen Gentilitium Tefta

toris.

Igitur in hac facti fpecie mafculinum non differt à feminino in caufa finali, fed tantùm in caufa impulfiva, quæ & caufa irritatrix & occafio dicitur. Caufam finalem Philofophi definiunt id effe, cujus gratiâ aliquid fit, vel adhibetur: quâ proinde ceffante, impeditur dif pofitionis effectus. Non item fi ceffet caufa impulfiva, quia talis caufa à Legatis & Fideicommiffis feparata eft, cùm finè ulia caufa legari & poffit & foleat. L. 72. §. 6. ff. de condit. & demonftr.

Ainfi jugé par Arrêt Revifionnel du 9 Nov. 1720, confirmatif de la Sentence de ceux du Confeil en Flandre, en redreffant l'Arrêt porté au Grand Confeil, entre Jean-Alexandre Berthout, Seigneur de Quenonville, comme Mari d'AnneGenevieve de Carillo, Impétrant des Lettres de Grande Revifion, d'une part, contre François de Palma Carillo, Seigneur de Jenguerolles, & le Baron de Cumptich avec Confors, Adjournés, d'autre.

Tom. II.

B

LE 15 JANVIER 1721.

Si la Plainte d'inofficiofité a lieu contre le Teftament d'un Soldat?

IN

N Foro & Judiciis id obfervamus, ut per querelam inofficiofi teftamenti non nifi inftitutio & fubftitutio vulgaris infirmetur, Legata verò & Fideicommiffa firma maneant.

Que opinio indubitata eft moribus noftris, quibus teftamenta à codicillis non differunt; adeò ut ex æquitate, & ratione claufula codicillaris moribus noftris teftamento vel infertæ, vel fubintellecte, juftineantur Legata & Fideicommiffa. MEAN tom. I. obfervat. 80. n. 9. & 10.

Attamen heredis inftitutio ex caufa præteritionis vel exheredationis irrita efficitur, nec ad Fideicommiffum univerfale trahi poteft vi claufule codicillaris, quæ non ampliat nec egreditur intentionem Teftatoris. Et hæc opinio non tantùm quoad teftamenta de Jure verior eft. Per textum in L. 13. ff. de inoffic. teftam. L. 36. ff. de Legatis 3°. Jed etiam moribus noftris quoad codicillos: Licèt enim de jure Liberi & Parentes in codicillis obmitti poffint, fecus de moribus; & ideò per claufulam codicillarem codicillis adfcriptam hodie non magis codicillis, quàm teftamentis adinftar codicillorum redactis Jubvenitur; quia, ut valeant, Liberi & Parentes nominatim honorari debent, non tacitè & per fubauditos intellectus; & quemadmodum

[ocr errors]

is, qui propter dementiam teftamenti factionem non habet, fruftra adjicit claufulam codicillacùm demens nec codicillos facere poffit. fic quoque præteritis, vel finè caufa exhæredatis Liberis & Parentibus, fruftra claufula codicillaris Fori Jure adjicitur teftamento inof ficiofo; quia cenfetur à demente factum, & qui teftamenti factionem non habuit.

C'eft la doctrine de MEAN part. 5. obf. 629. n. 14, 13, & 16. & obf. 662. n. 9, 10, & 11. ANT. MATTH. in fuis difputationib. de Succeffionibus. difputat. 3. de codicillis & claufula codicillari. thefi 10. & difputat. 6. de legitima. thefi 4. GoTHOFR. ad L. ult. C. de codicillis. n. 30. in fine. & ad L. 13. ff. de inoffic. teftam. & ibi quoque CUJACIUS in lib. 3. refp. ScEVOLE. tom. 2. oper. poftum. MOLINEUS tom. 3. de inoffic. teftament. donat. & dotib. n. 2. FACHINEUS lib. 4. controver fiar. cap. 11.

Il eft furprenant, que RICARD des donations. part. 1. chap. 5. fect. 3. n. 1422. & HENRYS tom. 2. liv. 5. queft. 44. voulant foutenir, que la claufe codicillaire couvre le défaut de prétérition, paffent fous filence la L. 13. ff. de inoffic. teftam. & la L. 36. ff. de legatis 3°. auxquelles ils doivent répondre, pour faire recevoir leur doctrine, laquelle a été depuis rejetée par le Parlement de Paris, felon BRETONNIER fur HENRYS au dit lieu, & taxée de dureté par DOMAT des Loix civiles. 2. part. liv. 3. tit. 1. fect. 4. où il traite doctement de l'ufage de la claufe codicillaire. Voyez cependant BACHOV. ad TREUTL. vol. 1. difp. 13. thefi 6. lit. E. & thefi 10. lit. G.

Nous ne pouvons point nous départir de la décifion formelle de ces Loix, eu égard, que tout teftament felon nos mœurs contient la claufe

codicillaire, expreffément ou tacitement. DOMAT en la dite fection. CUJACIUS ad L. 61. §. 8. ff. de furtis. tract. 8. ad Africanum. tom. 1. oper. prior. fol. 1128. STOCKMANS decif. 2. n. 5. VOET ad ff. de Jure codicill. n. 7. & TULDEN. ad ff. lib. 8. tit. 1. cap. 5. D'où réfulte, qu'il faut fe tenir à cette alternative: ou la claufe codicillaire ne couvre point le défaut de la prétérition; ou la Plainte d'inofficiofité ne peut jamais plus avoir lieux. Ceux qui la rejetent, s'imaginent que ce n'eft qu'une vaine fubtilité du Droit Romain, en quoi ils fe trompent, fuivant l'avis de BRETONNIER dans fes obfervations fur HENRYS. tom. 1. liv. 5. chap. 4. queft. 41.

Il est donc évident, qu'il faut fe tenir au premier membre de cette alternative; ainsi qu'il à encore été jugé au Grand Confeil par Arrêt, coté par DU FIEF: Cent. 3. Arr. 13. puifque le fecond membre eft abfolument infoutenable : Nam querelam inofficiofi teftamenti_modis omnibus etiam nos Belge retinemus. VINNIUS pr. Inft. de inoffic. teftament. n. 5. CHRISTYN en Jes notes fur BUGNYON lib. 1. fat. 163. VOET ad ff. de inoffic. teftam. n. 7. D'où appert, que le même VOET n. 14. eod. tit. & ad tit. ff. de liber. & pofthum. heredib. inftit. n. 11. s'eft contredit & coupé en ce qu'il ajoute poft JOANNEM A SANDE lib. 4. tit. 2. def. 2. quòd moribus noftris per claufulam codicillarem inofficiofa inftitutio juf tineatur Jure Fideicommifi; ita ut præteritis & exheredatis non nifi detractio duplicis quartæ ̧ ̧ Legitime & Trebellianica concedatur. Voyez autli DOMAT p. 2. lib. 5. tit. 3. fect. 1. & omninò MATTH. rer. jud. à revif. confeffu. obf. 8. art. 6.

Refte donc à examiner, fi l'on peut débattre. le teftament d'un Soldat, qui a ce privilege Jure

veteri & novo, que fa difpofition de derniere volonté ne peut être querellée d'inofficiofité. L. 8. §. 4. L. 27. §. 2. ff. de inoffic. teftam. foit qu'il ait tefté militairement, ou en la forme ordinaire, & par conféquent, foit qu'il ait fait fon teftament in expeditione, aut citra expeditionis neceffitatem in ædibus fuis; car cette diftinction felon A SANDE lib. 4. tit. 1. def. 15. & ibi CHRISTYN in fuis annotation. pag. 67. n'est plus d'un grand ufage, & ne regarde en tout cas, que les folemnités extrinfeques de fon ordonnance pour prouver fa volonté, qui eft la bafe d'un teftament inilitaire. Pr. Inft. de milit. teftamento. Quia folis Militibus in expeditione agentibus permiffum eft teftari ex præfcripto Juris Gentium. TULDEN. ad ff. lib. 28. tit. 1. cap. 11. quantùm ad folemnitates extrinfecas. & nullement les folemnités intrinfeques d'inftitution, de la Falcidie, de la Trébellianique, de la prétérition & exhérédation Nam de inofficiofo teftamento Militis, vel Jure militari vel civili facto, nec Filios poffe queri jus certum eft. L. 9. C. de inoffic. teftam. & ibi BRUNNEMAN. DOMAT p. 2. liv. 4. tit. 3. fect. 4. n. 4. & L. 24. C. de inoffic. teftamento. quoique VAN DE POLL en fon traité de exheredatione & præteritione Romana atque hodierna. cap. 66. n. 2, 4, 12, & 13. enfeigne: quòd hæc L. 9. ad Milites domi teftantes trahi non poffit. & cette opinion me paroît fort probable. per L. 9. & 10. C. de teftam. milit. junctâ L. 17. C. eod. Pro qua fententia facere videtur textus expreffus in L. 37. C. de inoffic. teftam. in pr. & omnino in §. 6. Inft. de exheredat. liberorum. & ibi VINNIUS in princ. TULDEN. ad Inft. de militari teftamento. cap. 3. RICARD des donations part. 1. chap. 5. Sect. 4. n. 1439.

[ocr errors]
« AnteriorContinuar »