Imágenes de página
PDF
ePub

crum sui furoris extensa ira manuque in ipsum injecta scrilega illud , pro dolor! asseritur violasse ut animi sui rabies ad Xpi. contumelias inflamati, loca etiam in quibus corporaliter affuit intemerata non deserat sed dis sipatis eis omnem in mentibus fidelium circa illa fervorem devotionis extinguat, et ad templum Domini continuata sevitia illud tanto enormiter incepit diruere quanto ardenter normam disolvere Xpiane. religionis intendit et orthodoxe fidei quassare structuram. Alia quoque auditu stupenda fertur gens illa in illis partibus orribili crudelitate patrasse que tibi plenam super hijs certitudinem non habentes omissimus intimare. Sed à veritate utinam longe fiant ut ea non oporteat nuntiarj! Ha! quem fidelem tam dure terre jamdicte oppressio non affligit? Ha! quem Xpicolam. tot et tam atroces injurie Xpi. non commovent? Relinqueturne gentis illius impietas impunis et permittetur libero sevire mucrone? Nonne contra ipsam devotionis celo mens Xpstiani. cujuslibet accendetur cor munietur constantie clippeo et dextera gladio armabitur ultionis? Expedit quidem gentis ejusdem potentie potenter et celeriter repugnari ne ad aliarum exterminium regionum processum habeat expeditum. Serenitatem itaque Regiam mone mus rogamus et hortamur attente ac obsecramus per sanguinem Jhu. Xpi. quatenus considerato provide quod quanto plus à domino recepisse nosceris tanto magis ejus es obsequijs obligatus suamque fidem animosius et constantius defensare teneris in succursum terre prefate contra gentis me morate perfidiam ferventer exurgens sic ei festinanter et efficaciter in tante necessitatis articulo subvenire procures quod tuo et aliorum interveniente subsidio de pollutis infidelium manibus eripi valeat et cultui favente domino totaliter restitui Xpiano. Nos enim de omnipotentis Dei misericordia et beatorum Petri et Pauli Apostolorum ejus auctoritate confisi ex illa quam nobis licet indignis Deus ligandi atque solvendi contulit potestatem omnibus qui laborem istum in proprijs personis subierint et expensis plenam suorum pecaminum de quibus veraciter fuerint corde contriti et ore confessi veniam indulgemus et in retributione justorum salutis eterne pollicemur augmentum. Eis autem qui non in proprijs personis illuc accesserunt, sed in suis dumtaxat expensis juxta facultatem et qualitatem suam viros idoneos destinarint et illis similiter qui licet in alienis expensis in proprijs tamen personis accesserint plenam suorum concedimus veniam peccatorum. Hujus quoque remissionis volumus et concedimus esse participes juxta

quantitatem subsidij et devotionis efectum omnes qui ad subventionem ipsius terre de bonis suis congrue ministrabunt aut consilium ad hoc et auxilium impenderint oportunum. Volumus cruce signatos illo privilegio eaque immunitate gaudere que in generalj consilio continentur. Ad subveniendum autem ipsi terre totius diligentie studium ac opem et operam quas poterimus impendemus. Dat. Lugduni octavo Kal. februarij Pontificatus nostri anno secundo.

Es conforme al que existe en el Bulario del archivo real de la corona de Aragon legajo 7, número 5: confrontado por Don Juan Sans en 15 de Agosto de 1803.

XIII.

Escritura fecha á 24 de Abril de 1269 por la qual reconoce el rey Don Jayme I de Aragon haber recibido de la ciudad de Barcelona los ochenta mil sueldos barceloneses que le habia ofrecido para el viage á la tierra santa (§. 33).

Recognoscimus et confitemur vobis probis hominibus et universitati Bar

chinone quod dedistis et solvistis nobis et loco nostrj dominis navium et lignorum que conduximus ratione viatici ultramaris illa octuaginta mill. sol. barch. que nobis concessistis et dare promisseratis in auxilium viatici antedicti de quibus quia bene paccati sumus ad voluntatem nostram renuntiantes exceptioni etc. facimus vobis et vestris finem et pactum de non petendo prout melius dici potest et intelligi ad vestrum bonum et sincerum intellectum. Dat. Barchinone octavo Kal. Mai An. Dom. Mill! Ducent! Sexag? Nono.

Es conforme á lo registrado en el archivo real de la corona de Aragon en el registro 9, Jacob. I, parte 2, fol. 159 v.: confrontado por Don Juan Sans en 17 de Julio de 1801.

XIV.

Escritura por la qual el rey Don Jayme I de Aragon confirma y conce de de nuevo á Aboezmen Zayz Ibnehaquin, arraez de Menorca, á su hijo y sucesores perpetuamente todas las escrituras é instrumentos relativos á la donacion y concesion que le hizo de la expresada isla, al tributo que por ella debe pagarle y á qualesquier otros convenios ajustados entre ellos (§. 73 ).

Per

er nos et nostros succesores laudamus, concédimus et confirmamus vobis Abohezmen Zayż Ibnehaquin Reyz Minoricarum, et filio vestro Habuamber Haquin Reiz Minoricarum et succesoribus vestris, in perpetuum ominia jnstrumenta que à nobis habetis tam super donatione et concessione quam fecimus vobîs et vestris de tota jnsula minoricarum quam super tributo quod inde nobis facere debetis quam etiam super omnibus et singu lis alijs conventionibus que sunt inter nos et vos ac etiam alios Sarracenos habitatores in terra seu jnsula supradicta, et super franquitatibus et aliis concessionibus à nobis vobis et prefatis Sarracenis factis et omnia etiam que in instrumentis predictis sunt notata. Volentes et per nos et succesores nostros vobis et succesoribus vestris cum presenti carta nostra perpetuo valitura nichil hominus concedentes quod omnia jnstrumenta jam dicta et ea que ut dictum est in ipsa sunt notata plenam in omnibus semper et per omnia habeant firmitatem gaudentes &c. Dat. Candie.

[ocr errors]

Es conforme a lo registrado en el archivo real de la corona de Aragon en el registro 12, Jacob. I, Parte 2, folio 329: confrontado en Barcelona á 13 de Julio de 1801 por Sans de Barutell.

Nota. Este documento no tiene fecha; pero segun su colocacion en el registro es de creer que pertenezca al año de 1275; y como á últimos de Febrero de aquel año se hallaba el rey Don Jayme I en Gandía, co. mo consta por la fecha de otros documentos del mismo registro, y seña ladamente en el folio 327 vuelto, es tambien verosímil que sea de fines de dicho mes.

XV.

Capitulaciones ajustadas en 21 de Enero de 1286

por el

rey

D. Alon

so III de Aragon y el arraez ó gefe moro del castillo de Menorca, relativas á la entrega de aquella isla y su castillo. (§. 73).

Sapien

tots que per raho des afiaments que l' molt alt senyor Nanfos per la gracia de Deu rey D' aragó &c. avia fets al arrayz de Menorca, lo senyor rey vench pendre terra en aquella ylla de Menorcha è la gent d'aquella ylla recollirense al castell. E com lo senyor rey damunt dit fos vengut prop aquell castell per asetiar, fo parlada avinenza entre'l senyor rey damunt dit et l'arrayz en aquesta forma. So es, que l' arraiz liurara ades et dara al senyor rey damunt dit lo castell d'aquella ylla apelat sent agaiz et li derendira la ylla. Item que arraiz dara al senyor rey et li fara dar per cascuna cabeza de moro ò de mora de qualque edat sia, VII dobles è mitja et que de tot aur et argent et perles que' ls moros ajen, pusquen pagar la dita quantitat de dobles et tot l' als que' ls sarrayns ajen en lo castell ne en la ylla que sia tot del senyor rey, exceptades les vestidures lurs e azo que aura obs á jaer.

E que les persones que pagar no poran les damunt dites dobles, que romanguen en la dita ylla de Menorcha à messio de les tro les ajen pagades. E si dins VI meses aquelles dobles pagades no eren de puys quel arrayz sera à Septa ò en altre lloch de barbaria en pusca fer lo rey à sa voluntat de les dites persones. E si neguna d'aquelles persones en aquest demig muria, que muris péra 'l senyor rey. E si naxia neguna, quel senyor rey aja VII dobles et mitja en aquella, è oltra la quantitat de les dites dobles

hom

que no 'l deman res ne 'l fasa neguna noveltat. ne per albarans, ne per carros ne per altra rao, ne sien embargats aquells que ara se iran, ne aquells qui romandran, dintre el terme de VI meses. Ans aquells qui iran ò romandran mentre sien al castell ò en la ylla ò en ciutadella, et encara en anar et en estar, que sien salvus et segurs et en guiatge del senyor rey; et com aquells qui romandran auran pagades les dobles dins lo dit terme, que d' aqui avant sen pusquen anar salvus et segurs la on se volran. Encara, que en la composicio de les dobles no sien enteses neguns moros qui sien preses ò fora el castell, mas quel senyor ne fasa sa voluntat.

Item quel arrayz sia franch d'aquesta paga d' estes dobles ab sos fils et

re vestra ut credimus non pateretur nobilitas. Item, ut noscitis, vestro cum patre nos Majoricam cepimus quæ licet à sarracenis incolita sub vestri tamen nostrique tutela remansit, quæ si quam sub nostri solatio pateretur injuriam, non illorum quidem sed nostrorum esset infamia. Unde si Januenses, uti didicimus, præfatæ civitati vel Ebisa atque Majorica quicquam injuriæ inferre temptaverint, ut vestra nobilitas in hoc sibi nec faveat, siin id quod prævalet obsistere studeat, rogamus pernimium. Nos quidem eisdem litteris frequenter ac propio ore prohibuimus quod sine nóstrorum eorumque sanguinis effusione nequaquam fieri potest. De injuria quam vestris à nostris quod dixistis illatam respondimus vobis sufficienter. Unde iterato scribimus excellentiæ vestræ ut in veritate sciatis nos quicquid potuimus inde recuperase. Illi quidem qui rediere testati sunt se cum justitia et pro illata sibi injuria id quod fecerunt fecisse. Tamen quodcumque potuimus, ut dictum est, fecimus cum magno amore. Mittite igitur quando vobis placet pro eo quod inde jam recuperatum est. Redeuntibus cum aliis qui noxe interfuere parati erimus eos decenter recipere et ab eis omnia in integrum quæ injuste acta sint viriliter extorque re et patientibus nutu vestro nihilominus reddere amore karissimo.

Es conforme al original escrito en pergamino que existe en el mismo legajo que los documentos primero y segundo, y se confrontó por D. Juan Sans en el real archivo de Barcelona á 20 de Febrero de 1799.

V.

Venta que Henrique cónsul genoves hizo al conde de Barcelona D. Raymundo Berenguer IV por comision de los cónsules de aquella repú blica Martin Moro, Guillermo Negro y Guillermo Lusio, y de todo el consejo y pueblo genoves, de la tercera parte de Tortosa con sus pertenencias, por precio de diez y seis mil seiscientos y quarenta maravedis, baxo de las condiciones que se expresan. Año 1155 (§. 62): Nunc et in æternum sit cunctis hoc manifestum. Quam (f. Quoniam)ego

Henrricus consul januensis ex mandato et consilio januensium consulum, videlicet Martini de Moro et Guillermi Nigri atqué Guillermi Lusii ac totius electi consilii januæ majori parte et ex communi consensu et voluntate totius populi januensis vendo et trado Raymundo Berengarii comiti BarchiTom. V. N. 2

X

« AnteriorContinuar »