Imágenes de página
PDF
ePub

ADICIONES Y RECTIFICACIONES.

LOS DOS PINOS DE FILIPINAS.

Al describir algunas de las principales maderas que se crian en los montes del Archipiélago, apunto caractéres de la del pino de Zambales dándole el nombre científico de Pinus Merkusii, Jungh et de Vriese, á cuya especie corresponde, en efecto, el ejemplar remitido recientemente por mi digno jefe el celoso Inspector de Filipinas Sr. D. Ramon Jordana y Morera, y clasificado por los Inspectores del Cuerpo Sres. Boutelou y Laguna. Es, sin embargo, probable, que el pino dominante en Ilocos no sea el Merkusii y sí el insularis, ENDL., con tres agujas en haz, y que ambas coníferas formen montes importantes en nuestras islas del extremo Oriente. Juzgándolo muy interesante al Ingeniero de montes en Filipinas, trascribo las diagnósis de las dos especies, tomadas del Prodromus de Alf. Decandolle y de la Synopsis coniferarum de Endlicher.

PINUS MERKUSII, JUNGH. ET DE VRIESE (Plant. Nov. Indo Batav. Orientalis, t. 2, p. 5).— Arbor excelsa, ramulis ascendentibus, squami fulcrantibus lanceolatis acuminatis parce fimbriato-ciliatis apice recurvis, vaginis longiusculis strictis persistentibus, foliis geminis valde aproximatis erecto-patulis longis tenuissimis in sicco supra canaliculatis margine scabri breviter mucronatis subpungentibus, amentis masculis cylandraceis obtusis in spicam densam subelongatam dispositis, bracteis antheriferis suborbicularis, denticulatis, strobilis solitariis, in ramulo brevi erecto ovatis utrinque attenuatis, squamarum apophysi subrhombea nitida radiatim rugosa depresso-pyramidata, umbone depresso mutico, nuculis... (Jungh. et de Vriese.) Habitat in insula Sumatra regione Battarum, in montibus Tannah-Hurung et Tobah, 3000-4000 ped. elev. (Jungh!), in Borneo et probabiliter in alisi Arcipelagi indici insulis (Blume!) (Prodromuş systematis naturalis regni vegetabilis. — Pars. xvi, 1868, p. 389.)

[ocr errors]

PINUS MERKUSII Jungh. ET DE VRIESE. —Pinaster foliis geminis longissimis, flexuosis, strobilis ovatis crecto patentibus, squamarum apophisi elevato pyramidata radiatim striata, nitida demum recurva, umbone depresso.

PINUS SUMATRANA, JUNGHUHN.

Insula Sumatra regione Battarum.

Mi querido maestro el Sr. D. Máximo Laguna ha tenido la amabilidad de facilitarme los siguientes datos acerca de las localidades en donde se cita

este pino: Henkel y Hochstetter en su Synopsis der Nadelholzer, p. 43-44 lo indican en Sumatra, Borneo y Cochinchina, añadiendo, que es muy probable se encuentre tambien en las demás islas del Archipiélago índico. Kurz, en la « Flora (allg. bot. Zeitung. Regensburg), 30.o año (1872) p. 266, dá como localidades de la especie Siam y la Birmania, que se hallan casi en las mismas latitudes que nuestra isla de Luzon. La Gaceta de Botánica (Botanische Zeitung), en 1846, p. 699, al dar cuenta del descubrimiento de Junghuhn y del libro de Vriese, y refiriéndose á este pino, decia ya : « el límite Norte de su área es desconocido.>>

P. INSULARIS, ENDL. (Sinops. Conifer., p. 157.)- Arbor, squamis fulcrantibus lanceolato-acuminatis fimbriato-ciliatis connexis, vaginis breviusculis strictis persistentibus, foliis ternis tenuissimis longis flaccidis compresso triquetris, margine scabris mucronatis subpungentibus, amentis masculis numerosis in spicam crassam densam dispositis cylindraceis obtusiusculis, bracteis antheriferis suborbicularibus subintegris, strobilis 2-3 verticillatis junioribus oblongis, in ramulo brevi erectis, adultis ramulo brevi horizontalibus vel subpendulis ovato-conicis obtusiusculis rectis vel curvulis, squamarum apophysi subrhombea subclavato-pyramidata, carina transversa elevata acuta, umbone parvo mutico vel in squamis supremis submucronato, mucrone recto, nuculis... In insulis Philippinis. (Cumming! numero 956. Llanos!) in insula Luzon (Blanco).

PINUS INSULARIS, ENDL.- Teda foliis ternis tenuissimis flaccidis (6-9′′) vaginis (4") persistentibus, strobilis ovatis acutis (3"), squamarum apophysi pyramidata angulata, umbone minimo tuberculiformi conico.

Pinus timorensis? Loudon, Arboret. Brit. iv, 2269.
Habitat in insulis Philippinis (Cumming. núm. 956).

UN ROBLE FILIPINO.

En el Journal of Botany, núm. 140. New. Series, vol. III (Agosto, 1874), p. 240, se lee la siguiente noticia acerca de un roble de Filipinas, que copio por su interés forestal. El artículo se titula On some Asiatic Coralace æ, y lo firma H. Fr. Hauce.

QUERCUS (CYCLOBALANUS) WOODII, nov. sp.- Ramulis glabris v. obsolete furfuraceo-squamulosis, foliis brevi-petiolatis e basi cuneata oblongis, integerrimis, coriaceis, glabris supra, subopacis, subtus pallidis costulatis, costulis sub angulo 40.o egregi, cupulis sessilibus, solitariis, patelliformibus, diametro pollicaribus tomento brevi cinereo dense obtectis, zonis concentricis 7-8 basim conicotumidum versus valde indistinctis, marginem versus magis approximatis et paulo conspicuoribus, glande brunnea late ovoideo acutiuscula, pollicem alta præter corticem cinereo tomentosum, glaberrima nitidiuscula stylis tribus crassis brevibus stigmatibus punctiformibus depressis coronata.

In insula Luzon legit am W. W. Wood, cujus benevolentia unicum debeo specimen.

Entre los robles asiáticos, parecen ser los más afines el Q. Omalokos, KORTH.,

de Sumatra, y el Q. Miqueliana, SCHEFF., de la isla de Bongka. Conviene con la primera en el tamaño de la bellota, que es, sin embargo, de un color pardo rojizo más claro, y más aguda en el ápice. La segunda especie tiene las bellotas de forma más semejante á las del roble filipino; pero más puntiagudas, y su tamaño es mitad; las zonas del cascabillo están más claras y espaciadas. El follaje es muy distinto, el envés de la hoja se parece algo por su coloracion pálida; tiene, empero, los nervios primarios más marcados. El Q. Korthalini, BB., difiere marcadamente de todos los robles filipinos descritos en el Prodromus.

SUPERFICIE DE FILIPINAS.

Las cifras consignadas en la obra del P. Buceta, y que cito en la p. 96, distan bastante de las resultantes de cálculos posteriores, á las cuales se aproximan más las de D. Pablo de la Gironière.

En efecto, haciendo el cálculo por los mapas de Coello, obtenemos un total de 5.293 millas cuadradas, 291.455 k. c.: los publicados por la Direccion de Hidrografía dan 5.392,7 m. c.,= 296.945 kil. cuadr. Segun el Anuario estadístico, mide el Archipiélago 5.368 millas cuadradas, 295.585 kilómetros cuadrados.

=

En la reduccion de los quiñones á hectáreas hay que tomar como equivalencia del quiñon 2,79 hects., debiéndose, por tanto, rectificar las cifras de la p. 96 obtenidas con el factor 2,185. No lo hago aquí por conceder poca importancia á los datos del P. Buceta referentes á la superficie del Archipiélago.

CORRECCIONES.

Página 55. quijo: léase guijo.

[ocr errors][merged small]

117. Artocarpucs, léase Artocarpus.

>> Muse, léase Musa.

139. (Nota.) embriologo, léase briologo.

187. Tampoco figura la laguna central de Mindanao en la hoja de

la Direccion hidrográfica.

207. Pigaletta, léase Pigafetta.

225. medida no llegaba á 10 piés, léase medida no llegaba á 10 piés 241. (De capitan), léase (Capitan de).

325. Engineering, léase Engineering.

382. Traus-Himalayan, léase Trans-Himalayan.
384. Relie, léase Relic.

388. Bird's-Ege, léase Bird's-Eye.

-

431. Madows, léase Meadows.

ÍNDICE DE MATERIAS.

Páginas

montes.

[blocks in formation]
[ocr errors]
« AnteriorContinuar »