Euripidem scripsisse puto, ΩΣΕΙ Λάκαινα τῶν Φρυγῶν μείων πόλις, Τύχῃ θ' ΥΠΕΡΘΕΝ καί μ' ἐλευθέραν ὁρᾶς; “ Num tanquam Lacana civitas Phrygum civitate minor sit, et me fortuna superiorem quam te, et liberam, videas ?” [At ώσει inter Euripidea extra Choros est minus usitatum. Ed.]

Andromache. v. 270.

Δεινὸν δ ̓, ἑρπετῶν μὲν ἀγρίων

*Ακη βροτοῖς θεῶν ἐγκαταστῆσαί τινα
Α δ ̓ ἔστ' ἐχίδνης καὶ πυρὸς περαιτέρω,
Οὐδεὶς γυναικὸς φάρμακ' ἐξεύρηκέ πω
Κακῆς· τοιοῦτον ἐσμεν ἀνθρώποις κακόν.

Amarius esset, "Ο δ' ἐστ ̓ ἐχίδνης καὶ πυρὸς περαιτέρω, Οὐδεὶς γυναικὸς φάρμακ' ἐξεύρηκέ πω Κακής, neutro genere, ut, varium et mutabile semper Fœmina.'

Andromache. v. 997.

Ἐν τοῖς δὲ πολλοῖς καὶ σὺ τόνδ ̓ ἀγωνιῇ

Φόνον· τὸ συνδρῶν γάρ σ ̓ ἀναγκάσει χρέος.

6

Legit Reiskius φόνον. συναίρειν γάρ σ' ἀναγκάσει χρέος, et interpretatur, "Nam admovere manum cædi coget te necessitas." Quo sensu, minori mutatione, legi posset, φόνον. τὸ συνδρῶν γάρ σ' ἀναγκάσει χρέος.

Andromache. v. 365.

Αγαν γ' ἔλεξας, ὡς γυνὴ πρὸς ἄρσενας·

Καί σου τὸ σώφρον ἐξετόξευσε φρενός.

Forsitan, Καί σου τὸ σῶφρον ΕΞΕΤΟΞΕΥΣΑΣ φρενός. ut sit τὸ σώφρον accusativus.

Andromache. v. 1124.

Οἱ δ ̓ ὀξυθήκτοις φασγάνοις ὡπλισμένοι,
Κεντοῦσ ̓ ἀτευχῆ παῖδ' ̓Αχιλλέως λάθρα.
Χωρεῖ δὲ πρύμναν· οὐ γὰρ εἰς καιρὸν τυπεὶς
Ετύγχαν ̓ ἐξέλκει δὲ, καὶ παραστάδος
Κρεμαστὰ τεύχη πασσάλων καθαρπάσας,
*Εστη 'πὶ βωμοῦ γοργὸς ὁπλίτης ἰδεῖν.
Legendum videtur ἐξέλκει δὲ καὶ παραστάδος
Κρεμαστὰ τεύχη, πασσάλων καθαρπάσας
Κάστη 'πὶ βωμοῦ, γοργὸς ὁπλίτης ἰδεῖν.
Subdistinctionem posui post τεύχη, quod ab εξέλκει regitur.
Supplices. v. 58

Ετεκες καὶ σύ ποτ ̓, ὦ πότνια, κοῦρον,

Φίλα ποιησαμένα λέκτρα πόσει σῷ.

Μετὰ νῦν δὸς ἐμοὶ σὰς διανοίας.

Μετάδος δ ̓, ὅσσον ἐπαλγώ μελέα,

Τῶν φθιμένων, οὓς ἔτεκον.

Fors. μετάδος Γ', ὅσσον — κ. τ. λ.

Supplices. v. 146.

Theseus. Τί δ' εἶπ ̓ ̓Απόλλων, παρθένοις κραίνων γάμον ;
Adrastus. Κάπρῳ με δοῦναι, καὶ Λέοντι παῖδ ̓ ἐμώ.
Σὺ δ' ἐξελίσσεις πῶς θεοῦ θεσπίσματα;
Ελθόντε φυγάδε νυκτὸς εἰς ἐμὰς πύλας.
Τίς καὶ τίς, εἰπέ. δύο γὰρ ἐξαυδᾶς ἅμα.
Τυδεὺς μάχην ξυνήψε, Πολυνείκης θ ̓ ἅμα.
*Η τοῖς ἔδωκας, θηρσὶν ὡς, κόρας σέθεν ;
Μάχην γε δισσοῖν κνωδάλοιν ἀπεικάσας.

Thes.

Adras.

Thes.

Adras.

Thes.
Adras.

« Pug

Ante μάχην subauditur κατὰ, post ἀπεικάσας, ἀυτοὺς vel ἀυτώ. (Tydea et Polynicem scil.) δισσοῖν κνωδάλοιν dativi sunt numeri dualis.—ἀπεικάσας γ ̓ αὐτοὺς κατὰ μάχην δισσοῖν κνωδάλοιν. na duabus feris similes eos putans.' alii hæsissent, alii locum male intellexissent.

putans.” Hæc non monuissem, nisi

Supplices. v. 228.

Λαμπρὸν δὲ θολερῷ δῶμα συμμίξας τὸ σὸν,

Ηλκωσας οἴκους. χρῆν γὰρ οὔτε σώματα
*Αδικα δικαίοις τὸν σοφὸν συμμιγνύναι,

Εὐδαιμονοῦντας δ ̓ εἰς φόβους κτᾶσθαι φίλους.
Κοινὰς γὰρ ὁ θεὸς τὰς τύχας ἡγούμενος,
Τοῖς τοῦ νοσοῦντος πήμασιν διώλεσεν

Τὸν συννοσοῦντα, κοὐδὲν ἠδικηκότα.

Piersoni conjectura, Τὸν οὐ νοσοῦντα, tautologiam inducit, cum idem valeat οὐ νοσοῦντα quod οὐδὲν ἠδικηκότα. Olim conjeci Τοῖς τοῦ νοσοῦντος πήμασιν διώλεσεν Τον ΣΥΝΝΟΜΟΥΝΤΑ, κοὐδὲν ἠδικηκότα. Η σύννομος συννομέω, una versor.

Supplices. v. 279.

Πρὸς γενειάδος, ὦ φίλος, ὦ δοκιμώτατος ̔Ελλάδι,

*Αντομαι, ἀμφιπιτνοῦσα τὸ σὸν

Γόνυ, καὶ χέρα δειλαίαν.

πιτνοῦσα τὸ σὸν Γόνυ καὶ χέρα δειλαία γ

Supplices. v. 322.

Ορᾷς, ἄβουλος ὡς κεκερτομημένη

Τοῖς κερτομοῦσι, Γοργόν ̓ ὡς, ἀναβλέπει

Σὴ πατρίς, ἐν γὰρ τοῖς πόνοισιν αὔξεται.

fors. ἀμφι

Quum criticos hic locus tam valde exercuerit, miror neminem proposuisse γοργός in nominativo. Ορᾷς, ἄβουλος ὡς κεκερτομημένη, Τοῖς κερτομοῦσι γοργὸς ὡς ἀναβλέπει Σὴ πατρίς; “ V idesne quam torva oculos adversum irrisores attollat patria tua, quum tanquam inconsulta irrideatur?"

Supplices. v. 1064.

Τί φής; τί τοῦτ ̓ αἴνιγμα σημαίνεις σαθρόν ;

Recte Marklandus σημαίνει. præterea σαθρον construendum cum τίτί σαθρὸν σημαίνει τοῦτο αίνιγμα;

Iphigenia in Aulide. ν. 314.

Ω δέσποτ', ἀδικούμεθα. σὰς δ ̓ ἐπιστολὰς

Metri causa scribendum ἀδικούμε Σθα. [Ita edidit Gaisfordius

Ed.]

Iphigenia in Aulide. ν. 449.

Η δυσγένεια δ ̓ ὡς ἔχει τι χρήσιμον;
Καὶ γὰρ δακρῦσαι ῥᾳδιὼς αὐτοῖς ἔχει,
*Ανολβά τ ̓ εἰπεῖν. τῷ δὲ γενναίῳ φύσιν
*Απαντα ταῦτα, προστάτην γε τοῦ βίου

Τὸν δῆμον ἔχομεν, τῷ τ ̓ ὄχλῳ δουλεύομεν.

Emendationes pane innumeras, sed paucis, credo, satisfacturas, hac mea cumulabo: τῷ δὲ γενναίῳ φύσιν ̓́ΑΠΡΑΚΤΑ ταῦτα, Cum significet πρακτὸς, Quod fieri potest, cur non sit ἄπρακτος, Quod fieri non potest; Impracticable ? Alioqui τοῦ ἄπρακτος usitata significatio ad hunc locum satis apta.

Iphigenia in Aulide. v. 607.
Hæc cum choro loquitur Clytemnestra.
Iphigenia in Aulide. 620.

Αἱ δ' ἐς τὸ πρόσθεν στῆτε πωλικῶν ζυγῶν,
Φοβερὸν γὰρ ἀπαράμυθον ὄμμα πωλικόν.

Non cepit hæc interpres: male vertit igitur, " Est enim terribilis feror equorum aspectus! Syntasis est talis : πωλικὸν γὰρ ὄμμα φοβερόν ἐστιν, ἀπαράμυθον λειπόμενον, vel εἴ γε ἀπαράμυθον λείπεται. Rationem affert Clytaemnestra cur ancillas ante equos stare velit: nempe, Multa in oculos equorum incurrere quibus territentur, nisi quis adstans palpet et adhortetur.

Iphigenia in Aulide. v. 860.

Τῶνδε τῶν πάροιθεν οἴκων.

Ipsius Clytaemnestra, quæ

pro dibus stabat. pluralis pro singulari.

Iphigenia in Aulide. v. 1144.

Ἰδοὺ σιωπῶ. τὸ γὰρ ἀναίσχυντόν με δεῖ

Ψευδή λέγοντα προσλαβεῖν τῇ συμφορά.

Locus ineptissimus sic restituendus. τὸ γὰρ ἀναίσχυντον ΤΙ' δεῖ Ψευδῆ λέγοντα προσλαβεῖν τῇ συμφορά;

Iphigenia in Aulide. v. 1151.

Βρέφος τε τοὐμὸν σῷ προσούρισας πάλῳ,

Μαστῶν βιαίως τῶν ἐμῶν ἀποσπάσας,

προσουδίσας

etiam H. Stephanus in Thesauro Ling. Græc. voc. πάλος.

Iphigenia in Aulide. v. 1416.

Ορα δ'. ἐγὼ γὰρ βούλομαί σ' εὐεργετεῖν,
Λαβεῖν τ ̓ ἐς οἴκους· ἄχθομαί τ', ἴστω Θέτις,
Εἰ μή σε σώσω, Δαναΐδαισι διὰ μάχης
̓Ελθών. ἄθρησον· ὁ θάνατος δεινὸν κακόν.

Cum apoioov habeat Aldi editio, quam caligarunt oculi, qui veram vocem ἀθροῖσιν (pro ἀθρόοισιν ab αθρόος) non conspicati sint! Δαναΐδαισι διὰ μάχης Ελθὼν ̓ΑΘΡΟΙΣΙΝ. Quam hac animosa et vehementi Achillis personæ conveniunt !

Iphigenia in Tauris. v. 23.
Παῖδ ̓ οὖν ἐν οἴκοις σὴ Κλυταιμνήστρα δάμαρ
Τίκτει, (τὸ καλλιστεῖον εἰς ἔμ' ἀναφέρων)
Ην χρή σε θῦσαι.

scil. ἔμ') Iphigeniam, quæ loquitur.

Iphigenia in Tauris. v. 351.

Δύσνουν με λήψεσθ', οἵτινές ποθ ̓ ἥκετε.
Καὶ τοῦτ ̓ ἄρ ̓ ἦν ἀληθές· ἠχθόμην, φίλαι
Οἱ δυστυχεῖς γὰρ, τοῖσιν εὐτυχεστέροις,
Αὐτοὶ κακῶς πράξαντες, οὐ φρονοῦσιν εὐ.

Αναφέρων (Calchas

Legendum ΗΣΘΟΜΗΝ, φίλαι, Conversa ad chorum Iphigenia, sentire se dicit, domestico exemplo edoctam, verborum suorum veritatem.

Iphig. in Tauris. v. 573.

Iphigenia. Ψευδεῖς ὄνειροι, χαίρετ'· οὐδὲν ἦτ ̓ ἄρα.
« Οὔθ ̓ οἱ σοφοί γε δαίμονες κεκλημένοι

“ Πτηνῶν ὀνείρων εἰσὶν ἀψευδέστεροι.
“ Πολὺς ταραγμὸς ἔν τε τοῖς θείοις ἔνι,
“ Κάν τοῖς βροτείοις· ἓν δὲ λείπεται μόνον,
Ὅτ ̓ οὐκ ἄφρων ὢν, μάντεων πεισθεὶς λόγοις,
Ολωλεν, ὡς ὄλωλε τοῖσιν εἰδόσιν.

Implicatus hic locus sic forsitan expediri possit: ἓν δὲ λείπεται μόνον· ὅτ' ΩΝ ἄφρων ΤΙΣ μάντεων πεισθεὶς λόγοις ὄλωλεν, ὡς ὄλωλε τοῖσιν εἰδόσιν.—Nihil sciunt, inquit, nec Dii nec homines de rebus futuris, hoc uno excepto ; quod cum stultus aliquis vatibus instigatus pereat, tum scientibus illis perit.-Sarcasmus satis amarus.nihil extricant alii.

Iphig. in Tauris. v. 588.

Οὐδένα γὰρ εἶχον, ὅστις ἀγγεῖλαι μολῶν
Εἰς ̓́Αργος αὖτις, τὰς ἐμὰς ἐπιστολὰς
Πέμψειε σωθεὶς τῶν ἐμῶν φίλων τινί.

ἐλθὼν pro αὖτις habent quædam edd. nominatim Oporini Basil. 1562. Scribo igitur, οὐδένα γὰρ εἶχον ὅστις ἀγγείλαι μολών, Εἰς Τ ̓ “Αργος ἐλθὼν, τὰς ἐμὰς ἐπιστολὰς Πέμψειε σωθεὶς τῶν ἐμῶν φίλων τινί.

Iphig. in Tauris. v. 743.

Iphigenia. Ορκον δότω (Πυλάδης) μοι, τάσδε πορθμεύσειν γραφὰς Πρὸς "Αργος, οἶσι βούλομαι πέμψαι φίλων.

Orestes. Όμνυ (ο Pylade,) σύ δ' (o Iphigenia, ἔξαρχ ̓ ὅρκον, ὅστις εὐσεβής. Pylades Δώσω. Iphigenia: λέγειν χρὴ, τήνδε τοῖς ἐμοῖς φίλοις.

Hunc ultimum versum integrum Iphigeniæ tribuunt Reiskius, Heathius, Marklandus, et Codd. Recte quidem; sed hoc parum est: legendum enim, ΔΩΣΩ (λέγειν χρή,) ΤΗΝΔΕ ΤΟΙΣΙ ΣΟΙΣ ΦΙΛΟΙΣ. Hæc, quæ literis majusculis descripsi, verba sunt ip sissima jurisjurandi a Pylade dandi.

Iphig. in Tauris. v. 820.

Τί γὰρ κόμας σὰς μητρὶ δοῦσα σῇ φέρειν ; Signum interrogationis post rí yàp ponendum.

τί

Τί γάρ; κόμας σὰς μητρὶ δοῦσα σῇ φέρειν ; Ante κόμας subauditur vel οἶσθα vel μέμνησαι.

Iphig. in Tauris. v. 1025.

Orestes. Τί δ' εἴ με ναῷ τῷδε κρύψειας λάθρα ;

Iphigenia. Ως δὴ σκότος λαβόντες ἐκσωθεῖμεν ἄν.

Consilii ab Oreste et Iphigenia initi Dianæ simulacri surripiendi ratio caput erat. id quod ex præcedentibus (a versu 977 inde) apparet: quapropter verba Iphigeniæ esse puto, Ως δὴ, σκότος λαβόντες, ̓ΕΞΩ ΘΕΙΜΕΝ ἂν ; subauditur τὸ ἄγαλμα. Deinde sequentia σημείωσαι, nam, nisi fallor, emendatio mea in v. 1042, qui criticos omnes nequidquam torsit, palmaria est. [Atqui w θεῖμεν peccat in Porsoni canona. Ed.]

Orestes.

Iphig.
Orest.

Iphig. in Tauris. v. 1041 et 1042.
Iphigenia. Φόνεα σὲ φήσω μητρὸς ἐξ "Αργους μολεῖν.
Χρῆσαι κακοῖσι τοῖς ἐμοῖς, εἰ κερδανείς.
̔Ως οὐ θέμις γε λέξομεν θύειν θεά.
Τίν αἰτίαν ἔχουσ ̓; ὑποπτεύω τὶ γάρ
Οὐ καθαρὸν ὄντα· τὸν δ ̓ ὅσιον δώσω φόνω.
Τί δῆτα μᾶλλον θεᾶς ἄγαλμ ̓ ἁλίσκεται;
Πόντου σε πηγαῖς ἁγνίσαι βουλήσομαι.
Εστ ̓ ἐν δομοῖσι βρέτας, ἐφ ̓ ᾧ πεπλεύκαμεν ;
Κἀκεῖνο νίψαι, σοῦ θιγόντος, ὡς ἐρᾷ.

Iphig.
Orest.

Iphig.
Orest.

Iphig.

Orest.

Ποῖ δῆτα; πόντου νοτερὸν εἰ ἐπ ̓ ἔκβολον ;

Hos duo ultimos versus sic restituendos esse existimo: Iphig. Κἀκεῖνο νίψαι· σοῦ θιγόντος, ὡς ἘΡΩ (ut dicam, ut simulabo). Orestes: Ποϊ δήτα; πόντου νοτερὸν (ΕΙΠ) ἐπ ̓ ἔκβολην ;

Iphig. in Tauris. v. 1213.

Εὖ γε κηδεύεις πόλιν,

Καὶ φίλων δ ̓ οὐδεὶς μάλιστα.

Lego Εὖ γε κηδεύεις πόλιν, Καὶ ΦΙΛΕΙ Σ' ΑΥΤΗ (πόλις scil.) μάλιστα.