- Passiva voce legendum videtur, Κοὐ μεμφόμεσθά γ', ἀλλὰ τὴν

ΕΛΑΥΝΟΜΕΘ'.

Rhes. v. 600.

ἄνδρα δ ̓ οὐ πέπυσθε σύμμαχον

Τροία μολόντα Ρῆσον, οὐ φαύλῳ τρόπῳ ;
Ὃς εἰ διοίσει νύκτα τὴν ἐς αὔριον

Οὔτε σφ' ̓Αχιλλέως, οὔτ ̓ ἂν Αἴαντος δόρυ,
Μὴ πάντα πέρσαι ναύσταθμ ̓ Αργείων, σχέθοι.

Recte Musgravius et Reiskius rý: sed interpungendum,
Ὃς εἰ διοίσει νύκτα τήνδ', ἐσαύριον

Οὔτε σφ' Αχιλλέως οὔτ ̓ ἂν Αἴαντος δόρυ,
Μὴ πάντα πέρσαι ναύσταθμό Αργείων, σχέθοι.
Rhesus. v. 885.

Σὺ ταῦτ ̓ ἔδρασας· οὐδέν ̓ ἂν δεξαίμεθα

Οὔθ ̓ οἱ θανόντες, οὔτ ̓ ἂν οἱ τετρωμένοι,

Αλλον μακροῦ γε δεῖ σε, καὶ σοφοῦ λόγου,

Οτῳ με πείσεις μὴ φίλους κατακτανεῖν,

Ιππων ἐρασθεὶς,—

Fors. οὐδέν ἂν ΜΕΜΨΑΙΜΕΘΑ
Οὔθ ̓ οἱ θανόντες, οὔτ ̓ ἂν οἱ τετρωμένοι,

"Αλλον

Ολοιθ ̓ ὁ δράσας· οὐ γὰρ εἰς σὲ τείνεται

Γλῶσσ ̓, ὡς σὺ κομπεῖς·

Pereat qui fecit. Cum enim te insontem jactes, ad te verba

mea non pertinent.

Rhesus. ν. 945.

Rhesi mortem Minervæ exprobrans Musa,

Καίτοι (ait) πόλιν σὴν σύγγονοι πρεσβεύομεν
Μοῦσαι μάλιστα, καπιχρώμεθα χθονι,

Μυστηρίων τε τῶν ἀποῤῥήτων φάνας

*Εδειξεν 'Ορφεύς, αὐτανέψιος νεκροῦ

Τοῦδ', οἵνεκα κτείνασα, Μουσαῖόν τε, σὸν

Σεμνὸν πολίτην.

Reiskius conjicit Τοῦδ' ὃν γελᾶς κτείνασα. Heathius Τοῦδ ̓ ἂν νῦν ἔκτεινας σύ.—Verisimilius puto Τοῦδ' ὋΝ ΚΑΤΕΚΤΑΝΕΣ ΣΥ Μουσαῖόν τε, σὸν Σεμνὸν πολίτην.

Rhesus. v. 975.

Βαιὸν δὲ πένθος τῆς θαλασσίας θεοῦ

Οἴσα· θανεῖν γὰρ καὶ τὸν ἐκ κείνης χρεών.

VOL. XX.

Fors. Βαιὸν δὲ πένθος τῆς θαλασσίας θεοῦ ΕΙΣΩ. Videbo: Sentiam. Sciam. vid. Η. Steph. Τhes. I. 1103. g.] Debuit esse εἶσομαι. Ed.]

Troades. v. 633...

Τὸ μὴ γενέσθαι, τῷ θανεῖν ἴσον λέγω

Τοῦ ζῆν δὲ λυπρῶς κρεῖσσόν ἐστι κατθανεῖν.
̓Αλγεῖ γὰρ οὐδὲν τῶν κακῶν ᾐσθημένος.

Vera lectio: ΑΡΓΕΙ γὰρ, οὐδὲν τῶν κακῶν ᾐσθημένος. ἀργεῖ, Quiecit. Otiatur. οὐδὲν adverbialiter pro οὐδαμῶς.

Troades. v. 721.

̓Αλλ' ὡς γενέσθαι, καὶ σοφωτέρα φανῇ,

Μήτ' ἀντέχου τοῦ γ', εὐγενῶς δ ̓ ἄλγει κακοῖς,

Μήτε σθένουσα μηδὲν ἰσχύειν δόκει.

Tollenda subdistinctio post γενέσθαι. Constructio enim est 'Αλλ' (ὡς φανῇ γενέσθαι καὶ σοφωτέρα) Μήτ ̓ ἀντέχου τοῦ γ', κ. τ. λ. καὶ abundat, ut sæpe.

Troades. v. 1051.

Οὐκ ἔστ ̓ ἐραστὴς, ὅστις οὐκ ἀεὶ φιλεῖ.

Qui vere amavit, amabit semper. Illam amare nunquam de

sines.

Troades. v. 1173.

Δύστηνε κρατὸς, (Astyanactis) ὥς σ ̓ ἔκειρεν ἀθλίως
Τείχη πατρῷα, Λοξίου πυργώματα.

Legendum credo, ὥς τ ̓ΕΡΕΙΞΕΝ αθλίως Τείχη πατρῷα.
Troades. v. 1206.

Θνητῶν δὲ μῶρος, ὅστις εὖ πράσσειν δοκῶν,

Εμπληκτος ὡς ἄνθρωπος, ἄλλοτ ̓ ἄλλοσε

Βέβαια χαίρει· τοῖς τρόποις γὰρ αἱ τύχαι

Πηδῶσι, κοὐδεὶς αὐτὸς εὐτυχεῖ ποτε.

Heath. cum Valckenaer. αὐτὸς εὐτυχεῖ. Attamen interpretatio mutationi præstat. Significare potest αὐτὸς, Suo marte, propriis viribus, nullis fortuna adminiculis.

Bacchr. v.

209.

Οὐ γὰρ διῄρηχ ̓ ὁ θεὸς, εἴτε τὸν νεὸν

Εχρὴν χορεύειν, εἴτε τὸν γεραίτερον,

̓Αλλ' ἐξ ἁπάντων βούλεται τιμὰς ἔχειν

Κοινάς. δι' ἀριθμῶν δ' οὐδὲν αὔξεσθαι θέλει.

Forsitan δι' ἀριθμῶν ΤΟΥΡΓΟΝ αὔξεσθαι θέλει vel δι ̓ ἀριθμῶν δ'

ΟΡΓΙ αὔξεσθαι θέλει.

Baccha. v. 506.

ν.

Pentheus. Λάζυσθε· καταφρονεῖ με καὶ Θήβας ὅδε.
Bacchus. Αὐδώ με μὴ δεῖν, σωφρονῶν οὐ σώφροσιν.
Penth. Εγὼ δὲ δεῖν σε, κυριώτερος σέθεν.
Bacch. Οὐκ οἶσθ ̓, ὅτι ζῆς, οὐδ ̓ ὁρᾷς, οὔθ' ὅστις εἶ.

Pro ridendis illis vocibus Οὐκ οἶσθ ̓, ὅτι ζῇς, repono, certissima, ut mihi quidem videtur, emendatione Οὐκ οἶσθ' Ὃ ΔΙΖΗΣ. Nescis quid quaras. [Αt δίζημι est verbum Tragicis vix notum. Ed.] Bacchæ. v. 617.

Οὔτ ̓ ἔθιγεν, οὔθ ̓ ἥψαθ' ἡμῶν, ἐλπίσιν δ' ἐβόσκετο.
Metrum postulat, Οὔτ ̓ ἔθιγέν Γ', οὔθ ̓ ἥψαθ ̓ ἡμῶν.
Baccha. v. 1003.

Τὸν σοφὸν οὐ φθόνῳ χαίρω θηρεύουσα.
Fors. Τὸν σοφὸν οὐ φθονῶ ΚΑΙΡΟΥ θηρεύουσα.
Bacch. v. 1065.

Κυκλοῦτο δ', ὥστε τόξον, ἢ κυρτὸς τροχὸς,
Τόρνῳ γραφόμενος, περιφορὰν ἕλκῃ δρόμον.

Leg. "ΕΛΚΕΙ.

Bacchæ. v. 1074.

Ωφθη δὲ μᾶλλον, ἢ κατεῖδε Μαινάδας.
Ὅσον γὰρ οὔπω, δῆλος ἦν θάσσων ἄνω.

Καὶ τὸν ξένον μὲν οὐκέτ ̓ εἰσορᾷν παρῆν.

Hunc locum non intellexit interpres; vertit: Quantum enim nunquam antea, visibilis erat sedens supra rumum arboris Et hospitem quidem illum non jam amplius videre licuit. Pro plena distinctione ponenda est subdistinctio post άνω. "Οσον οὔπω est Vix dum: cui respondet xai, significans Quum. Vix dum enim apparuerat sublimis sedens, quum jam hospitem quidem illum amplius videre non erat. Eodem sensu dicitur Οὐκ ἔφθη καί. Vid. Aristoph. Nub. v. 1384.

Cyclops. v. 244.

Ed. Ald. περάντα. Sub quo latere mihi videtur ΠΕΡΩΝΤΑ. Περάω, μεταβατικὸν, interdum simpliciter Transfero significat. Cyclops. v. 273.

Ψεύδεσθ ̓· ἔγωγε τῷδε τοῦ ̔Ραδαμάνθυος
Πολλῷ πέποιθα, καὶ δικαιότερον λέγω.

MSS. Steph. τόνδε. Forte legendum : . ἔγωγε τόνδε τοῦ ̔Ραδαμάν θυος Πολλῷ ΜΕΝ ΟΝΤΑ καὶ ΔΙΚΑΙΤΕΡΟΝ λέγω.--Abundat καί. —δικαιτέρον Attice, ut vitetur anapaestus in quinta sede : sic παλαί τερος, γεραίτερος.

Cyclops. v. 291.

Οἳ τὸν σὸν, ὦ ναξ, πατέρ ̓ ἔχειν ναῶν ἕδρας
Ιδρυσάμεσθα γῆς ἐν ̔Ελλάδος μυχοῖς.

̔Ιερός τ' ἄθραυστος Ταινάρου μένει λιμὴν,

Μαλέας τ' ἄκροι κευθμώνες.

Ed. Ald. ἱερεύς τ'. et sic MS. bibliotheca Regiæ Parisiens Νο. 2817. Rescribo ΙΕΡΕΑΣ τ'. cum plena distinctione, subdistinctione posita post μυχοῖς· συνίζησις est vocalium εα.

Cyclops. v. 424.

ἐγὼ δ ̓ ἐπεγχέων

"Αλλην ἐπ' ἄλλῃ σπλάγχν' ἐθέρμαινον ποτῷ.

Αἴδει δὲ παρὰ κλαίουσι συνναύταις ἐμοῖς

“Αμουσ', ἐπηχεῖ δ ̓ ἄντρον.

Fors. παρακλαίουσι : una voce. Adfentibus. Fletu consonan tibus.

Heraclidæ. v. 165.

*Ην δ' εἰς λόγους τε καὶ τὰ τῶνδ ̓ οἰκτίσματα
Βλέψας πεπανθῆς, εἰς πάλην καθίσταται
Δορὸς τὸ πρᾶγμα· μὴ γὰρ ὡς μεθήσομεν
Δόξης ἀγῶνα τόνδ' ἄτες χαλυβδικοῦ.
Τί δῆτα φήσεις ; ποῖα πεδί ̓ ἀφαιρεθεὶς,
Τιρυνθίοις θῇς, πόλεμον Αργείοις ἔχειν ;
Ποίοις δ ̓ ἀμύνων συμμάχοις ; τίνος δ' υπερ
Θάψεις νεκροὺς πεσόντας;

Coprei verba, Demophontem obtestantis, ne bellum pro supplicibus Herculis liberis suscipiat. Illa, τίνος δ' ὅπερ Θάψεις νεκ ροὺς πεσόντας, non intellecta sunt : τίνος δ' ὅπερ cum πεσόντας construendum, non cum Θάψεις. Qualis vero rei gratia ceciderint mortui quos sepelies !

Forsan, ΔΟΥΣ μηδέν. [Ita G. Burges in Classical Journal, No. XVI. p. 395. Ed.]

Reiskius, ut non solum constructionem nihil sublevaret, sed et metrum etiam pessundaret, conjecit ἐξανηγάγομεν μυχῶν. Illis temporibus critico pronum erat legere, ΕΞΑΝΑΓΑΓΕΙΝ ΕΚ ΜΥΧΩΝ, nos meliora docuit Porsonus. Quum enim ἐξαναγαγεῖν hypermonosyllabon sit, et præpositio ix ad sequentia potius quam præcedentia pertineat, quintus pes iambus vel tribrachys esse debet.

Heraclidæ. v. 419.

Καὶ νῦν, πικρὸν ὂν, συστάσεις ἂν εἰσίδοις,
Τῶν μὲν λεγόντων ὡς δίκαιον ἢ ξένοις
Ικέταις ἀρήγειν, τῶν δὲ μωρίαν ἐμὴν
Κατηγορούντων. ἣν δὲ μὴ δράσω τάδε,
Οἰκεῖος ἤδη πόλεμος ἐξαρτύεται.

Opus esse emendatione viderunt Heathius et Musgravius, sed legendum esse, ἂν δὲ μὴ δράσω ΤΙ ΔΗ, non viderunt.

Heraclidæ. v. 465.

Γενναία μὲν τάδ' εἶπας, ἀλλ' ἀμήχανα.

Hoc versu Iolaum alloquitur Demophon.

Heraclidæ. v. 684.

Iolaum senem, ad prælium se accingentem, dehortatur Famulus: Fam. Οὐκ ἔστ' ἐν ὄψει τραῦμα, μὴ δρώσης χερός. Iol. Τί δ' ; οὐ σθένοιμι κἂν ἐγὼ δι ̓ ἀσπίδος ;

Reponendum videtur, Οὐκ ἔστ ̓ ἐν ὄψει τραῦμα. μὴ ΤΡΩΘΗΣ χερός. Vulnera ante oculos non habes ; timendum est ne alicujus manu saucieris.

Heraclidæ. v. 805.

Εκβὰς τεθρίππων άλλος αρμάτων πόδα,
Εστη μέσοισιν ἐν μεταιχμίοις δορός.
Κάπειτ' ἔλεξεν· Ω στράτηγ ̓, ὃς ̓Αργόθεν
Ηκεις ἐπὶ τήνδε γαῖαν, οὐκ ἐᾷ σὰ μὲν,
Καὶ τὰς Μυκήνας οὐδὲν ἐργάσῃ κακὸν,
Ανδρὸς στερήσας· ἀλλ ̓ ἐμοὶ μόνος μόνῳ
Μάχη συνάψας, ἢ κτανών, ἄγου λαβὼν
Τοὺς Ηρακλείους παῖδας, ἢ θανῶν, ἐμοὶ
Τιμὰς πατρῴους καὶ δόμους ἔχειν ἄφες.

Corruptos versus ita sano: ὦ στράτηγ', ὃς ̓Αργόθεν

̓Επὶ τήνδε γ' ἥκεις γαῖαν· οὐκ ἐάσομεν·

(justa acie, signis collatis, decertare, scil.) Καὶ τὰς Μυκήνας οὐδὲν ἐργάσῃ κακὸν,