Imágenes de página
PDF
ePub

20 Puestas acá las Reliquias (que decian cuerpo ) favoreció la Santa à sus devotos en tanto grado, que la miraron en toda Ja Diocesi de Burgos como si fuera natural del Obispado. Asi lo expresa el Breviario antiguo: Burgensis Diœcesis haud quidem immerito eam ceu titularem divum, numenque vernaculum sus picit ac veneratur, como dice en la leccion 2. de la Traslacion sobre el seis de Febrero. Por tanto corresponde privilegiarla en apuntar su vida entre los demas Santos de la Diocesi.

21 Fue S. Juliana natural de Nicomedia: hija de un Caballero llamado Africano, Gentil como la muger, pero la hija christiana. Pretendió su casamiento un Senador Eleusio, amigo del Emperador Maximiano: y no queriendo admitirle la Santa, si no recibia la fé de Jesu-Christo, la empezó su mismo padre à atormentar, y prosiguió Eleusio, que se hallaba en el honor de Prefecto.Mandola azotar con varas cruelmente, remudandose tres verdugos, y despues de tenerla colgada seis horas por los cabellos, la volvió à la carcel, donde el diablo quiso burlarse de ella en figura de Angel de luz, moviendola à que sa crificase à los Idolos pero la

gloriosa confesora de la fe recibió virtud de lo alto para triunfar del que la queria vencer, y le ligó à sus pies (por lo que las efigies de la Santa suelen representarla teniendo ligado al diablo con cadena, y el Martirologio Romano expresa que en la carcel lidió visiblemente con el diablo: Palam cum diabolo.conflixit.)

22 Vuelta à presencia del Prefecto, y no cediendo à ruegos, ni à castigos, la pusieron encima de una rueda de hierro llena de navajas, y con fuego debajo, moviendo la cruel maquina quatro Soldados de una parte, y quatro de otra. Pero el Cielo que miraba la inhumana invencion, triunfó del enemigo, quemando el fuego las prisiones, y apagando un Angel el incendio, de que salió la Santa sin lesion, con el nuevo prodigio de convertirse à la fe los infieles Ministros, y todos fueron degollados por Christo.

[ocr errors]

23 Bramaba la ira del Tirano, no hallando modo de rendir à Juliana, y decretó que la quemasen viva: pero no cediendo ni aun asi (porque un Angel la defendió del fuego) discurrió otros tormentos, metiendola en olla de plomo ardiendo, la qual saltó, y quemó à setenta y cin

CO

co circunstantes, quedando la Santa sin lesion. Entonces rompió sus vestiduras el Prefecto, y maldijo à sus Dioses, que no pudieron vengarse de la invicta Confesora de nuestra santa fe: y haciendo que la degollasen, voló el purisimo espiritu de la Virgen y Martir à recibir duplicadas coronas de sus triunfos, dejandonos acá sus sagradas Reliquias para consuelo y asilo de los devotos que recurren à su dulce patrocinio. Veanse las Actas del martirio sobre el dia 16. de Febrero en Bolando, donde consta mas à la lar¬ ga lo apuntado.

24 Alli mismo añade el anonimo Escritor de las Actas, que poco despues de martirizar à la Santa, pasó por alli una Señora del Orden Senatoriɔ, que venia à Roma, y recogió el sagrado cuerpo: pero una tempestad obligó à surgir en la costa de Campania, y alli le colocaron, donde descansaba y era venerado cerca de Puzol, quando se compusieron estas Actas. La Traslacion à España ya digimos que corresponde al tiempo de mudarle à Cumas. De su insigne y Real Colegiata hablamos arriba en el cap. octavo.

[blocks in formation]
[ocr errors]

APENDICES.

N.° I.

Passio sancta, ac beatissima Centollæ Virginis & Martyris Christi, in Civitate Syaria juxta Hiberum fluvium, sub Eglisio Praside II. Nonas Augusti.

Nunc primum edita. (*)

Uanta audivimus & cognovimus ea quæ nobis annuntiata sunt de constantia martyrii & confessione nominis Christiani, quam Beatissimæ Martyres Christi Centolla & Helena in suarum passionum acerbitatibus servaverunt, ad modernorum ædificationem & memoriam futurorum in sequentium serie lectionum fecimus annotari: ea specialiter ratione quod ipsarum corpora pretiosa in hac Burgensi Ecclesia, disponente Dño. requiescupt. Si enim devotè illorum Sanctorum solemnia celebramus, quorum corpora scimus longe à nostris finibus conservari, multo dévotius ac festivius istarum Sanctarum Virginum à nobis est solemnitas celebranda, quarum corporibus cernimus præsentem Ecclesiam decorari. Sed quia fratres charissimi vestra id deposcit intentio, qualiter dicta Virgines passæ fuerunt, prout invenimus & audivimus terta relatione, fecimus exarari.

2 Passionem itaque S. Centolla & Helenæ ipsius collegæ videntes homines catholici illius temporis Dei & nominis Christi cultores, fabricaverunt basilicam in Civitate Syaria in ipsarum martyrio Deum glorificantes. Factum est autem in diebus illis, ut homines christiani, qui tunc temporis erant pauci, per diversas

cir

(*) Ex membranaceo Codice MS. Monasterii S.Maria Regalis Burgensis, cujus auctor Episcopus fuit Burg.Gundisalvus ann. 1317. ut ipse bic ad finem testatur.

circumquaque regiones audientes ea quæ ipse Deus miracula per ipsarum merita faciebat, crescente fide Christianorum, & rarescente superstitione & perfidia Paganorum, Sanctam Centollam in cunctis suis necessitatibus invocarent. Et quanto fides nominis Christiani inter densissimas Idolorum tenebras radiabat, tanto miserabilem errorem Gentilium offuscabat. Tanta namque fuit in partibus istis tunc temporis pro fide Christi constantia Martyrum, & mors Sanctorum in conspectu Dni. pretiosa, quousque figmenta diaboli, & simulacrorum fantasmata Dño. cooperante à tota Hispania exularunt.

3 Rex igitur hujus Regni, cujus nomen proprium forte propter Scriptoris incuriam est omissum, cum audiret quod S. Centolla Christum colleret, jussit eam suo conspectui præsentari. Quam cum cerneret nolle à Christi nominis confessione recedere; jussit illam variis tormentorum generibus cruciari. Crucia tam vero & multis verberibus afflictam tradidit Eglisio Prafecto suo, ut ipsam nisi à fide Christi recederet, amplius cruciaret.uf quidem Eglisius favere cupiens Regi suo, dicte Virgini suadebat, ut à Deo vero animum revocaret, & ad culturam deorum ipsam convertere nitebatur. Cujus suasionem probata Christi dis cipula despiciens, ad spectaculum proprii martyrii jam concupiscentl animo aspirabat, & sic adimplebat sui proprii nominis prophetiam. Centolla enim dicitur quasi Centaurella. Est enim Centaurea quædam herba valde utilis & medicinalis: visum clarificat, paralysim curat, & vulnera consolidat. Sancta vero Centolla visum clarificavit, oculos mentis & corporis ad Christum Dñm. erigendo: paralysim curavit : paganos & gentiles populos in errore idolatriæ tremulos & sopitos ad cultum Dii, convertendo: vulnera consolidavit, pro peccatis inimicorum suorum Dím. exorando. Est etiam illa herba nimis amara, & tamen in fine saporem retinet in se dulcem. Est nihilominus calida atque sicca. Sic est ista beata Virgo Centolla: habuit in se ipsa amaritudinem passionis pro Christo tormenta immania patiendo. Habuit in fine dulcedinem, quam tu Die, te timentibus abscondisti. Fuit etiam calida seu fervida, Deum super omnia diligendo, pro cujus amore non dubitavit, manibus adi nocentium, & equulei subire tormentum. Illius ctiam herbe retinuit siccitatem,

quia florentem mundum: cum suis oblectationibus.despectís visceribus conculcavit. Spreta namque liberorum propagine, sponso qui in cælis est, perenni merito, actu & habitu maluit applicari.. Hæc autem omnia supradicta diligens indagator fideliter investigans. in ipsius sequentis, ordine: passionis inveniet: lucul'enter.

4 Videns autem Eglisius ipsius beatæ Virginis, în fide Christi perseverantiam, dixit illi: Adora Deos nostros: ut propitii sint tibi, & majora evades tormenta. Cui Centolla respondit: Non sensi, nec proposui in corde meo deos vestros lapideos adorare, sed colo & adoro Dñum. Jesum Christum, qui me salvam fecit & consolatus est me. Nam dii vestri quos colitis, fuerunt homines miseri, turpiter viventes, & turpius morientes. Eorum autem simulacra sunt argentum & aurum, opera manuum hominum. Similes illis fiant qui faciunt ea, & omnes qui confidunt in eis. Dís. meus: Jesus Christus vivit & regnat in cælis, per quem Reges regnant, per quem elementa consistunt, per quem vivit omnis homo. In quem Angeli prospicere desiderant: cum quo animæ Sanctorum gaudent, qui etiam judicaturus est vivos & mortuos. Tunc iratus Eglisius præcepit eam im ergastulo carceris introduci. Cumque ibi aliquandiu detenta fuisset, jussit Eglisius Præses cam inde produci, & suo conspectui præsentari. Cumque educta fuisset, dixit ei Eglisius Præses: Sacrifica diis nostris, ne pereas per tormenta.

5 Beata vero Centolla frontem suam & pectus muniens signaculo Crucis, respondit, & dixit illi: Quibus diis me sacrificare cogis? Nescis quia obedire & sacrificare oportet Deo vivo & vero, magis quam hominibus miseris? Ego sacrificium immaculatum me ipsam offero omnipotenti Deo, qui fecit cælum & terram, & facit mirabilia magna solus. Et ideo fac miser quod vis, quia vincere me nom poteris per tormenta. Tunc Eglisius furore repletus jussit eam in equuleo torqueri. Sed cum ibi Dím. Jesum Christum laudaret & glorificaret, Eglisius veluti sibi compatiens, jussit cam deponi, & dixit ei: Accede ad deos nostros, & adora eos qui te salvam facere cupiunt, ut non periclitetur anima tua. Centolla respondit: Insensate, & sine Dei timore, oculis tuis non vides magnalia Dei quæ facit cælestiş Deus, &

« AnteriorContinuar »