Imágenes de página
PDF
ePub

IDEM LATINE REDDITUM.

"miseri quibus

Intentata nites! "

Anna, fatebor enim, fulges formosa videri,
Et poteram veneres pæne perire tuas ;
Te tamen inveni facilem adspirare precanti
Cuivis, te minimas flectere posse preces;
Est igitur jam nulla mihi in te cura morari,
Nam digna es, nulli quæ cupiare viro.
Tuque, fatebor enim, virgo prædulcis ; at omni
Prodiga largiris dulcia dona proco;

Osculaque ista dabas, ceu mobilis aura Favoni,
Quæ pariter labris obvia quæque fovet:
Et quia non satis est tantum libarier uni,
Libentur nullis ista labella procis.
Sic rosa mane novo gratos effundit odores,
Spinarumque rubens tegmine tuta viget;
At violata manu sævâ, et de stirpe revulsa
Languet, et extemplo deserit omnis odor;
Deserit omnis odor, fugiuntque insignia formæ,
Deciduisque comis jam viduata, perit.

W. P. CRAWLEY.

FROM THE "LADY OF THE LAKE."

Then each at once his falchion drew,
Then each to earth his scabbard threw :
Each looked to sun, and stream, and plain
As things they ne'er might see again:
Then foot, and point, and eye opposed
In dubious strife they darkly closed.
Three times in closing strife they stood,
And thrice the Saxon blade drank blood:
No stinted draught, no scanty tide,
The gushing flood the tartans died.

Fierce Roderick felt the fatal drain

And shower'd his blows like wintry rain,

And as firm rock or castle roof

Against the winter shower is proof,

The foe, invulnerable still,

Foiled his wild rage with steady skill,

Till, at advantage ta'en, his brand

Forced Roderick's weapon from his hand,

And backwards borne upon the lea
Brought the proud chieftain to his knee.

IDEM LATINE REDDITUM.

66

τριακτῆρος οἴχεται τυχών. "

Stringit uterque simul gladium: vaginaque terræ
Dejicitur solem et fluvium camposque virentes
Respiciunt, visuque tenent fixa ora supremo.
Tum plantas ferrique acies et lumina figunt
Oppositi, et crepero jungunt certamina marte.
Ter se inter coiere viri: ter Dardanus ensis
Purpuream bibit alte animam : non ille maligno
Volnere, sed largo rubefecit sanguine vestes.
Exhaustas sensit vires Entellus, et ictus

Crebrior ingeminat: non sic ruit horridus imber :
Ille manet, brumæ velut arx immota resistit,
Firmior et scopulis, et inexpugnabilis omnes
Assultus cæcamque exit vim callidus arte,
Dum vigil incauti manibus telum excutit hostis,
Atque ipsum valido proturbat cominus ictu.
Ille autem petiit submisso poplite terram.

F. de PARAVICINI.

FROM THE "SPECTATOR."

IT is an endless and frivolous pursuit to act by any other rule than the care of satisfying our own minds in what we do. One would think that a silent man, who is concerned with no one breathing, should be very little liable to misinterpretation: and yet I remember I was once taken for a Jesuit, for no other reason than my profound taciturnity. It is from this misfortune that, to be out of harm's way, I have ever since affected crowds. He who comes into assemblies only to gratify his curiosity, not to make a figure, enjoys the pleasures of retirement in a more exquisite degree than he possibly could in his closet. The lover, the ambitious, and the miser are followed thither by a worse crowd than any they can withdraw from. To be exempt from passions with which others are tormented is the only pleasing solitude. I can very justly say with the ancient

66

sage Im never less alone than when alone."

IDEM LATINE REDDITUM.

[ocr errors]

Nunquam minus solus sum quam quum solus sum."

Nam qui aliâ ullâ ratione vivere instituerit quam id agendo ut ea tantum faciat quæ ipse sibi probare possit, quid nisi futile et quasi Penelopeium suscipit opus? Pone enim ante oculos taciturnum hominem, omissâ omni ceterorum quotquot vivunt curâ ; nonne is esse videtur qui male interpretantium malignitati minime sit obnoxius? Teneo tamen memoriâ me ipsum ante hos dies nihil præter nimiam taciturnitatem ei suspicioni præbuisse tanquam conjurationis nefariæ particeps essem. Cujus rei indignitate motus, quo minus tali injuriæ in posterum obnoxius fierem, in frequentiâ hominum et in cætibus semper me versare institui. Nam qui ita se turbæ et cætibus immiscuerit ut omissâ ostentatione nihil præter discendi et videndi cupidinem expleat, is dulciorum otii fructum capiet quam si vel in umbrâ et recessu se absconderit. Qui vero gloriæ, qui amori, qui avaritiæ inserviunt, ii frequentiorem secum et molestiorem turbam habent quam eas quibus se subtractos volunt. Verum enimvero, is demum mihi frui solitudine videtur qui ab iis animi appetitibus liber est quibus vexantur cæteri. Immo equidem Scipionis illud non false dixerim, me nunquam minus solum esse quam quum solus sim.

F. de PARAVICINI.

« AnteriorContinuar »