Imatges de pàgina
PDF
EPUB

XIV

LV. Donatio parrochiarum ab Epo. G. Frontino II in honorem Dnici. Sep. apud Calat. 415 LVI. Archiep. Tarraconensis XXX indulgentiæ dies largitur stipem erogantibus ad ædificationem Ecclesiæ Sancti Sepulcri apud Calat. . . . . . 416 LVII. Donatio cujusdam militis Frontini monast. Verolensi.. LVIII. Jacobus Arag. Rex terminum de Ceseron (seu Alcala) Verolensi monasterio ad populandum donat... LIX. Permissio Verolensi Abbati ad ædificandam ecclesiam in vico Alcala...

417

.. 418

LY. Episcopus Tirason. Cano

419

nicorum et Portionariorum Eccles. B. Mariæ de Calat. unicus Judex cum Priori declaratur...

421

[blocks in formation]

in Ecclesia B. Mariæ de Calat. sacris intersint certis diebus.. 430 LXVII. Quadraginta dies indulgentiæ ab Epo. Valent. largiuntur audientibus sacra apud Eccles. Majorem Calat. certis diebus. . 431 LXVIII. Quadraginta dies indulgentiæ largiuntur ab Epo. Tirasone stipem. erogantibus ad reparationem chori Eccles. Mayoris Calat..

LXIX. Donatio Portionis in Ec

clesia Borgiæ monasterio Ve-
rolensi...

[ocr errors]

LXX. Bulla Alexandri IV qua Decanus Tutelanæ Ecclesiæ Pontificalibus decoratur insigniis...

432

433

.. 434

LXXI. Litteræ Clementis IV super controversia inter Capitulum B. Mariæ de Calat. et habitatores loci de Velilla... 435

LXXII. Sententia contra habitatores loci de Velilla, in qua duo Epistolæ Regis Jacobi laudantur..

LXXIII. Sententia Episcopi Tiras. contra ecclesiam Communitatis Calat. in causa Deci

marum..

436

439

LXXIV. Donatio ecclesiarum a
Petro Epo. Tirason. Canoni-
cis B. Mariæ ap. Calat. . . . 440
LXXV. Decisio Petri Tirason.

Epi. super pulsatione campa-
narum processione et lectio-
ne Regulæ..

LXXVI. Sententia Justitiæ Ca

lat. super decimis et primitiis
infantionum....

LXVVII. Sententia super deci

441

445

[blocks in formation]

452

LXXIX. Procurationes in lite
coram Justitia Calataiub su-
per solutione pedagii.. . . . 449
LXXX. Privilegium ab Episco-
po Turiason. concessum, ut
Prior Beatæ Mariæ de Calat.
deinde Decanus appelletur. . 451
LXXXI. Electio secundi Deca-
ni in eadem Ecclesia..
LXXXII. Donatio arcis Regiæ
dictæ la Zuda apud Turiason. 453
LXXXIII. Donatio monetatici
loci de Oseja Turiason. Epo.. 455
LXXXIV. Concessio indulgen-
tiarum a Patribus Concilii
Vallisoletani his qui ad opus
conventus Sti. Marchi operam
dederint.

LXXXV. Sententia arbitralis in
favorem ecclesiæ Dominici Se-
puleri ap. Calat. . . .
LXXXVI. Sententia in favorem
Episcopi Tirasonensis tribuens
illi dominium loci de Calce-
na, cum mero et mixto im-
perio..

456

Constitutio ordinationis

duarum præbendarum de nu

mero in ecclesia Turias. . . . 465 XCII. Acquisitio ædium Episcopalium, olim maurorum arcem, vulgo la Zuda. . . . . . 467 XCIII. Epistola Petri de Luna, in sua obedientia Bened. XIII, Concilio Calatalub.

XCIV.

468

Fraternitas inter Ecclesias Tirasonensem et Calagurritanam. . . . . ... 469 XCV. Formula præsentationis Canonici Calat. Epo. Tiras.. 470 XCVI. Formula præsentationis Clerici patrimonialis Turiasonensi Epo.; sæculo XIV et sequentibus usitata. . . . . . 471 XCVII. Sententia super jura Episcopalia in celebratione. Pontificalium. .

.....

[ocr errors]

id.

[merged small][ocr errors][merged small]

457

[blocks in formation]

459

LXXXVII. Appellatio Conventus Dnici. Sepulcri super exemptione.

461

LXXXVIII. Restauratio Cathe

dralis Turiason. a Petro Cru

deli dirutæ..

463

[blocks in formation]

LXXXIX. Constitutio de emp

lis Calat. pro liberatione e ma

nu Petri Castellæ Regis, dicti .. id.

Crudelis...

[blocks in formation]

CI. Bulla Eugenii Papæ IV,

476

[blocks in formation]

FABIE TA

DE LA SANTA IGLESIA DE TARAZONA.

CAPITULO PRIMERO.

Descripcion de la Celtiberia en general.

Ocupa el obispado de Tarazo na una grande y principal parte de la Celtiberia, teatro de las hazañas de una célebre y belicosa raza. El escritor, que mas seguros y abundantes datos nos ha dejado acerca de aquel pais, es el geógrafo Estrabon (1). Consigna este las tradiciones mas antiguas acerca de la invasion de los Celtas, sus expediciones

(1) Libro 3.° TOMO XLIX.

y poblacion en diferentes puntos de España.

Es indudable que á las conquistas de los Tirios y Cartagineses precedió una invasion de los Celtas en España, y que estos aportaron á ella por los Pirineos. Los Celtas que permanecieron en Francia se llamaron Celto-galos, pero los que pasaron á España conservaron el nombre de Célticos en unos puntos, y en otros el de Celtiberos, no por estar situados á las márgenes

1

del Ebro, sino por haberse mezclado con los Iberos, bien fueran estos otra tribu procedente de la Tracia, bien se diera este nombre á los aborigenes del pais que media entre el Ebro y el Pirineo. De la union de las dos razas céltica é ibera resultaron los Celtiberos, que constituyeron una confederacion pujante valerosa, la cual por espacio de doscientos años defendió contra los Romanos la independencia de su territorio, y aun pudiera decirse la de España.

y

Las conquistas de los Celtiberos fueron de norte á mediódia, como las de los Bárbaros del siglo IV, sus afines. Atravesando el Pirineo los Celtas se mezclaron con los Iberos á las márgenes de aquel rio. La idea de esta fusion se halla consignada en casi todos los poetas españoles, depositarios, por lo comun, de las tradiciones populares.

Nos Celtis genitos et ex Iberis,

decia Marcial; y Lucano en su Farsalia (lib. 3):

....Profugique à gente vetusta Gallorum Celle, miscentes nomen Iberis.

Casi con las mismas palabras consigna esta idea Silio Italico (1).

Los Celtiberos tenian ademas de la afinidad de raza, religion y costumbres, lenguaje comun y peculiar escritura, de que nos quedan vestigios en las numerosas medallas, que acuñaban muchas de sus ciudades, y de que, por fortuna, ha llegado hasta nosotros una cantidad considerable, á pesar de la dominacion romana y de las invasiones de los Godos y Musulmanes. Encuéntranse sobre todo en el territorio del obispado de Tarazona, como veremos luego.

Indica Estrabon que los Celtiberos obligaron á entrar en su Confederacion á muchas de las regiones circunvecinas, dándoles su nombre: Celtiberi aucti potentia à se etiam regionibus omnibus circumyacentibus nomen fecerunt y que si ellos y los Berones hubieran sabido unirse no hubiera sido posible á los Romanos conquistarlos: Qui si conjunctis viribus tueri se voluissent numquam licuisset, neque Carthaginensibus, incursione facta mayorem Hispaniæ partem nemine prohibenue subigere, ne

(1) Libro 3.o, verso 340.

« AnteriorContinua »