SECT. men, the tyrannical Nimrod, rules to this II. day a confpicuous conftellation under the name of Orion; and every planet is defignated by the appellation of fome deceafed monarch or princefs. The earliest worship of the Pagan world feems to have been Sabianifm; and in after ages the veneration of deified heroes was engrafted upon the ancient fyftem. The two became gradually confounded together; and a mixed idolatry, confifting partly of fidereal, and partly of hero worship, fucceeded. The fame notion prevailed even in the Weft; and the obfequious flattery of the later Romans tranflated the foul of their firft Emperor into that ftar, which from him was denominated the Julium Sidus. Both thefe modes of defcription are frequently adopted by the infpired writers; and the viciffitudes of empires, and the characters of mighty nations, are fymboli cally represented by confufion among the heavenly bodies, and by prophetic vifions of warlike animals." * Τον Νεβρώδ αποθεώσαντες οἱ Ασσυρίοι, εν τοις αέροις του ουρανου έταξαν, και καλέσιν Ωρίωνα. CEDRENI Hift. Comp. fol. 14. Whe As the language of metaphor prevailed CHAP. immemorially in Egypt and the East, fo II. from thence it appears to have been derived to the Pythagoreans. According to Clemens Alexandrinus, the Egyptians were accustomed to apply their hieroglyphics to the praises of their kings. After stating their mode of fymbolizing the heavenly bodies, he adds, τους γουν των βασιλεων επαινους θεολογουμένοις μυθοις παραδίδοντες, αναγράφουσι δια των αναγλύφων In a fimilar manner Jamblichus afferts, that the fymbolical theology of the Egyptians confifted in representing the fuperior operations of the Deity, by things which are inferior and fenfible'. If we next proceed to confider the Pythagorean mode of conveying knowledge, we fhall find that the fame Author fpeaks of it in the following terms. "The ? Strom. lib. v. * Ούτοι γας την φυσιν τε παντος, και την δημιουργίαν των θεων μιμουμένοι, και αυτοί των μυσικών και αποκεκρυμμένων και αφανών νοήσεων εικονας τινας δια συμβόλων εκφαίνεσιν, ώσπερ και ἡ φύσις τοις εμφανεσιν είδεσι τις αφανείς λόγες. δια συμβόλων, τρόπον τινα, απετυπώσατο. Η δε των θεων δημιεργία, την αλήθειαν των ειδών δια των φανερων εικονων ὑπεγραψαῖο. Ειδότες εν χαίροντα πανία τα χρειτίονα ὁμοιωσει των υποδεέσερων, και βελομενοι αυτα αγαθων οὕτω πληρών δια της καλα το δυνατον μιμησεως, εικόίως και αυτοι το προστ φορον αύτοις τρόπον της κεκρυμμένης εν τοις συμβόλοις μυςαγωγίας προσφερουσιν. De Myft. fect. vii. c. i. "doctrine VOL. II. E .50 SECT. II. 1 66 "doctrine of Pythagoras was taught by perly elucidated, they fhew the admi"rable wifdom and contrivance of their « Authors.” Jamblichus alio accurately * Αναγκαιοταίος δε παρ' αυτῷ (fcil. Πυθαγορα) τροπος διδασ καλιας ύπηρχε και ὁ δια των συμβολων. Ὁ γ γαρ χαρακτηρ οὗτος και παρ' Έλλησι μεν σχεδόν απασιν, άτε παλαιοΐροπος ων, εσπουδάζεται εξαιρέίως δε παρ' Αιγυπτίοις ποικιλωταία επρεσβευλο. Καλα τα αυτα δε και παρα Πυθαγορα μεγάλης σπεδης ετυγχανεν, είτις διαρθρώσεις σαφώς τας των Πυθαγορικων συμβόλων εμφάσεις και απορρητους έννοιας, ὅσης ορθότητος και αληθείας μετεχεσιν αποκα. λυφθεισαν, και του αινιγματώδες ελευθερωθείσαι τυπε, προσοίχειων θεσαι δὲ καθ ̓ ἁπλην και αποικίλον παράδοσιν ταις των φιλοσοφων το των μεγαλοφυΐαις, και ὑπερ ανθρωπινην επίνοιαν θεωθείσαι Και ει μη τις αύλα τα συμβόλα εκλέξας διαπίύξεις, και αμωκῳ εξηγησει, γέλοια αν και γραώδη δόξειε τοις εντυγχανεσι τα λεγόμενα, λήρου τε μεσα και αδολεσχίας. Επειδαν μεντοι καλα τον των συμβολων προ που διαπίυχθη, και φανερά και ευαγή αντι σκοτείνων τοις πολλοις γενηται, II. points out the fources, from which Pytha- CHAP. goras derived his difcipline. He refided during a confiderable fpace of time in a temple upon Mount Carmel; he converfed with the fages of Phenicia, Chaldea, and Syria; and was initiated into the Egyptian myfteries by certain prophets, who were the fucceffors of Mochust. Porphyry gives nearly the fame account upon the authority of Diogenes, adding however, that Pythagoras derived part of his knowledge from the Hebrews"; and he particularly γενηται, θεοπροπια και χρησμοις τισι του Πυθίου αναλύει, και θαυ μαςην εκφαίνει διανοιαν, δαιμονιαν τε επιπνοιαν εμποιες τοις νενοηκοσε των φιλολογων. De Vita Pythag. c. xxiii. See allo Plut. Sympof. lib. viii. p. 727. • Εξέπλευσεν εις τον Σιδόνα, φύσει τε αύτου παίριδα πεπεισμένος ειναι, και καλως οιομενος εκείθεν αὑτῷ ῥμονα την εις Αιγύπλον εσεσθαι διαβασιν. Ενταύθα δε συμβαλων τοις τε Μωχε το φυσιολογού προφήταις απογόνοις, και τοις άλλοις, και Φοινικοῖς ἱεροφανταις, και πασας τελεσθείς τελείας, εν τε Βιβλῳ και Τυρῳ, και κατα πολλά της Συρίας μέρη εξ αιρεσεως-διαπορθμεύθη αμελλητί τόσο τινων Αν γυπίίων πορθμεων, καιριωταία προσορμισανίων τοις ύπο Καρμηλον το Φοινικον όρος αιγιαλοις ενθα έμοιαζε τα πολλα ὁ Πυθαγόρας κατα το ἱερον κ. τ. λ. De Vita Pyth. c. iii. Ετι δε φασι και συνθετον αυτον ποιησαι την θείαν φιλοσοφίαν ά μεν μαθόντα παρα των Ορφικών, ο δε παρά των Αιγυπλιων ἱερεων, ο δε παρα Χαλδαίων και Μαγων. Ibid. c. xxviii. Cudworth is inclined to think, that this Mochus or Mofchus is no other than the Jewish Lawgiver. Intell. Syft. p. 12. But Hottinger confiders the word as only a corruption of Magus. Hift. Orien. lib. ii. c. 6. Αφικεία δε και προς Αιγυπλίους, φησιν, ὁ Πυθαγορας, και προς 52 SECT. mentions his having learnt the fymbolical II. mode of writing. Theodoret afferts, in a fimilar manner, that the doctrine of Pythagoras was borrowed from the Hebrews and Egyptians". And Eufebius maintains, that all the learning, of which the Greeks were poffeffed, was received from thofe, whom they proudly ftyled barbarians; and introduces Plato as candidly confeffing it"." Whether the figurative language of the Αραβας, και Χαλδαίους, και Εβραιους, παρ ̓ ὧν και την περι ονειρων γνωσιν ηκριβώσατο. De Vita Pyth. fect. xi. * Εξέμαθε γραμμάτων δε τρισσας διαφοράς, επισολογραφικών τε, και ιερογλυφικων, και συμβολικων των μεν κοινολογεμένων κατα μισησιν, των δε αλληγορεμένων κατα τινας αινίγμες. Ibid. * Αναξαγορας δε και Πυθαγορας εις Αιγυπίον αφικομενοι, τοις Αιγυπτίων και Εβραιων αυτόθι σοφοις ξυνεγενέσθην, και την περί το οντος ηρανισάσθην γνωσιν. De Prin. adv. Gen. 1erm. ii. αναθείναι χρόνον. Τυτο Χ. 7 Και οὗτος δὲ ὁ Πλάτων τοις εν Ιταλια Πυθαγορείοις σχολάσας, ου μονη τη παρα τέλοις ηρκέσθη διατριβη. Λεγεται δε απαραι εις Αιγυπίον, και τη τετων φιλοσοφια πλείσον και αυτος τοις βαρβαροις πολλαχε των ιδίων λόγων μαρτυρεί, εν μοι δοκει ποιων, και τα καλλισα εμπορευθηναι εις φιλοσοφίαν παρα των βαρβαρων, ευγνωμόνως εκ απαρνούμενος. Præp. Evang. lib. c. 4. See alfo Clem. Alex. Strom. lib. i. Philoftratus mentions, that the barbarians were accustomed to represent their deities fymbolically. Το δε είδος αυτο μαργαριτιδος ξυγκειται, Philofo ξυμβολικον τροπον, ᾧ βαρβαροι παντες ες τα ιερα χρωνται. Vit. Apollon. Tyan, lib. ii. c. 24. See alfo Ammian.' Marcell. lib. xvii. c. 4. and Hierocles in Aur. Carm. Pythag. ver. 61. Oriental |