6 Fratres autem tristes, velut derelicti sine pastore, sollicitudinem sustinebant: non quod dolerent Fructuosum, sed potius desiderarent, uniuscujusque fidei & agonis me. mores. Superveniente autem nocte ad amphitheatrum cum vino festinanter pervenerunt, quo semiusta corpora extin guerent: quo facto, eorundem Martyrum cineres collectos, prout quisque potuit, sibi vindicavit. Sed nec in hoc Domini & Salvatoris nostri defuere magnalia, ut credentibus fides augeretur, & parvulis monstraretur exemplum. Oportebat enim Fructuosum Martyrem, quod in saculo per misericordiam Dei docendo promiserat in Domino & Salvatore nostro, in sua postea passione & resurrectione carnis comprobare. Igitur post passionem apparuit fratribus, & monuit, ut quod unusquisque per caritatem de cineribus usurpaverat, restituerent sine mora; unoque in loco simul condendos curarent. 7 Æmiliano etiam, qui eos damnaverat, Fructuosus pariter cum Diaconibus suis ostendit se in stolis repromissionis, increpans pariter & insultans, nihil illi profuisse, quod frustra exutos à corpore in terra crederet, quos cerneret gloriosos. (1) O beati Martyres qui igne probati sunt ut aurum pretiosum, vestiti lorica fidei & galea salutis : qui coronati sunt diademate & corona immarcescibili, eo quod diaboli caput calcaverunt! O beati Martyres, qui meruerunt dignam habitationem in Cælis ad dexteram stantes Christi, benedicentes Deum Patrem Omnipotentem, & Dominum nostrum Jesum Christum filium ejus! Suscepit autem Dominus Martyres suos in pace per bonam confessionem, cui est honor & gloria in sæcula sæculorum, Amen. II. (1) Ac mane facto omnes Christiani, qui reliquias San&orum sustulerant, retulerunt singuli cum magno metu ac summa lætitia singuli narrantes visionem similem, qua fuerant commoniti. Et in unum collectas in sacra ade sub altario sančio, exultantes in Domino, bonorifice sepelierunt. Agones Martyrum. II. AURELII PRVDENTII CLEMENTIS Hymnus (VI. Peristephanon) In honorem Martyrum Fructuosi Episcopi Tarraconen sis, Augurii, & Eulogii, Diaconorum. FE Elix Tarraco, Fructuose vestris 4 Hispanos Deus adspicit benignus, Arcem quandoquidem potens Hiberam Trino martyre Trinitas coronat. 7 Ardens Augurius capessit æthram, Necnon Eulogius simul superbum Christi lucidus ad sedile tendit. ΤΟ Dux & prævius & magister illis 13 Accitus quia præsidis repente Jussu venerat ad forum sacerdos Levitis comitantibus duobus. 16 Inde ad carceream viros catenam Pastus sanguine carnifex trahebat: Gaudet currere Fructuosus ultro; 19 Ac, ne quis socios timor feriret, Præceptor vehemens eundo firmat, Incenditque fidem calore Christi. 22 Mecum state, viri: vocat cruentus Ad pœnam coluber Dei ministros; Ne mors terreat, est parata palma. 25 Carcer Christicolis gradus coronæ est: Aa 2 Car . Carcer provehit ad superna cæli: 28 His dictis, adeunt 'specum reorum, 31 Sex hic continuis latent diebus, 37 Tu, qui doctor, ait, seris novellum 40 Damnes, si sapias, anile dogma: 46 Et Christum Patre prosatum perenni, 49 Nec differt furor aut refrenat iram, 52 Quosdam de populo videt sacerdos 55 Nondum nona diem: resignat hora: 61 Intrant interea locum rotunda Mul Multo sanguine quem furor frequentat, Percussus cadit, & fremit voluptas. 67 Hic flammante pyra, niger minister, Ardens supplicium parare jussus, Construxit facibus rogum supremis: 70 Qui, dum corpora concremata solvit, Ferventes animas amore lucis Fracto carceris expediret antro. 73 Certant officiis pii sodales: Plantis calceamenta dissolutis Pronus detrahere studebat unus. 76 Sed sanctus vetat ora Fructuosus Inclinata premi: Facessite, inquit, Ne nostram gravet obsequela mortem. 79 Atquin ipse meus pedes resolvam: Ne vestigia præpedita vinclis Tardis gressibus inruant in ignem. 82 Cur lamenta rigant genas madentes? Cur vestri memor ut fiam rogatis? Cunctis pro populis rogabo Christum. 8.5 Vix hæc ediderat : relaxat ipse Indumenta pedum, velut Moyses Quondam fecerat ad rubum propinquans. 88 Non calcare sacram cremationem, Aut adstare Deo prius licebat, Quam vestigia pura figerentur. 91 Stabat calce mera: resultat ecce Cælo spiritus & serit loquelam, Quæ cunctos tremefecit audientes. 94 Non est, credite, poena quam videtis, Quæ puncto tenui citata transit: Nec vitam rapit illa, sed reformat. 97 Felices animæ, quibus per ignem Celsa scandere contigit Tonantis: Quas olim fugiet perennis ignis! Hæc 100 Hæc inter rapidis focos crepantes Intrant passibus, & minantur ipsis Flammarum trepidantibus caminis. 103 Nexus denique, qui manus retrorsus In tergum revocaverat revinctas, Intacta cute decidunt adusti. 106 Non ausa est cohibere poena palmas, In morem crucis ad Patrem levandas: Solvit brachia, quæ Deum precentur. 109 Priscorum specimen trium putares, Quos olim Babylonicum per ignem Cantantes stupuit tremens tyrannus. II2 Illis sed pic flamma tum pepercit: Nondum tempore passionis apto, Nec mortis decus inchoante Christo. 115 Hos quum defugeret vaporus ardor: Orant, ut celer ignis advolaret, Et finem daret anxiis periclis. 118 Exorata suos obire tandem 124 Quin & filiolæ monens herili 127 Hæc tum virginitas palam videre Per sudum meruit, parente cæco: Ut crimen domini domus timeret. 130 Tum de corporibus sacris favillæ, Et perfusa mero leguntur ossa: Quæ raptim sibi quisque vindicabat. 133 Fratrum tantus amor, domum referre Sanctorum cinerum dicata dona, Aut gestaret sinu fidele pignus. 136 Sed ne relliquias resuscitandas, Et |